Hoe gewone stervelingen de prachtigste kunstwerken maken uit hout, marmer of uit een andere steensoort. Ook door te lassen, bloemen te schikken of te boetseren ontstaan aan de Dommelseweg juweeltjes. Je mag gewoon gratis komen kijken.
‘Waar vroeger Daams zat, aan de Dommelseweg.’ De meeste mensen weten dan precies welke plek bedoeld wordt. Sinds enige tijd is hier gevestigd Beeldhouwcollectief De Verbeelding. Veertig jaar geleden is de groep opgericht en na omzwervingen neergestreken ‘bij Daams’. Hing het spandoek met hun naam aanvankelijk hoog boven de ingang, sinds kort hangt het zeildoek naast de ingang, op ooghoogte.
Het grote terrein is verhard en er staat een hek omheen. Aan houten tafeltjes zijn kunstenaars bezig om hun creatieve ideeën vorm te geven. Veel van hen hebben een petje op of dragen een hoofddoek. Eén enkele dame gebruikt een wit mondkapje, want her en der stijgt een stofwolk op tijdens het slijpen of afstoffen. ’n Paar mensen zijn bezig met een stuk natuurlijk gegroeid hout. Sommige mensen maken met elkaar een babbeltje en anderen zijn geconcentreerd aan het werk.
Met een zaagmachine werkt Jan van den Akker in de openlucht aan een wit stuk marmer van collega Margriet. “Ik heb pas nog geëxposeerd in Waalre met the Four Sisters.” Jan werkt met een watergekoelde zaag, zodat Margriet iets minder hoeft te hakken in de natuursteen. Waar komt deze steen vandaan? Jan: “Uit het Italiaanse Carrara.” Dan laat hij de zaag weer in het marmer zakken, waardoor met oorverdovend lawaai de sleuf nog dieper wordt gemaakt.
Louis is bezig een oud beeld van een collega helemaal te verbouwen. “Het was eerst een dame met een baby’tje en het wordt een futuristisch ding. Ik ben nu met twee werkstukken tegelijk bezig”, en hij laat een steen zien die op een bloem lijkt. “Dit is albast”, en hij houdt het werkje tegen het licht. “En die dame is van marmer.” Voor het eerst werkt Louis met een elektrische boormachine. “Daardoor kun je weer hele andere dingen maken.” Naast hem staat een karretje met allerlei soorten gereedschap en hij laat wat beitels zien. “Dit is een letterbeitel, waarmee je letters kunt hakken in bijvoorbeeld een grafzerk.”
Het is interessant om iedereen te horen praten over zijn of haar kunstwerk, over het materiaal en over de gereedschappen. Huub is een stuk graniet aan het bewerken. “Jan bracht een stuk van een grafsteen mee, waar toevallig de naam van mijn vrouw Nellie op staat. Op dit blok met die naam komt een vogel te zitten en ik heb er twee drinkbankjes in gemaakt.” Hij lacht. “Deze steen is gruwelijk hard, maar ik laat me er niet door weerhouden. Ik werk er het liefst zo weinig mogelijk mee; je kunt er alleen maar mee slijpen.” Straks gaat hij het hele werk polijsten, en de letters worden van goud, zoals het oorspronkelijk ook al was. Deze steen komt van ons overleden lid Sjef Cox. Huub begint twintig jaar geleden als beeldhouwer als hij wordt uitgenodigd deel te nemen aan een workshop.
Frits daarentegen heeft uit springstone een naakte man gemaakt. “In Vinkel zit een grote steenhandel, en daar kocht ik de steen. Ik heb hoofdzakelijk met de slijpschijf gewerkt. Je kunt wel hakken, maar dat duurt me te lang.” Hij laat de aluminium blok ziet waar het kunstwerk op komt te staan. “De meeste kunstenaars maken een vrouwtje, en ik dacht: ik maak iets anders.” Hij trekt eens aan zijn sigaar. “Een vrouwtje is veel mooier!”, roept collega Yvonne, die enkele meters verder bezig is om twee vogeltjes te scheppen uit steen.
Hij heeft goede aard bij de club. “Je kunt wel alleen werken, maar hier is een leuk gezelschap. Je hebt aanspraak, we drinken koffie en straks op het einde een glaasje wijn. Superleuk”, zegt Frits, die eerder in Lierop werkte. Yvonne werkt ook met een stuk steen dat eerder al een beeld was. “Ik kreeg een helder idee om er twee vogeltjes van te maken.” Ze vertelt over het verschil van werken bij een beeldhouwer en een schilder. “Een schilderstuk is vaak snel klaar en daarom heeft een schilder vaak veel stukken staan. Beeldhouwen duurt veel langer en daarom zijn er vaak minder.”
Aan een stronk hout, waarin allerlei dieren te zien zijn, is Jos bezig met een soort vijl. “Ik heb dit stuk hout bij Kersten uit de tuin geplukt als een stuk taxuswortel. Ik houd van hout dat al wat vergaan is; dat heeft de meest-mooie vormen.” Af en toe slijpt ze iets bij en laat graag haar fantasie de vrije loop als ze bezig is. Ze neemt alle tijd om een blik te gunnen in het lokaal van de beeldhouwgroep, waar een gelast paard als kunstwerk staat en aan de muur een fraai bloemstuk een permanente plek heeft gekregen.
Eenmaal weer buiten zijn drie kunstenaars bezig om het eindresultaat van de naakte man van Frits te bespreken, en waarschijnlijk op het succes komen er wee glaasjes wijn aan te pas. Vlakbij de uitgang loop je Jan van den Akker weer tegen het lijf en laat een steen zien met daarin de naam Gerrit. “De vraag van de familie was of van een stuk van de grafsteen een kunstwerk gemaakt zou kunnen worden om as in te bewaren.” Jan vertelt hoe hij denkt dat het zal gaan worden. Fantastisch, zoals hij uitlegt wat hij met het harde graniet van plan is.
Beeldhouwcollectief De Verbeelding nodigt iedereen uit om gewoon op woensdag of donderdag op het terrein te komen kijken wat er allemaal gebeurt. En een keertje meedoen is helemaal simpel. Er liggen nog genoeg stenen en gereedschap mag je de eerste keren gewoon lenen. Je kunt ook bellen: 06-51964563.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android