Luister
muziek
7 juli 2020 - 11:49
Deel dit artikel:

Marijke restaureert vakkundig unieke wandtapijten van Were Di

De twee wandtapijten van het voormalige Hertog Jan College krijgen een tweede leven. Dankzij een financiële injectie van de Stichting De Mug-van Heijningen werkt textielrestaurator Marijke de Bruijne uit Eindhoven in haar atelier aan het wandtapijt van de Brabantse kunstenaar Willi Martinali. Het tweede tapijt, van kunstenaar Luc van Hoek, zal gedurende de zomervakantie onder handen genomen worden.

valkenswaard24
  / Evert Meijs
Advertentie

Voor het Martinali-wandtapijt is in het atelier een speciale tafel gemaakt van schuimplaten, zodat het object van1,40 meter bij 2,42 meter er volledig op past. Het tapijt is inmiddels al gereinigd met een speciale stofzuiger en Marijke vertelt uitvoerig over wat ze geconstateerd heeft en hoe de restauratie plaatsvindt. “We drinken geen koffie hier, want dat is te gevaarlijk bij het kunstwerk”, zegt ze.

De restauratie is volgens haar een ingewikkeld proces omdat er zoveel verschillende soorten lapjes in zijn verwerkt die allemaal een aparte behandeling nodig hebben. “Sommige stukjes zijn er nog slechter aan toe dan ik had gedacht”, en ze wijst naar enkele voorbeelden. Sommige stukjes verpulveren al bij het aanraken, volgens de restaurator waarschijnlijk door het vele zonlicht. Er zitten veel zijden lapjes in verwerkt, kunststof, satijn, katoen en damast.

Insektenspelden
Op het tapijt staat een afvalpotje waarin Marijke overtollige draadjes doet. Er is een potje met zijden garens die gebruikt worden en door haarzelf zijn geverfd. Op verschillende plekken is versteviging aangebracht met tule, die soms nog wordt vastgehouden met dunne roetsvrijestalen insectenspelden. “De tule is ter bescherming van de oorspronkelijke stukjes, om te voorkomen dat een lapje helemaal verdwijnt”, klinkt het. Ze pakt een plastic zakje en laat diverse kleuren tule zien, maar ze moet nog enkele stukjes bijverven met een nieuwe kleur. “Alle textielrestauratoren in de hele wereld gebruiken dezelfde fijnmazige tule van één Engelse leverancier.”

Zandzakjes
Enkele malen loopt Marijke rond de tafel om weer een ander aspect te tonen en daarover te vertellen. Er zit een nare vouw in het kunstwerk, omdat het lange tijd opgerold heeft gelegen op de zolder van de school. “Daar heb ik een dikke glasplaat overheen gelegd met kleine zandzakjes, om te bereiken dat die breuk weer mooi plat wordt. Misschien dat het nog met een beetje vocht moet worden behandeld om de vouw er helemaal uit te krijgen”, legt ze vakkundig uit. Enkele kale plekken heeft ze gecamoufleerd door er Japans papier onder te steken dat niet rafelt en gemakkelijk te verven is. Twee lapjes lijken door Martinali te zijn versierd met viltstift.

Barslechte stukjes
Op de laptop laat ze af en toe een foto zien van een detail zoals het er aanvankelijk uitzag. Tijdens de uitleg blijkt steeds dat er een juiste balans gevonden moet worden tussen wat origineel is en wat gerestaureerd moet worden. “Soms moet je accepteren dat iets is zoals het is.” Dan vertelt Marijke over de spansteek waarmee ze losse draden weer vastzet. Zijdecrepeline gaat op enkele plekken gebruikt worden om over enkele barslechte stukjes te zetten. In een rood doosje zitten de kleinste speldjes en kromme naalden, alsof de chirurg zo meteen gaat hechten. In een stukje wol staat een speld met een groene knop. “Hier zit een mottengaatje, maar dat kan geen kwaad.” Ook het logo HJC (Hertog Jan College) krijgt een restauratiebeurt.

De slag te pakken
Tegen de originele voering van 1958 komt een nieuwe katoenen voering die al onder de tafel klaarligt, als extra bescherming. “Het is heel erg leuk werk, omdat je hier bijna alle technieken op kunt loslaten die ik ken. Dat maakt ook dat het zo variërend is”, zegt Marijke, die de slag al helemaal te pakken heeft. Na afloop zal ze een behandelingsverslag maken waarin ze precies aangeeft wat ze waar heeft gedaan. Vanwege de grote afmeting van het andere tapijt zal die restauratie plaatsvinden in het schoolgebouw van Scholengemeenschap Were Di, die eigenaar blijft van beide stukken. Na de zomervakantie krijgt het Martinalitapijt een permanente plek in De Hofnar.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android

Deel dit artikel:
Advertentie



Ga terug
Advertentie
Advertentie