Bewoners Kempenhof in rolstoel naar Molenstraat: 'Die Valkeswirdse stoeptegels zijn niet alles'

Zoals elke vrijdagmiddag ging ook afgelopen vrijdag een groep vrijwilligers als duwer met twaalf bewoners op stap. Ditmaal naar het Theehuis en Parktuin van Mevrouw Van Best in Valkenswaard. Een ware traktatie voor de oudjes.

Activiteitenbegeleidster Jeanine van Doorn van Ouderenzorgorganisatie Valkenhof en Cordaad Welzijn-vrijwilliger Piet van de Wiel staan in de hal van Zorgcentrum Kempenhof. Gehuld in een geel hesje zijn ze bezig de bewoners bijeen te brengen die vanmiddag meegaan naar de Theetuin van Mevrouw van Best in de Molenstraat. Vrijwilligers van Valkenhof en van Cordaad Welzijn, ook in fluorescerend vest, zetten zich deze middag gezamenlijk in om een bezoek aan de Theetuin mogelijk te maken. Eén van de vrijwilligers: “Heel veel mensen weten niet dat er een schitterende theetuin in Valkenswaard is. Wij mogen die vandaag met de cliënten gaan bezoeken.”

Splitsen

Van verschillende kanten komen bewoners aangereden. Soms worden ze geduwd door een vrijwilliger, soms rijden ze zelf hun elektrische rolstoel. Even later vertrekt iedereen naar de binnentuin en als de club compleet is, neemt Piet van de Wiel het voortouw en vertrekt. Automatisch volgt de éne na de andere rolstoel en als een sliert trekt het gezelschap naar de openbare weg, en Jeanine van Doorn sluit de rij. “We splitsen nu in groepjes, anders wordt het te gevaarlijk op straat”, zegt een van de hulpverleners. Via het trottoir gaat het richting Zuidelijke Randweg. “Als ik het geweten had, had ik mijn vest meegenomen”, zegt een bewoner, ondanks dat het zonnetje heerlijk schijnt. De vrijwilligers babbelen gezellig met hun maatje in de rolstoel, en je ziet iedereen glimlachen. Met enkele rolstoelen wordt over de straat gereden. “Die Valkeswirdse stoeptegels is niet alles”, hoor je zeggen.

Bij het oversteken gaat één van de vrijwilligers op de weg staan en in de Molenstraat stapt iedereen keurig links van de weg. Bij de ingang van de Theetuin staat Evert Putman met een hark en een bezem. Op vriendelijke wijze heet hij alle gasten welkom en wijst ze de weg. “Mijn vrouw Truus, ik en enkele anderen hebben deze middag voor de mensen van Kempenhof georganiseerd met een hapje en een drankje.” Evert is elke dag druk met het voeren van de beesten en het werken in de theetuin. Zijn vrouw Truus is hier ook vaak te vinden voor hand- en spandiensten. De gasten worden door de tuin geduwd en genieten van de nieuwe aanplant. Ze verzamelen zich achterin bij het rustieke tuingebouw en de volière. Debbie en haar man Gerrit staan klaar om koffie, thee of een ander drankje aan te bieden.

Thee

De dieren die hier rondlopen krijgen alle aandacht van de bewoners. Even later hebben de meesten een plekje gevonden aan de tafels. Hier en daar wordt een sigaretje opgestoken en één van de bewoners zegt: “Ik drink meestal koffie, maar in een theetuin moet je wel thee drinken.” Op de vraag aan Truus hoe het allemaal zo gekomen is, zegt ze: “De broer en moeder van Debbie en mijn schoonmoeder zaten op Kempenhof en wij zijn naar Kempenhof blijven komen als vrijwilligers. Mijn man Evert en ik zijn hier vaak te vinden en Ilse Staals zei toen ik het haar vroeg: als jullie graag een keer hiernaartoe komen, ben je welkom. Zodoende.”

Aan een ander tafeltje zitten enkele vrijwilligers. Maria van Gerven is één van hen en degene die vanaf de start van de vrijdagmiddagwandelingen wekelijks meeloopt. “We zijn op vrijdag begonnen bij ’t Huukske, waarschijnlijk veertien jaar geleden. Op de maandag werd toen begonnen met wandelen, vanaf De Bogen. En dat is nu ook nog steeds.” Piet van de Wiel zegt korte tijd daarna te zijn begonnen. Intussen genieten de gasten van het zonnetje, van een drankje en een hapje, en van elkaar. Het is prachtig om te zien hoe blij ze zijn in deze nieuwe omgeving. Eén van de bewoners wil graag een kijkje gaan nemen bij het theehuisje. Jeanine springt meteen op en begeleidt haar naar het prachtige huisje aan de rand van het tuincomplex.

Onder aluminiumfolie

Dan worden nummertjes uitgereikt zodat iedereen nog kan deelnemen aan een loterij. Intussen kijken de eenden nieuwsgierig naar de gasten en de grote zwarte zwanen krabben met hun snavel tussen hun imposante veren. In het tuingebouw wordt regelmatig koffiegezet en staan nog lekkere hapjes onder de aluminiumfolie. “Hier hangt een foto met in het midden mevrouw Staals,” zegt Truus, “van tuinclub ‘De Vier Jaargetijden’ van toen. Die startte met de theetuin. Inmiddels is het Landgoed Venbergen ongeveer compleet.” Het domein is inmiddels eigendom van de Stichting tot behoud van het theehuis en de parktuin van mevrouw Van Best”. Vrijwilligers Piet van de Wiel kijkt tevreden rond en zegt dat vrijwilligers nog altijd welkom zijn. “Niet per sé om een rolstoel te duwen, maar ook om te helpen bij oversteken en om andere klusjes te doen tijdens de wandelingen. Of gewoon voor de gezelligheid.”

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android