Tiny uit Borkel woont al sinds het begin op De Rapelenberg: 'Als we maar plezier hebben'

Tiny Govers praat honderduit over haar beperking, de kostschool in Udenhout, haar hobby's en over het reilen en zeilen in complex Lunet Zorg Rapelenberg aan de Europalaan.

Europalaan 70 ligt er vredig bij. Het pand is flink onder handen genomen, en de facelift met de ontelbare bloembakjes is een succes. De bewoners hebben soms een beperking, soms ook niet. Lunet Zorg is verantwoordelijk voor de eerste groep. Nagenoeg alle bewoners van het complex zijn deze middag uithuizig, maar Tiny Govers niet; zij werkt niet op donderdagmiddag. “We gaan naar de ontmoetingsruimte”, zegt ze. Op de vraag hoe ze het maakt, zegt ze op strakke toon: “Goed hoor, rustig aan! Het maakt allemaal niks uit, als we maar plezier hebben.” Ze lacht.

Franciscusschool

Medewerker Roy loopt mee en zet even later koffie. Tiny: “Ik zei tegen de leiding dat ik het wel leuk vind dat je komt. Anders is het zo’n saaie bedoeling!” Na wat uitleg over dit gesprek zegt ze gevat: “Je kunt alles van me te horen krijgen, maar m’n beurs krijg je niet. Haha!” De gastvrouw wordt geboren in Borkel en Schaft. Ze gaat enkele jaren later naar de Franciscusschool. Waarom juist naar die school? “Omdat ik beperkingen heb; deze rechterarm functioneert niet zo goed. Zo ben ik geboren. Ik kan er wel mee schrijven, maar niet echt mooi.” Dan komt Roy met koffie en kletskoek en zegt voordat hij weer vertrekt: “Als ik slaapdienst heb gehad, krijg ik van Tiny altijd een persoonlijk briefje.” Wat doet hij hier allemaal? Tiny: “Koffiezetten, nachtdiensten, theezetten, mensen helpen en pillen geven. Ik vind dat ie het goed doet.”

Dan vertelt ze over de boerderij bij haar thuis in Borkel en over café De Padvinder, later de Woeste Hoeve, die ook van haar vader was. Op haar vijftiende gaat ze naar kostschool huize Vincentius in Udenhout. “Ons moeder kon me niet meer verzorgen en we hadden acht meiden en vier jongens. Ons Maria is de oudste en wordt tachtig, en ik ben de jongste, word vijfenzestig en ga in mei met pensioen.” Het elke keer op zondagavond weer teruggaan naar Udenhout valt Tiny erg zwaar. Ze heeft steeds geen zin om weer terug te gaan naar de kostschool, waar ze naar eigen zeggen vooral bezig is met bedden verschonen en huishoudelijk werk. Na ongeveer vijf jaar is het gedaan in Udenhout.

De Plaetse

“Op een gegeven moment kom ik te werken bij de WVK in Bladel. Daar pakte ik kopjes en schoteltjes in, maakte spiegels en van alles” Tiny lacht hartelijk als het over ‘wie is de mooiste van het hele land’ gaat. “Ik ging met een groep in Dommelen wonen. Heb je ooit van De Plaetse gehoord? Dat heette vroeger zo.” Ze verhuist in 2001 naar het nieuwe gebouw De Rapelenberg. “Hier zit je dichter bij de winkels en ik kreeg een mooi nieuw appartement. Op nummer 80!”

“Flexwerkers kwamen, dat hebben we ook meegemaakt. Leg eens uit, Roy”, zegt Tiny tegen de binnenwippende Roy. Dat blijken dan mensen te zijn die binnen Lunet op verschillende locaties werken. “Geen vast team dus, maar wel bekende gezichten vanuit Lunet. En ook ZZP-ers”, aldus de medewerker. “Mensen die hier wonen moeten enige vorm van zelfstandigheid hebben. Vaak werken ze overdag en wij bieden ondersteuning bij dingen die ze zelf niet kunnen. Bij Tiny helpen we met de medicijnen of geven we hulp bij het smeren van een zalfje. Dan is er ook meteen controle.” Roy vertrekt weer voor een volgende taak. “Als ik iets niet snap, kan ik daarover met de leiding praten. En op donderdag om twaalf uur begint mijn weekend.”

Op de vraag wat ze in haar vrije tijd doet, begint Tiny enthousiast over de Soos in De Hofnar op woensdagavond, om te kaarten, te karaoke en te zingen. “We draaien ook muziek.” Op vrijdagavond ga ik dansen bij De Hijskraan. En op maandag ga ik eten in de Mgr. Zwijsenstraat bij Lunet.” ’s Avonds gaat Tiny steeds met de taxi heen en terug. “Ik mag van onzen Harrie en ons Maria niet alleen door het donker. Maar het is wel irritant als de taxi niet op tijd is.” Dan blijkt dat deze broer en zus de achterhoede voor Tiny zijn. “Ik heb een goede familie, daar ben ik echt zuinig op.” Het is een vaste taak voor Tiny om af en toe koffie te zetten in de huiskamer op de bovenste verdieping. “Mijn bed wordt opgemaakt door de leiding en mijn kleren gaan naar de wasserij”, zegt ze op straffe toon.

B.Z.N.

Wandelen is wel de grootse hobby van de goedlachse Tiny. Anders wordt het haar binnen allemaal wat te veel. Ze kent inmiddels veel Valkenswaardenaren. “Ik weet ook niet hoe dat komt, hoor. Maar ik denk door dat wandelen. Dat vind ik wel leuk.” Op die manier kan ze de drukte in huis ontlopen. Tv-kijken is er voor haar nauwelijks bij; ze draait liever muziek-cd's. “Over die oorlogen en alles, dat vind ik niet fijn. Geef mij maar B.Z.N.” Als ze verder vertelt over haar kamer, zegt ze de foto’s van haar familie het belangrijkst te vinden. “Vooral de foto’s van de familie die ik allemaal mis.”

Over enkele maanden gaat Tiny met pensioen. Ze denkt dan wat vrijwilligerswerk te kunnen gaan doen op De Biezenrijt. “Maar daar moet ik het nog met de leiding over hebben. Nou werk ik nog in Acht, maar daar is niet veel werk. Daar doe ik schoolboeken inpakken en cd’s. Maar ik baal wel van die taxi elke keer.” Ze schenkt ’n tweede kopje koffie in en doet dan voorstellen voor de fotosessie die de openhartige ontmoeting afsluit. Met een linkerhand neemt ze afscheid.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android