Aan de Geenhovensedreef in Valkenswaard staat in de voortuin van nummer 15 een groot houten bord. Het is een blanke kersenhouten plank waarin de woorden 'Onze grond' zijn gefreesd. Alleszins reden om te vragen wat de betekenis achter dit tekstbord is. Valkenswaard24 gaat langs. "Het bord is een statement tegen de gemeente", zo begint de gastheer het gesprek.
De tijdelijke verkeerslichten van de Geenhovensedreef veroorzaken kleine opstoppingen. Er vinden grondwerken plaats, waardoor het verkeer op die plek elkaar niet kan passeren. Chauffeurs hebben alle tijd om rond te kijken en zien dan de witte leeuwen op gemetselde penanten bij de tuin van nummer 15 en een levensgroot bord met de zwarte letters 'Onze grond'. Op het moment dat de huidige bewoner, Bert Jansen, het boomblad van de oprit aan het verzamelen is, geeft dat alle kans om een praatje met hem te maken over het onderliggende verhaal over dit bord.
"Het bord is een statement tegen de gemeente", zo begint de gastheer het gesprek. Hij vertelt dat iemand van de gemeente hem meedeelt dat de voorste strook van zijn voortuin, die tegen het trottoir grenst, eigendom is van de gemeente Valkenswaard. "Maar ik heb het al veertig jaar in gebruik; dat is gewoon verjaard", zo zegt hij op zachte toon. "Uiteindelijk mag ik het stukje grond tóch gebruiken, zolang ik leef."
Het verbaast Bert Jansen dat zich bij het dubbele woonhuis naast hem, bij nummer 11 en nummer 9, dezelfde situatie voordoet: ook daar ligt een strook aan de rand van de voortuin die gemeentegrond is. "Maar daar is het verjaard en hier niet", zo klinkt het.
Hij legt uit dat dat komt doordat zijn tuinbegrenzing bestaat uit een schuttinkje van drie plankjes hoog, terwijl de afscheiding van het vorige blok een heg is van ruim een meter hoog. “Volgens de gemeente is dit te laag en zegt de ambtenaar niet goed te kunnen zien waar de perceelgrens is. Bij die heg is het beter te zien en mijn plankjes zijn volgens de gemeente niet hoog genoeg.” Volgens Jansen beschikte de buurman over oude foto’s met daarop de heg. “Had ik dat ook maar gehad. Maar ik vind het grote onzin.”
Volgens Jansen stond er op het moment dat hij hier kwam wonen een grote heg op de afscheiding. Die is doodgegaan, zo zegt hij, en zijn er door hem coniferen geplaatst. “Die zijn ook doodgegaan. De bomen in mijn tuin staan er ook al veertig jaar. Bovendien staan er penanten.” Maar de gemeente volhardt volgens hem in het verschil in de heg en de plankjesafscheiding waardoor zijn meters niet zijn verjaard en bij de buren wel. “Ik denk dat het gewoon nattevingerwerk is van de gemeente. Hij heeft het gewoon gratis gekregen en hoefde alleen maar de notaris te betalen.”
Om te benadrukken dat ook het strookje grond na veertig jaar zijn eigendom is, zoekt Bert Jansen een kersenhouten plank, freest er de twee woorden in zet het bord stevig neer tegen de grens, zoals hij denkt dat die behoort te zijn. Wanneer is het bord geplaatst? "Begin van dit jaar." Op de vraag waarom de erfgrens anders is bij de twee huizenblokken en verder nergens, antwoordt de Valkenswaardenaar dat de grond waarop de tweekappers staan vroeger van één eigenaar waren. “Die hebben hier in 1935 gebouwd” en hij toont dat op het beruchte strookje een privérioleringsputje zit. “Toen wisten ze ook al niet beter dan dat het strookje privé was.”
Aan de ambtenaar vraagt Jansen hoe hij kan weten dat deze strook gemeente-eigendom zou zijn, waarop die volgens Bert antwoordt: “Dat zien we via de satellieten die in de lucht hangen.” Zijn er nog meer mensen die over dit bord met 'Onze grond' beginnen? Bert: “Ja, maar alleen mensen die nieuwsgierig zijn.”
LEES OOK: Grote zoekactie met speurhonden naar puppy Arya in bossen bij Valkenswaard
Nazicht bij Perceelloep leert dat het strookje van 15 niet privé is en van 13 staat vermeld 'voorlopige grens', bij 11 is het strookje privé en bij 9 lijkt het strookje ook niet privé te zijn.
Dan springt het verkeerslicht weer op groen en het verkeer raast weer verder via de Geenhovensedreef. Maar de oorsprong en het doel van het bord is duidelijk.
Op vraag aan de gemeente Valkenswaard om te reageren op dit artikel, wordt via de afdeling Communicatie gemeld dat zij niet ingaat op individuele zaken, maar dat volgens haar het afwijzen van een verjaringsclaim betekent dat de gebruiker het onafgebroken bezit niet aan heeft kunnen tonen. Ook wordt duidelijk dat de lat tot het verkrijgen van dit stukje gemeentegrond hoog ligt en dat de bewijslast volgens de gemeente bij de gebruiker ligt.
"Uit de vele jurisprudentie over dit onderwerp is een aantal hoofdlijnen te filteren. Het jarenlang gebruiken, onderhouden en/of beplanten van de gemeentegrond is op zichzelf onvoldoende om gemeentegrond in bezit te kunnen nemen. Het feit dat een stuk gemeentegrond al in gebruik was door de vorige eigenaar bij de aankoop van een woning, leidt ook niet tot eigendom. Bezit van gemeentegrond wordt in de rechtspraak wél aangenomen indien er sprake is van een voldoende hoge erfafscheiding of bebouwing. Deze moeten het voor de gemeente nagenoeg onmogelijk maken om haar grond nog te betreden. Dit kan bijvoorbeeld door het plaatsen van een voldoende hoog hekwerk, ondoordringbare haag of schutting", zo luidt een belangrijk deel van het antwoord van de gemeente.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android