Yolanda en Leo Sengers zijn 50 jaar getrouwd: 'Gewoon doen is het beste'

Yolanda en Leo trouwen voor de wet in 1975 en voor de kerk ik 1976. In 1981 wordt dochter Ilona geboren en op dit moment zijn er vijf kleinkinderen. Het gouden paar kijkt positief terug op vijftig jaar huwelijk.

“Ik krijg op de buurtapp nog weleens berichten; dus zet je fiets maar achterom”, zegt een zorgzame Yolanda, die samen met haar man al achtendertig jaar in de Unastraat woont. Enkele momenten later zitten ze aan de tafel en komt er koffie met kaneelkoekjes. Op de onderzetters fraaie familiekiekjes. “Ook toevallig, we trouwden toen op maandagmorgen om tien uur. En dit jaar is het ook weer maandag.” Als je zegt dat het mooi is de gouden bruiloft gehaald te hebben, moet de gastvrouw kwijt dat er in haar familie- en kennissenkring zeven mensen tussen de 67 en de 75 ziek zijn. “Wij zijn geluksvogels, want ik ben er tien jaar geleden ook mee geconfronteerd geweest, maar ben nu gezond.”

Ilbina en Akkerveken

Leo (70) heeft lange tijd een timmerbedrijf. “Nou doe ik zo mee en dan nog een klein karweike.” Yolanda (69) is al vijfenvijftig jaar ambulant kapster. “Ik ben met mijn klanten oud geworden”, aldus de gastvrouw en ze verklapt dat haar oudste cliënt 97 jaar is. Leo is vernoemd naar zijn opa’s Leonardus en Hendrikus terwijl de bruid Yolanda heet, Ilbina en Francina. Dat vraagt om uitleg: de moeder van Yolanda is Groningse. Oma van moeders kant heette Ilbina, en Francina is van haar opa aan vaders kant. Natuurlijk vraagt de naam Van den Akkerveken ook om aandacht, en schijnt Belgisch te zijn. Veken zijn poorten, hekken of slagbomen. “Toen we voor de kerk trouwden, had de pastoor dat ook helemaal uitgezocht. Leo is timmerman en maakt een hek om de akker, zo werd door de pastoor gezegd.”

Yolanda wordt geboren tegenover Café De Pelikaan, groeit op in de Nieuwstraat, terwijl Leo in Borkel wordt geboren en in de Klinkerstraat opgroeit. Op de vraag hoeveel kinderen bij Leo thuis waren, zegt hij: “Zeven, maar één is verongelukt. Wij zijn met drieën in Borkel geboren, langs Het Witte Paard, de rest in Valkenswaard.” Dan moet hij bekennen dat Borkel hem nog steeds trekt. “Ik heb er verschillende huizen gezet, voetbalde er lang in het eerste en onze dochter is daar begonnen met paardrijden. Ons leven draaide altijd om muziek en om paardrijden. Én ik ben jaren lid van het Sint-Nicolaasgilde van Valkenswaard geweest. Als tamboer en als accordeonist.”

Valkenhof

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? Yolanda: “Ik werkte bij Café De Weegbrug De Sol, op de Statie. Daarachter lag een midgetgolfbaan en ik werkte in het barretje met de naam Valkenhof. Daar kwam heel veel jeugd en ik zie Leo nóg binnenkomen, 51 jaar geleden.” Hoe het verder gelopen is, weten de twee niet meer. Wat ze nog wel weten is dat ze voor de wet trouwen op 25 mei 1975 in het Weerderhuys en voor de kerk op 30 januari 1976 in de Pauluskerk, later Zalencentrum De Graver. Het bruiloftsfeest wordt gevierd in De Dommelvallei.

Waarom eerst voor de wet getrouwd en later pas voor de kerk? Het gouden paar vertelt dat Leo op dat moment nog in dienst zit. Yolanda neemt ontslag in de kapsalon vanwege onenigheid. “Dat was dom, want ik had geen werk meer en was niet meer verzekerd. Maar als we zouden trouwen zou ik van de gemeente kostwinnersvergoeding krijgen”, herinnert ze zich. Ze is vanaf dat moment ook weer verzekerd en kan zelfstandige worden. “En ik hoefde geen wacht meer te draaien”, vult Leo aan. Het jonge paar gaat wonen in Gaspeldoornlaan 13, waarna Leo na vier jaar een huis bouwt aan de Steenbakkerwei. Acht jaar later wordt een nieuw huis gebouwd in de Unastraat

Originele kostuums

Als het zilveren bruiloftsfeest wordt gevierd in De Dommelvallei, voeren de broers en zussen van Leo samen met zijn moeder een voordracht op, gehuld in de originele oude kostuums van het gilde, omdat ze die mochten lenen van kapitein Frits Prinsen. Kosten: enkele haringen.

De dochter van Leo en Yolanda, Ilona, gaat ponyrijden en op enig moment wordt een pony gekocht. Uiteindelijk komen er alles bij elkaar achttien paarden; vorig jaar hebben ze het laatste paard laten inslapen. “We hebben heel Nederland gezien met wedstrijden, we hebben gefokt en Ilona volgde de opleiding in Hippisch Centrum Deurne”, zegt Yolanda trots en hun dochter beoefent het springen, de dressuur en het aangespannen. “Sinds ze een gezin heeft en werk en is het niet langer meer te combineren.”

Dat muziek een belangrijke plaatst inneemt in het leven van het gouden paar, is onder meer te zien aan de jukebox die in de kamer staat. Yolanda koopt regelmatig nog plaatjes, in de hoop dat er geen krassen opzitten of dat de naald niet blijft haken. Leo is lange tijd verwoed fietser een doet regelmatig mee met ‘Diekrich’. Geen wonder dat ze hun vakanties graag in Luxemburg mogen doorbrengen, met name in Burscheid.

Bekers en trofeeën

Op de binnenplaats van huize Sengers hangen diverse bordjes met teksten, onder andere met het woord Grutsat, met de dubbele betekenis ‘kinderen genoeg’ en ‘groot genoeg’. De schitterende mancave herbergt een biljarttafel. Op banken tegen de muur staan vele tientallen bekers en trofeeën van dochter Ilona, en bescheiden op het einde de bekers en objecten van de fietstocht Diekirch. Het gouden bruidspaar vertelt honderduit over alles wat er te zien is. Maar de tijd is om en helaas moet een boeiende ontmoeting ten einde komen. De fiets staat gelukkig nog onaangeroerd op de binnenplaats.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android