Paul en Adriana zijn 50 jaar getrouwd: 'Vier kinderen, niet saai geweest, wel druk en veel meegemaakt'

Op 24 januari 1975 werd in het Gelderse Echteld het uitgestelde wettelijk en kerkelijk huwelijk gesloten tussen Paul Aleman en Adriana Stijns. Bruid en bruidegom vertellen nu, vijftig jaar later, over droevige en mooie momenten in hun leven.

In huize Aleman in Dommelen verraadt een schitterende papieren parasol met bamboe baleinen dat er relaties zijn met Indonesië. En al gauw blijkt dat de wieg van de gouden bruid in Soerabaja heeft gestaan. Een kostbare fotocamera met kapotte zonnekap vertelt dat de gouden bruidegom fotograaf is en dat hij een ongeluk gehad moet hebben. Op tafel ligt een tekening van een kop-en-komgewricht dat is beschadigd en met enkele pennen bijeen wordt gehouden om te kunnen genezen.

Dan blijkt dat Paul kortgeleden tijdens een familie-uitje is gevallen op de gladde en onverlichte parkeerplaats in Toverland in Sevenum. Resultaat: de rechterheup gebroken. Adriana: “We waren met onze kinderen en kleinkinderen. Dus geen etentje daarna maar via de huisartsenpost naar het ziekenhuis.” Tussen 1978 en 1991 krijgt het echtpaar twee zoons en twee dochters. Op dit moment zijn er acht kleinkinderen.

Trauma

Terwijl Paul koffie gaat zetten -hij moet veel bewegen- , vertelt Adriana (70) dat het gezin Stijns wordt verplicht om Indonesië te verlaten en af te reizen naar Nederland. Adriana is dan drie jaar. Even gaat het over het liedje ‘Soerabaja’. “Van Anneke Grönloh, maar die is er al lang niet meer.”

Het gezin strijkt neer in een pension in Velp en woont later in Ochten. “Mijn vader werkte vroeger bij de KNIL, zat drie en een half jaar in een Jappenkamp en was vaak ziek. Elke dag was het afwachten of hij zich ziek voelde of niet. Dan stond de radio aan met muziek, ánders was het doodstil. Tegenwoordig heet dat PTSS.”

Na de schooltijd werkt Adriana in de boekhouding bij Delta Lloyd, Shell en Daalderop. ”Daar noemde men mij het Zonnetje van Daalderop. Ik was daar maar kort, omdat mijn broer verongelukte toen hij bij een andere broer op de brommer zat. Een trauma in ons gezin met vier kinderen heeft een hoge tol geëist.” De geplande trouwdatum van 19 december 1974 moet noodgedwongen worden doorgeschoven naar 24 januari 1975. De Javaanse moeder van Adriana lijdt erg onder de trauma’s en ontneemt zichzelf het leven.

Na enkele tranen verhaalt de gastvrouw over een ander ervaring; misbruikt te zijn geworden in Velp door een pedofiel. “Hij bedreigde me en zei: als je het ooit iemand vertelt, steek ik je dood.” Adriana in ‘blij’ met de openbaringen van Me Too, waardoor ze zelf in staat is om haar eigen verhaal weer op te halen en te kunnen vertellen.

Dan komt Paul (78) terug uit de keuken, met koffie en heerlijke cake van Adriana, met noten, chocola, rozijnen en banaan. “Ik ben geboren in IJzendoorn, gemeente Echteld, als oudste van vijf kinderen. In Tiel volgde ik de basisschool. Pa stelde voor om huisschilder te worden en dus volgde ik de LTS en haalde mijn schildersdiploma. Daar hebben we nu nog steeds profijt van.” Paul lacht en vertelt door een werkloze winter schaatsen te hebben geleerd op de uiterwaarden. “Mijn baas gaf ontslag na maanden geen werk en een fotograaf vroeg me of ik bij hem wilde komen werken. Ik vond dat een uitdaging en zei ja. Ik bleef er inclusief militaire dienstplicht tien jaar.” In 1973 komt Paul bij een fotolaboratorium te werken in Steenbergen.

Stoney Mountain City

In die periode leren Adriana en Paul elkaar kennen als zij bij Daalderop werkt. “De toneelvereniging zocht nieuwe leden, om te schminken en te spelen. Ik heb me aangesloten, en Paul was daar al acteur. Zijn ouders zagen een verkering met mij wel zitten, en ik ook”, aldus Adriana. Terwijl ze trouwen in Ochten op het gemeentehuis en in de kerk in IJzendoorn, schrijven vrienden uit Steenbergen op het raam van hun huis in Steenbergen met grote letters Stoney Mountain City, (Steenbergen-stad). Na verloop van tijd stapt Paul over naar fotobedrijf de Brabantse Afwerk Centrale en vervolgens naar fotozaak Wim Zwaan in Eindhoven. Het heen en weer reizen wordt een probleem en het echtpaar vindt een nieuwe woning; in Dommelen.

Geen wonder dat fotograaf Paul vorige week zijn camera meeneemt naar Toverland. Door zijn val breekt de zonnekap, die volgens hem waarschijnlijk de redding voor de dure fotocamera is geweest. Door het digitale tijdperk wordt de Eindhovense zaak noodgedwongen gesloten in 2003 na precies 25 dienstjaren. Ontslag volgt, er komt W.W. voor Paul en hij neemt een krantenwijk.

Adriana vult haar vrijetijd met een studie voor gezondzorgtherapeut. “Dat kwam goed uit. Ik ging mensen behandelen en ving thuis kinderen op en zo hebben we die periode opgevangen.” Waaruit bestaat het therapeutisch werk? Adriana: “Mijn werk is complementair aan de geneeskunde, door homeopathie, reiki, holisme, acupunctuur en orthomoleculaire behandeling. Ik sta ook regelmatig op beurzen.” Thuis maakt ze graag kleding, is handig in breien en borduren en ook lezen mag ze graag.

Vieren

Als een bruidspaar ooit openhartig heeft gesproken, dan zijn het wel Adriana en Paul, als het gaat over inkomen, misbruik, ernstige ziekte, ontslag, sterfgevallen en het leven in Indonesië. Gelukkig hebben ze genoeg ambitie om hun gouden jubileum te vieren met het gezin. De burgemeester zal met alle egards worden ontvangen en ze gaan de toekomst met vertrouwen tegemoet. “Onze vier kinderen vangen ons op waar het nodig is.” 

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android