Ben (81) werd op zijn vijftigste fervent klokkenmaker

Op de kast in de kamer staan enkele fraaie klokken die Ben Lathouwers zelf maakte. Uit nood geboren, want hij werd afgekeurd en wilde centen bijverdienen. Maar ook repareerde hij talloze uurwerken voor vrienden en bekenden. Ben kijkt terug op een voorbije periode.

Op dit moment is Ben (81) niet meer in staat om nog aan klokken te bouwen. “Ik kan de skruufkes nie mèr vatte”, zegt hij, en doelt op de kleine schroefjes, asjes en tandwieltjes waaruit een uurwerk bestaat. Birgit de Leuw helpt regelmatig in het huishouden van Ben en komt binnen met koffie, thee en overheerlijke chocoladecake.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android

Of de gastheer altijd een technisch beroep heeft gehad? Dan lacht hij hartelijk en verhaalt over zijn eerste baan als hoedenmaker bij Spoorenberg in Eindhoven. Mignot en De Block werd zijn volgende werkgever en daar kreeg Ben een werkplek in de sigarenfabriek. “Later werd ik militair en daar had ik voor het eerst een fijne jeugd”, verzucht hij, want de eerste 18 jaar waren thuis geen pretje.

Later kwam hij bij Philips te werken en werd zelfs molenaar voor melkpoeder op de Collse Molen. Via een klompenfabriek in Best kwam hij weer bij Philips terecht en werd 31 jaar geleden afgekeurd. “Van mijn vrouw Annie kreeg ik toen duizend gulden. Die had ze gespaard en zei: doe er mee wat je wilt voor een hobby.”

Op vlooienmarkten zag Ben steeds weer oude klokken en besloot die aan te kopen om ze te repareren. “Ik begon er gewoon aan, en het begon goed te lopen”, herinnert hij zich en meldde zich bij klokkenmakersgroep Christiaan Huygens in Aalst. “Daar heb ik heel veel geleerd: tandwielen maken, assen maken en noem maar op. Ik mocht in studieboeken kijken en zo groeide mijn belangstelling”, zegt hij.

Zonnestelsel
In de periode bij Christiaan Huygens maakte Ben Lathouwers de klokken die op de kast staan. “Die linkse is een snek-uurwerk, om de aandrijving constant te houden”, legt hij uit en wijst naar de klok die onder een glazen stolp staat. Ernaast staat nog een klok onder het glas. De aandrijving lijkt ongeveer hetzelfde te zijn. Links staat een soort uurwerk van het zonnestelsel. Wel twintig tandwielen zijn op elkaar gestapeld en er zijn diverse hemellichamen aan bevestigd. Het indrukwekkende toestel werkt nu niet, maar is een juweeltje om te zien. In de hoek van de huiskamer staat een grote staande klok met raampjes en deurtjes. Die heeft Ben destijds twee kunnen kopen voor 1500 gulden per stuk. ’n Prikkie.

Samen met zijn kleinkind
Maar ook aan de versiering van klokkenkasten heeft de Valkenswaardenaar, die geboren werd in Breugel, veel tijd besteed. “Ik maakte allerlei mallen van paardjes en andere figuren die vaal bovenop een klok staan. Samen met mijn kleinkind goten we dan gips in de eigengemaakte mallen. Duizenden figuren heb ik zo gemaakt”, en hij zoekt intussen een fotoalbum, want ook het grote torenuurwerk van het klooster Eijkenburg ging door zijn vingers.

Geen spijt
Jammer genoeg is alle gereedschap van Ben weg. “Ik heb het mijn kleinzoon gegeven, die alles goed kan gebruiken in het Spoorwegmuseum te Utrecht als hij er aan het knutselen is. En onze dochter en alle kleinkinderen hebben een klok van mij.” Ben heeft geen spijt van zijn loopbaan van hogehoedenmaker in Eindhoven tot klokkenmaker in Valkenswaard. Ondanks het overlijden van zijn vrouw en zijn beperkte mobiliteit zit er een tevreden man aan tafel. 

“Kom nog eens terug, dan zoek ik intussen het juiste fotoalbum. Wil je de sleutelcode van de voordeur?”

Als laatste vertelt Lathouwers over Sneeuwwitje en de zeven dwergen, die hij zelf met een mal heeft gemaakt. “Ze moeten een nieuw kleurtje, da’s hard nodig.”

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android