Ingo Audenaerd start met poëziemiddag: 'Bij énkele toehoorders klap ik al in mijn handjes'

Zondag 4 mei wordt in Valkenswaard de aanzet gegeven voor een TaalTijdCaféBijeenkomst in Readshop De Boekenwaerd aan de Eindhovenseweg. Een bekend procedé, maar nieuw voor Valkenswaard. Dichters krijgen een podium voor iedere geïnteresseerde. Initiator en presentator is Ingo Audenaerd van de Antwerpsebaan.

Hij zit op zijn dakterras van 40 m2 en geniet van alle groen dat vanaf die unieke plek te zien is. Ingo verontschuldigt zijn vrouw, die nog op haar werk is. De gastheer (78) is een bekende dichter, en bracht eerder al enkele poëziebundels uit. De boekliefhebber en auteur is bovendien een begenadigd spreker, en daar is een reporter vaak blij mee. “Ik leef in geleende tijd, want -ik heb twee longziektes- anderhalf jaar geleden werd me gezegd dat ik nog twee of drie weken te leven had! Momenteel gaat het goed met me, al is er de ziekte wel en kan ik niet genezen worden.”

Ingo maakt een krasse indruk, schrijft elke dag gedichten en geeft nog steeds voordrachten. Zijn wieg staat in het Duitse Moringen bij Göttingen. Hij vertelt openhartig over de samengestelde gezinnen van zijn familie. “Mijn moeder was verloofd met een hoge Engelse legerofficier. Weet je dat hogere officieren in die tijd niet om mochten gaan met Duitse vrouwen?” Ingo lacht en zegt daarna dat er nooit geen contact meer is geweest met deze biologische vader. “Mijn stiefvader woonde in België, redde mijn moeder uit een huis in Hannover en trouwde met haar toen ik ’n jaar of drie was.” Dan legt hij de stamboom uit van zijn grootmoeder van adellijke afkomst, vertelt over haar vlucht met de Amerikanen terug naar het westen en krijg je een les in de historie van de opdeling van Duitsland na de oorlog.

Vanwege luchthaven Eindhoven

Ingo’s gezin verhuist naar Genk en Tongeren en zijn Vlaamse tongval is nog duidelijk aanwezig. “Ik had een eigen zaak en verhuisde in 1989 met mijn gezin naar Eindhoven vanwege het gemakkelijke vliegveld. Inmiddels wonen we alweer zes jaar hier in Valkenswaard. We hebben geen milliseconde spijt! Iedereen zegt hier goedendag! Onbekend in de stad!”

Dan moet het ook over de poëzie gaan, want vanaf 4 mei wordt maandelijks een poëziemiddag georganiseerd, in samenwerking met Ylona van den Bos van de boekwinkel. Ingo: “Ik benader rechtstreeks enkele dichters die iets willen voordragen. Dichters mogen zichzelf ook opgeven. Zondag komen zes dichters die elk ’n kwartier krijgen. In welke ruimte kun je mooier zijn voor zo’n middag, dan in een boekwinkel!” Er is ook een vrij podium waarvoor twee dichters zich hebben opgegeven, die elk twee stukken mogen voordragen. Ingo: “We gaan heel bescheiden van start en klap bij slechts enkele toehoorders al in mijn handjes. We hebben de tijd.” Iedere eerste zondag van de maand zal het poëziecafé plaatsvinden, steeds van half drie tot half zes. Echter niet in juli/ augustus, november/ december/ januari.

Jacques Marsmans is als sing- en songwriter aangetrokken om zondag bijpassende muziek te maken

Inspiratie

“Je vindt op dergelijke bijeenkomsten een warm bad, omdat je onder gelijkgezinden bent. En je vindt er rust en kalmte, waardoor er inspiratie ontstaat”, aldus de Valkenswaardse woordkunstenaar, die ook de luistermuziek van Jacques Marsmans een vorm van dichten vindt. Ingo presenteert de middagen en zal zich strikt aan de afgesproken tijden houden.

Hoe kom je erbij om dit te organiseren? “Ik schrijf al vanaf mijn veertiende gedichten. Elke dag opnieuw. Inmiddels heb ik twee bundels uitgegeven. Ik treed regelmatig op en vind dat leuk om te doen. In Nederland is in de poëziewereld in zijn algemeenheid weinig gelegenheid om zich te tonen en weinig gelegenheid om luisteraars te vinden.” Het is duidelijk dat hij anderen wil laten ervaren hoe fijn het kan zijn aandacht voor je werk te krijgen en om het publiek poëzie te laten ervaren.

Ingo zelf schrijft over alles, maar moet het wel kunnen voelen. Daarom maakt hij géén Sinterklaasgedichten. “Ik schrijf altijd autobiografisch, want alles wat ik schrijf, voel ik.”

Zijn gedichten zijn beeldend. “Je moet ze niet proberen letterlijk te nemen, maar je moet proberen ze te zien”, volgens de zeer ervaren dichter, die intussen een lekkere Belgische speculaas presenteert bij de koffie. Dan laat hij zijn laatste uitgave zien en leest hieruit voor. Het wordt er stil van op het dakterras. Alleen de vogels kwetteren lustig door, alsof ze het met hem eens zijn. De inhoud van de bundel draait om de datum van 1 november en Ingo vertelt over een kindje van hem dat drie dagen na de geboorte overlijdt. “Dat is iets wat je altijd zal bijblijven. Ik vind dat zó onrechtvaardig, zo onnodig! Daarom heb ik zo veel geschreven rondom het thema 1 november.”

Het Seniorennet van Vlaanderen pikt de gedichten van Ingo op en vraagt hem of hij misschien iedere dag een gedicht zou kunnen schrijven. Uiteindelijk mondt dat uit in het schrijven van twee gedichten per dag, nu nog steeds. “Ik denk dat ik nu 14.000 gedichten heb”, en hij leest vanaf zijn iPad het gedicht voor van vandaag, met als titel: De melodie van leven; liefde.

Er blijkt te weinig tijd te zijn om deze bijzondere essayist alles te laten vertellen wat hij graag kwijt wil. Reden te meer om hem persoonlijk te ontmoeten tijdens de TaalTijdCaféBijeenkomsten, waarvan de eerste dus op zondag 4 mei in Readshop De Boekenwaerd aan de Eindhovenseweg 7, van 14.30 u tot 17.30 u. Entree vijf euro, inclusief twee consumpties.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android