Teun en Maatje 70 jaar getrouwd: 'We zijn gezegend met een gezond lichaam'
Mevrouw en meneer De Zeeuw-Van den Berghe waren op 9 juli maar liefst 70 jaar getrouwd. Het platina echtpaar maakt een zeer vitale indruk met hun 92 en 94 jaar. Een gesprek met hen (schrijf maar Teun en Maatje) doet je verbazen, terwijl de jongste zus van Teun, Maaike uit Soesterberg, 87 jaar, vaak goedkeurend knikt. De poes Boef luistert ook mee.
Met sierlijk krulletters staat in het trouwboekje van 1953 vermeld dat Theunis De Zeeuw en Maatje Martina Van den Berge op 9 juli met elkaar huwden. Eerst op het gemeentehuis van Valkenswaard en nadien in de Gereformeerde Kerk Rehoboth. Het bruiloftsfeest vindt plaats in Restaurant Manders, destijds gevestigd tegenover het Weerderhuys. En dat alles maar liefst zeventig jaar geleden. Een periode waarover veel te vertellen valt, zo blijkt al gauw, al is dit niet het eerste gesprek met het echtpaar. Want er hangt een alternatief straatnaambord tegen het huis: Familie De Zeeuw Straat. “Toen ging het over mijn geboorteplaats Oosterland op Schouwen Duiveland, bij Bruinisse en Zierikzee”, herinnert Maatje zich. “De koffie loopt, dus ga maar zitten. Mijn man komt er gauw aan, hij is net even boven.” Schoonzus Maaike uit Soesterberg logeert enkele dagen, vanwege het bruiloftsfeest.
Briefjes
“We hebben tig felicitatiekaarten gehad, ik moest ze nog tellen”, zegt ze. Het orgel in de hoek van de kamer verraadt dat of Maatje of Teun muzikale kwaliteiten heeft. Dan komt Teun beneden en vertelt dat zijn vader werd aangesteld op de boerderij op De Wielewaal van Philips in Eindhoven, om het vee zo snel mogelijk tbc-vrij te maken. Dat lukt wonderwel en korte tijd later kan zijn vader grond kopen aan de Maastrichterweg, wordt zelfstandig boer en Teun wordt in de boerderij geboren, evenals zijn overige zes broers en zussen. “We hebben meteen na de oorlog elkaar leren kennen in Ede”, weet Maatje, “bij een oom en tante. Dat was in 1946 en we kregen vriendschap.” Van een verkering zoals tegenwoordig blijkt geen sprake te zijn . De afstand van Valkenswaard naar Oosterland is veel te groot, dus het blijft bij regelmatig briefjes schrijven. Begin februari 1953 mag Teun van zijn ouders weer ‘ns ’n keertje op bezoek bij zijn Zeeuwse vriendin en gaat het ongeluk tegemoet. Op het moment dat hij bij zijn grote liefde is, begint de watersnoodramp. “Ik heb dus alles van het begin af meegemaakt”, zegt hij.
Vanwege de ramp komt de familie Van den Berghe naar Valkenswaard voor onderdak. Mede hierdoor wordt op 9 juli van datzelfde jaar het huwelijk gesloten tussen Maatje en Teun en gaat het jonge paar wonen bij Oom Wim en tante Japie in de Reisvenne. Ze bouwen een huis op het grondgebied van vader De Zeeuw aan de Maastrichterweg en na 2,5 jaar trekt het paar in hun nieuwe huis. In 1954 en 1957 worden hun twee zoons geboren en pa Teun verdient de kost door samen met zijn broer zijn vader te helpen met het rijden van een melkwijk en het assisteren op de boerderij. “Ik had op school 133 verzuimdagen voor landbouwverlof omdat ik als oudste mijn vader moest helpen”, zucht Teun. Maatje zorgt voor de kroost en helpt haar man als hij zijn droom achtervolgt: fruitteler worden. Er worden bomen, struiken en planten gezet voor appels, aardbeien en noem maar op. Teun volgt in Spoordonk een fikse studie en er wordt zelfs aan huis en winkel opgericht om groeten en fruit te verkopen. Dat wordt een nieuwe taak voor Maatje.
Als gereformeerd gezin neemt Teun enkele jaren later in de kerk de taak op zich van diaken en later van ouderling. “Wat ik nu nog doe in de hervormde kerk is het bijhouden van de tuin van de Ontmoetingskerk”, zegt hij. Met plezier denkt het echtpaar terug aan de tijd dat Teun bestuursfuncties bekleedde bij de Nederlandse Fruittelers Organisatie. “We maakten met de NFO vaak reizen en excursies. Maatje: “Hou op. We waren op reis naar Brazilië, Argentinië en Chili en we hebben niks anders dan appels en appels gezien.” Maar ook echte een vakantiereis heeft het paar gemaakt naar neef Nico, predikant in Australié.
Teun vertelt dat hij de organist is en wijst naar het orgel. “Ik heb er spijt van dat ik nooit echt voldoende lessen heb gevolgd. In heb inmiddels zo mijn eigen vingerzetting.” Maatje is lange tijd lid van Vrouwenvereniging Dorcas en is zelfs een poos penningmeester.
Swiebertje
Op de vraag wat het hoogtepunt van zeventig jaar huwelijk is, zeggen bruid en bruidegom onmiddellijk: “De geboorte van onze twee zoons, vijf kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.” Dieptepunt vindt de gastheer dat eens bijna alle bomen en struiken bevroren waren en er dus geen inkomsten kwamen. “Toen heb ik 2,5 jaar als sous-chef gewerkt in de levensmiddelen-grossierderij van zijn broer om toch wat te kunnen verdienen.”
Zoals in elk huwelijk is het ook Maatje en Teun niet altijd voor de wind gegaan. “Maar het is -zoals bij iedereen- geven en nemen, en dat heb ik vooral van mijn vader meegekregen”, zegt de bruidegom, die onderstreept dat zeventig jaar huwelijk mede te danken is aan het gezegend zijn met een gezond lichaam.” Maatje haalt nog koffie en zet die op een viltje met daarop vetgedrukt het getal 70. Dan komen de favoriete televisieprogramma’s nog even ter sprake: Swiebertje, Dagboek van een Herdershond en De Kampioenen. “Maar ook de politiek houden we bij, zeker vandaag nu Mark Rutte heeft besloten te stoppen.”
Als Teun na afloop meeloopt naar buiten, wil hij nog kwijt dat de tijd wel veel veranderd is in al die jaren. “Boeren hielpen elkaar als er gedorst moest worden. En niet voor geld, maar voor één borreltje. En toen onze overbuurvrouw ziek werd stuurde mijn vader ons daarheen om te gaan helpen.”
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
