Diny en Jac zijn 65 jaar getrouwd: 'We hebben nooit gesteggeld'
Opnieuw viert het echtpaar Van der Elst-Elshof een bruiloftsfeest. Na 12,5 jaar, 25 jaar, 50 jaar en 60 jaar wordt komende week het 65-jarig huwelijk hun zoveelste bruiloftsfeest. En terecht; want Jac en Diny hebben het gedurende hun diamanten loopbaan samen steeds goed voor elkaar.
Het bruidspaar zit gezellig samen aan tafel. Het is er lekker warm en de kamer is fraai ingericht met allerlei leuke snuisterijen. Een beeld van Charlie Chaplin op het dressoir, met ernaast de lange smalle Tante Sidonia. Vanaf de kast kijken horen-zien-zwijgen je als drie skeletten aan. Terwijl de bruid de koffie haalt, laat de bruidegom enkele krantenartikelen zien van het gouden huwelijksjubileum en over het gereedschapsmuseum van Jac. Ook een verhaal over de kwaliteiten van het echtpaar, ooit opgesteld door Tilly Wijnen-Firet, ligt er bij. Al snel gaat het over het jonge stel zelf, dat -hoe kan het ook anders- verkering krijgt op de dansvloer van Zaal Maenen aan de Leenderweg. Jac uit Valkenswaard (geboren in Valkenswaard 1935) en Diny uit Westerhoven (geboren in Bergh 1936) hebben twee jaar verkering en trouwen voor de wet in Westerhoven op 10 januari 1959. Twee weken later, op 24 januari, wordt het huwelijk in de kerk bevestigd.
Vijf gulden per week
“In onze verkeringstijd was er niet veel te doen. Jac voetbalde zes jaar in het eerste bij Z.S.C. in Westerhoven. Hij maakte sigaren bij Willem II, en werkte er 24 jaar”, aldus Tiny, die aanvult dat hij daarna ook 24 jaar op de LTS werkte. “Ikzelf werkte ook bij de Willem II, maar heb ook zestien jaar vrijwilligerswerk gedaan op Kempenhof, aan de bar. Daar heb ik fijne jaren gehad.” Ook op de St.-Janschool, op de ITO en op de LTS werkt Diny in de huishoudelijke dienst.
Na het huwelijk gaat het jonge paar inwonen in een huurhuis op de Heuvel in Westerhoven, bij een oude man, voor vijf gulden per week. “Met huurverhoging houd ik me niet mee op, zei de man altijd”, zegt Jac. Maar het dagelijks fietsen van Westerhoven naar de Willem II breekt Jac en Diny op. Daarom kopen ze na enkele jaren het huis aan de Le Sage ten Broekstraat in Valkenswaard. “Het huis kostte negentienduizend gulden,” herinnert Diny zich nog, “en je kreeg er zelfs nog subsidie op.”
Er zit een tevreden paar aan tafel. Samen gaan ze tegelijkertijd met pensioen op hun 61ste. “We hebben ons nog nooit verveeld. We fietsten veel, gingen op vakantie naar Oostenrijk en maakten allebei muziek in het orkestje De Dekbleykes. En ik ben jaren bij de Hebraskapel geweest, nu De Wedertklanken”, aldus Jac, die altijd de grote trom en het bekken bespeelde. Diny speelde in het orkestje het accordeon.
Beiden spreken ze uit dat ze elkaar nog steeds niet kunnen missen. “We hebben goede jaren gehad, zijn samen altijd gelukkig geweest en hebben nooit gesteggeld”, zegt Jac, als je vraagt hoe de 65 jaren verlopen zijn. “We hadden nooit anders gewild. Daarom zijn we ook nog zo gezond; omdat het altijd zo goed gegaan is. We hebben geen stress en we kunnen elkaar niet missen”, zo klinkt het. Het grote verschil is volgens het diamanten paar dat vroeger het huis altijd vol zat met mensen, maar dat inmiddels bijna iedereen is overleden. Diny: “Er is eigenlijk nog maar één echtpaar over; daar maakten we vroeger muziek mee.”
Plakken en schuren
In huize van der Elst is twee uur per week een huishoudelijke hulp actief. “Je mag toch hulp hebben, hè, als je 87 bent?” Ondanks dat wijst Diny naar het plafond en zegt: “Het begint daar een beetje te scheuren, ik heb er zelf een plakband opgeplakt, maar er moet iemand komen om het te repareren.” Ook wil ze in de keuken nog een beetje schuren, want er is een nieuwe vaatwasser ingebouwd, al past die niet helemaal. “En ik wil er het deurtje weer voor, dat er eerst ook hing.” Samen gaan ze elke week gezellig kaarten op de soos van Speeltuin Geenhoven. “En al dertig jaar doen we elke zaterdag rikken met Woud en Toos.”
Dochter Margo wordt geboren in Valkenswaard in 1965 en woont inmiddels in Bergeijk. Er zijn twee kleinzonen, en grootmoeder wijst apetrots naar een foto aan de muur, waar ze met vieren op staan. Bovendien zijn er vier achterkleinkinderen. De echtgenoot van Margo heeft een dochter en een kleinzoon en het voltallige gezelschap zal binnenkort het diamanten huwelijk vieren met een etentje. “We willen geen trammelant meer.”
Natuurlijk gaat het ook even over het museumpke. “Hij is er wel een beetje op uitgekeken”, zegt Diny. “Er komt niks meer bij en er gaat niks meer weg”, zegt de museumdirecteur zelf. “Ik heb het altijd skôn gevonde”, zegt hij lachend. De familie vindt het nog te vroeg om het museum op te doeken.
Jac laat zijn auto tegenwoordig staan. “Ik heb nog goede ogen”, zegt Diny, en ze zit nog regelmatig achter het stuur op haar zevenentachtigste. Na een bezoekje aan het museumpke komt er een einde aan een mooie ontmoeting. Als je op straat nog even achterom kijkt zie je nog net op de zijgevel het straatnaambord ‘Jac van der Elstplantsoen’.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
