Drukte van jewelste én oliebollen bij nieuwjaarsduik in De Wedert

Niet in zee, maar in zwembad De Wedert aan de Pastoor Heerkensdreef in Valkenswaard. Zaterdag 7 januari vond de nieuwjaarsduik plaats van zwemvereniging Watervrienden Valkenswaard. Er heerst een gezellige drukte. Kinderen, ouders, grootouders, broers en zusjes krioelen door elkaar in het water. Maar ze komen ook voor oliebollen.

Achteraan naast het zwembad staat een witte partytent. Vooraan bij de hoofdingang veel fietsen. Papa’s en mama’s stappen binnen met hun kroost. Af en toe komt iemand aanlopen met een kinderwagen of wandelwagen. Een vader draagt een kind op zijn schouders en opa en oma komen aan met tussen hen in een vrolijk huppelend meisje van zes. Het is feest in het zwembad: zwemvereniging Watervrienden Valkenswaard heeft alle leden en hun familieleden uitgenodigd voor een duik in het water. Ook zijn er oliebollen om liefhebbers te trakteren.

In de clubruimte van de Watervrienden zit Maria van Bree alle hectiek op afstand gade te slaan. Zij is al ruim veertig jaar lid en haar man Noud was vijftig jaar geleden één van de medeoprichters. Ze kijkt tevreden rond. “Het is nou net heel druk; de mixer doet het niet”, zegt dochter Marleen Verberne, gehuld in het witte shirt van de vereniging. Ze kijkt het apparaat wat verontwaardigd aan en verdwijnt.

Een collega zet de volgende kan koffie en voorzitter Shandor Verstappen kijkt tevreden door het raam naar de duikende, springende en zwemmende kinderen en volwassenen. “Ik heb zelf hier mijn diploma’s gehaald, werd toen vrijwilliger en ben sinds 2021 voorzitter”, zegt hij trots. “In Nederland en in Spanje gebeurt de nieuwjaarsduik aan zee, wij doen het hier. Er is een fantastische opkomst en het is een mooie start van het nieuwe jaar.” Intussen springt iemand van de duikplank af en neemt in zijn zwier de vlaggetjes mee, die als versiering boven het wateroppervlak zijn gespannen. Een van de uurleiders treedt kordaat op en verwijdert het koord. Een oranje pion barricadeert de trap van de hoge duikplank.

Nog 50 liter beslag

Met twee blauwe overschoentjes volgt een wandeling langs de kade van het bad. Natuurlijk veel gegil en geschreeuw, zoals dat bij spelende kinderen hoort. Aan de kant op een bank twee grijze heren: Wijnen en Jacobs, die al vele tientallen jaren verbonden zijn aan De Watervrienden. Ze worden geflankeerd door moeders die hun kind in de gaten houden, en een vader die zijn kind aanspoort om de duikbril op te zetten. Bij het pierenbadje is nauwelijks nog plek. Met felgekleurde zwemattributen wordt er gezellig gespeeld. Henk en Ellen-Thérèse houden de wacht. “Ongelukken zijn er niet gebeurd”, zegt Henk, en ook zijn fluitje blijft onbelast. Op de bank staan vijf emmers, elk afgedekt met een brabantsbonte theedoek. “Hierin staat de oliebollenmix te rijzen. We hebben dertig pakken mix gekocht en vanaf 07.15 u zijn we bezig met alles voor te bereiden”, aldus Marleen, die vertelt dat er ongeveer 380 leden zijn. Intussen springt een meisje in een zeemeerminpak vanaf de kant het water in. Via een gang, met daarin afgebakende opslagruimten voor de verschillende verenigingen, kom je in de partytent, waar twee dames en een heer bezig zijn met het bakken van de oliebollen.

Er hangt een gezellige sfeer. Kaderleden lopen af en aan met een dienblad, om de eindproducten, al of niet voorzien van krenten, naar het zwembad te brengen. “Wij doen dit misschien al wel tien jaar, denk ik”, zegt één van de baksters. De andere meent dat het al bijna vijfentwintig jaar geleden is opgestart. “We hebben hier ook wel gestaan dat het vroor”, zegt een collega, “maar dan hingen we lekker warm boven de pan. En bij thuiskomst meteen douchen, hè!” De heer heeft thuis al jaren ervaring met bakken, maar nog niet eerder werd hij in de baktent ingezet om de hongerigen te spijzen. Zijn vrouw zit ook in de organisatie, en zwemt op dit moment met haar kindjes. “Nou staan er twee rijen dik met mensen aan de tafel te wachten. Mijn hemel wat een mensen”, roept een kaderlid dat in de tent komt met een lege schaal. De conclusie is dat er misschien volgende keer meer moet worden voorgebakken, of eerder moet worden begonnen met bakken. “Hoe erg is het trouwens, als ze even moeten wachten? Niemand klaagt.” Het is óver tienen en er staat nog vijftig liter rijzend deeg te wachten. “Na ons komen de leden van zwemvereniging De Dolfijnen. Als we over hebben om elf uur, kunnen we hen ook trakteren.”

Kleinzoon

Eenmaal weer terug in het zwembad wordt er gesmikkeld en gesmuld. En het water blijkt toch altijd weer een dankbaar vertier voor jong en oud. In de clubkamer zit Maria verguld te kijken: haar achterkleinkind mocht ook even in het water. Hij zal de jongste deelnemer van vandaag zijn en ligt lekker te slapen op moeders schoot. Papa kijkt tevreden toe. “Je mag pas lid worden vanaf vijf jaar”, zegt Marleen, dus de peuter moet nog even wachten voordat hij recht heeft op oliebollen.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android