Valkenswaardse volkstuinen: ’24 uur in een appartement is niks voor mij’

Valkenswaard24 bezoekt de komende tijd alle volkstuinen die de gemeente rijk is. Vaak liggen de tuinen wat achteraf en werken vrouwen en mannen in stilte samen met de natuur om bloemen, planten, groenten of fruit te kweken. Door een gesprek met de hobbyisten gaat er een wereld open. Deze week komen verschillende gebruikers aan het woord. Ze tuinieren aan de Narcislaan.

Via een pad dat is afgezet met lint, kom je vanzelf in de volkstuin. Vooraan rechts loopt een paard. Zou dat veld ook bij de volkstuin horen? Een eindje verder is een vrouw aan het werk in een kleine zeecontainer, die als paardenstal dienstdoet. Haar zoontje werkt op zijn manier driftig mee. Het zijn

Kim van de Wauw-Rutten en haar zoontje Jay. Zij loopt met een pompoen. “De pompoen van vorig jaar was zó groot dat er foto van in het Eindhovens Dagblad kwam. Jay zat er toen bovenop.”

Ze vertelt dat de meeste tuintjes van mensen zijn die hier in de buurt wonen. Zo ook haar ouders, die aanvankelijk de moestuin in hun eigen achtertuin hadden. “Nu zijn ze verhuisd naar Valkenswaard, maar ze zullen dadelijk nog wel hier komen”, zegt ze. “En waar nu ons paard staat, dat was oorspronkelijk onze moestuin.”

Oud-schoolhoofd
Pompoenen, aardbeien, courgettes, bonen, kool, paprika en spruiten worden door de familie Van de Wauw-Rutten geteeld. Er staan nog opvallend veel gewassen op het veld, in vergelijking met andere volkstuinen van het dorp. Dan krijgt Jay opdracht om Ger te gaan halen, want hij zou meer kunnen vertellen over de moestuin.

Even later komt Ger Raaijmakers aangelopen. Het oud-schoolhoofd: ”Ik woon hier vanaf 1978 en toen waren de tuinen er al. Het was allemaal eigendom van de boer die daar op de hoek woonde. In 1972 zijn de woningen hier gebouwd, dus ik denk dat rond die tijd de tuintjes zijn aangelegd.” Er zijn volgens Ger mensen met één, twee of zelfs drie tuinen. “Wij hebben een weitje, dat oorspronkelijk moestuin was en nu paardenwei”, vertelt Kim.

Trauma
Ger zelf is ook tuinier in de volkstuin van Dommelen, maar heeft het vooral over de verhoudingen tussen tuiniers en gemeente. “We hebben een avond gehad van de gemeente. Men wilde hebben dat we een vereniging op zouden richten. Maar we zitten hier al zó lang en we willen voor elkaar geen politieagent spelen”, zegt hij.
“De aanleiding was eigenlijk één van onze tuiniers, een Kosovaarse vluchteling die daar zit”, en hij wijst naar een perceeltje met een hok erop en wat rommel eromheen. “Er kwamen mensen die graag hadden dat hij dat allemaal zou opruimen. Ik ben toen als bemiddelaar opgetreden en heb hem een beetje in bescherming genomen.” Door dat alles raakte de Kosovaar in de put. Het énige wat hij volgens Ger heeft, zou dit tuintje zijn, waardoor hij zijn trauma misschien iets beter zou kunnen verwerken.

Brief
Volgens Ger - die zelf ook twee tuintjes heeft - wil de gemeente in de toekomst dat er een centrale afrastering komt met een officiële poort, een bestuur en een voorzitter. Maar dat werkt volgens hem hier niet. “Bovendien komen er dan regels dat een perceel maximaal 12 vierkante meter bebouwd mag zijn. En slechts enkele kippen, enzovoort.” Er schijnt onlangs nog een brief gekomen te zijn dat vóór 1 oktober alles opgeruimd moet worden wat er niet thuishoort.

Dan komt de vader van Kim aanlopen: Louis Rutten. Hij weet dat het huurtarief van de paardenwei drie- of misschien wel viermaal hoger ligt dan van een tuintje dat 50 euro per jaar kost. “Altijd al zo geweest. Grondpacht eigenlijk”, zegt hij glimlachend. Volgens Ger zijn er achttien percelen; bijna allemaal buren van elkaar.

Heuven
Hondje Jazz (opa Louis noemt hem steevast Stip) dartelt rond en Jay lijkt zijn beste maatje. Opa Louis knipt wat gras weg rondom de afrastering van de paardenwei. “Kan het paard straks wat van eten”, zegt hij en harkt met een ‘rèèk’ het gras bijeen. “Ik ben verhuisd van Dommelen naar Valkenswaard, maar kom nog vaak hier. Dit tuintje houd ik aan, want je kunt niet 24 uur in een appartement zitten. Da’s niks voor mij.”

Hij geniet zichtbaar van de vrije natuur en is een echte tuinier. Dan gaat hij samen met kleinzoon Jay op een stoel zitten en er wordt een zakje chips opengetrokken. Tot slot vertelt Louis dat hij een eigen waterpomp heeft, waar anderen wel gebruik van mogen maken.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android