PSV-fan in hart en nieren Jan woont in De Rapelenberg: 'Ik kijk altijd, hier op mijn kamer'

Eén van de vaste bewoners van De Rapelenberg is Jan Smulders. Vandaag is hij duidelijk te herkennen door zijn lichtblauwe PSV-shirt. In zijn appartement zijn meer bewijzen te vinden dat Jan de club een warm hart toedraagt.

Op het einde van de gang van de eerste etage maakt Jan (67) de deur open. Hij presenteert een stoel en loopt naar het koffiezetapparaat. De keuken wordt gekenmerkt door talloze beeldjes van kippen en hanen. “Ze gaan allemaal weg hoor, ik heb ze lang genoeg gehad.” Terwijl hij wacht op de koffie is Jan opvallen geïnteresseerd in de verslaggever. “Wat doet u voor werk, overdag? Hoe lang hebt u gewerkt? Voor welke krant komt u? Waar woont u? Getrouwd en kinderen?” Als alle vragen beantwoord zijn, is ook de koffie klaar.

Terrasje

Eenmaal aan tafel in de huiskamer vertelt de gastheer spontaan over Mariet Wielders uit Waalre, zijn mentor. Hij overhandigt onmiddellijk een visitekaartje van haar. “Ze is een goede fotograaf, maar helpt ook met problemen en doet leuke dingen met ons, zoals winkelen, wandelen en fietsen met een driewieler.” Het blijkt altijd verschillend waar ze samen heen fietsen. Soms wordt onderweg een terrasje gepikt. Jan is geboren en getogen in Valkenswaard en woonde vroeger in de Corridor. “Van Bakkerij Harrie Smulders, weet je wel? Onze pa had een transportbedrijf en Guus had een friettent.”

Jan gaat niet naar de lagere school in Valkenswaard, maar komt op pensionaat Jonkerbosch in Nijmegen. “Ik heb geen idee waarom ik daar heen moest.” De beide ouders van hem zijn inmiddels overleden. Jan heeft regelmatig contact met broer Pieter in Valkenswaard en broer Karel in Hongarije, de tweeling Smulders. “Ik heb ook op de Zeelberg gewoond bij de manege en toen ben ik verhuisd naar De Rapelenberg.” Hij praat er liever niet over waaróm hij hier is komen wonen. “Maar ik heb het er goed. Goede leiding, dat doet al veel. En ik heb een bewindvoerder die voor het geld zorgt.”

‘t Vogelhuys

Jan is nu met pensioen en als je hem vraagt wat hij in zijn werkzame leven deed, zegt hij: “Ik heb achtenveertig jaar gewerkt bij de Ergon. In plantsoenen en in de wasserij. En nou werk ik maandag en woensdag bij het vogelhuisjesproject.” Hij pakt een fraaie folder van ’t Vogelhuys, gevestigd op De Weitens, aan de Monseigneur Smetsstraat. Daar wordt kleinschalige dagopvang geboden en vinden herstelgerichte activiteiten plaats voor mensen met diverse beperkingen.

Zijn vrijetijd wordt ook ingevuld door fietsen. “Ik doe ook zwemmen op zaterdag, bij zwemclub De Dolfijnen op De Wedert.” Het interieur van de kamer verraadt dat er ook aandacht is voor PSV. “Ik kijk altijd, hier op mijn kamer. Ik heb een paar jaar geleden mijn heup gebroken en sindsdien ga ik niet meer naar het stadion.”

Jan is ook regelmatig te vinden in het eetcafé van De Hofnar, om er lekker te eten. “De andere dagen eet ik hier; we hebben een eigen maaltijd die ik zelf mag bestellen. Die haal ik beneden dan op en maak die hier warm in de magnetron.” De was wordt uitbesteed aan de Ergon.

Kijk je televisie? “Weinig, hoor, ik kijk af en toe sport, want ik heb hier op maandag ook nog computerles. Ik ben gelukkig.” HIJ legt uit dat hij dagelijks de krant leest en informatie opzoekt op zijn iPad. “Ik doe ook mee met het corso: werken aan onze wagen.” Jan verveelt zich geen moment, want ook puzzelen mag hij graag doen.

Ook reizen is één van zijn liefhebberijen. “Samen Reizen organiseert mijn vakanties. Ik was in Kos vorig jaar. Voor dit jaar heb ik een cruise”, en hij zoekt in de brochure. “Kijk: Arnhem – Amsterdam en dan naar Friesland en via de IJssel weer terug, met het schip de Johann Strauss.”

Ouderlijk huis

Op tafel ligt een Picto-agenda. “Die gebruik ik om afspraken te maken, als ik bijvoorbeeld naar de dokter moet. Dan schrijft de leiding dat hierin. Of naar de pedicure of zo. Ik kijk er iedere dag in. Ik ga meestal alleen, maar als ik naar het ziekenhuis moet, gaat er iemand van de leiding mee.” Dan wijst hij naar een schilderij van een boerderij, gemaakt door C. Lazaroms: het ouderlijk huis aan de Zeelberg, dat inmiddels verdwenen is.

Tenslotte neemt Jan voor de fotograaf het liefst plaats in zijn zetel en zet een iPad op zijn knie. Hij kijkt uit op de Europalaan en op de nieuwe appartementen van Herlaerstaete. Jan is een goeie gast die van zijn leven op De Rapelenberg iets moois maakt.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android