Joyce Wilbers fleurt Valkenswaard op met motivatie-eendjes

Je vindt haar regelmatig ergens in de Valkenswaardse straten terwijl ze een praatje maakt en een badeendje overhandigt: Joyce Wilbers. Ze heeft op haar mouw de afbeelding van een geel eendje aangebracht, over haar schouder hangt een tas van eendjesstof en zelfs in haar kapsel zit een eendje verborgen. Trouwe Valkenswaard24-lezer Bart Jansens adviseert om met haar eens een gesprek te hebben. Het wordt een portret van een bevlogen mens.

Zaterdagmiddag. Afspraak voor een take-away kopje koffie bij de Orangerie. Tussendoor overhandigt ze de koffiemevrouw een geel eendje en praat ze druk met haar over van alles en nog wat. Ze wijst op een witte badeend die binnen op de vensterbank staat. Even later zit Joyce op het muurtje van een grote plantenbak in de Corridor, waarlangs links en rechts winkelende mensen passeren. “We gaan voor operatie motivatie-eend. Ik ben er twee weken geleden mee begonnen. Twintig jaar heb ik in de horeca gewerkt, maar omdat de horeca dichtging, nam ik ontslag en ben ik nu terechtgekomen als schoonmaakster in het Máxima-ziekenhuis. Want daar is ook werk zat, zeker in deze coronatijd.”

Joyce poetst vooral kantoorruimten en staat hoofdzakelijk alleen. Aangezien ze graag onder de mensen is, buurt ze tussendoor met collega’s en krijgt ze over allerlei toestanden van collega’s te horen. “Ik heb daar regelmatig een positieve draai aan kunnen geven en zei tegen mijn leidinggevende dat ik wel verder wilde gaan met het motiveren en stimuleren van mensen. Want dat vind ik leuk om te doen.”

Enkele van haar scoutingkinderen komen voorbij en worden gemaand de afval in de vuilnisbak te deponeren en niet ernaast. “Aangezien ik best wel druk ben, en aanwezig, zeiden de managers: als je je twee weken rustig kunt houden, zullen we wel eens kijken. De volgende dag kwam ik met ducttape op het werk. Maar dat werd niet gewaardeerd, het scheen te provocerend te zijn.”

Motivatie-eend
Plotseling schiet Joyce weg en geeft een dame een eendje uit haar tas en maakt een praatje. De voorbijgangster blijkt een goede bekende en is zichtbaar blij met het cadeautje. Joyce gaat op haar werk over naar een andere afdeling en denkt: nu kunnen we allemaal wel in dezelfde sfeer blijven zitten waarin het allemaal klote is en we elkaar de schuld geven, maar we kunnen ook iets gaan doen waardoor we gemotiveerd ons ding kunnen doen. “Op een gegeven moment was ik met mijn dochter in de badkamer en ze zei: hé mama, ik heb een eendje! Toen dacht ik meteen: hé, motivatie-eend. Daar ga ik ze mee motiveren”, en ze laat het motivatie-eendje zien. “Zo is het ontstaan.”

Eendje, kapje, pasje
Joyce zet de motivatie-eend op de poetskar in het ziekenhuis en zo reist het gele eendje mee van afdeling naar afdeling. “Iedereen vroeg naar dat eendje en ik vertelde steeds over de sfeer die niet helemaal lekker was en dacht: hoe krijgen we iedereen nou gemotiveerd, en zo kwam het motivatie-eendje.” Korte tijd later koopt ze ook voor haar drie andere collega’s een eendje. “Ik dacht: waarom moet de motivatie stoppen met een eendje: ik kan ook een motivatiemondkapje maken”, dus maakt ze voor iedereen een mondkapje van eendjesstof. Joyce vindt dat het goed gaat met motiveren en maakt zelfs een motivatiepasje, wat werknemers dragen om deuren te openen. Ze deelt in het hele ziekenhuis de pasjes en eendjes uit aan schoonmakers tot en met managers.

Het hele dorp
“Maar mijn salaris is zo om te janken dat ik niet aan de gang kan blijven met kopen. Daarom ben ik mensen gaan zoeken om me te ondersteunen. Ik heb al contacten met een reclamebureau. Zij hebben me geadviseerd om met ondernemer Toine Ummels te gaan praten, die ook iets doet met eendjes.” Op zijn bedrijf ziet Joyce alleen maar dozen met eendjes staan en legt hem met succes haar motivatieverhaal uit. Ze vraagt zich af waarom haar actie alleen maar binnen de muren van het ziekenhuis plaatsvindt. “In Valkenswaard zijn zo veel mensen die ook wel een extra motivatie kunnen gebruiken, zeker nu de tweede ‘lockdown’ er is. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de horeca. En zo ben ik verder gegaan en trek het gewoon door in het dorp naar mensen waar ik iets mee heb. Gelukkig ken ik heel veel mensen. Iedereen die ik ken en waar ik een band mee heb, krijgt van mij persoonlijk een motivatie-eendje”, en weer veert ze op om iemand een eendje te geven om te laten zien dat ze aan hem denkt, omdat hij zijn hond heeft moeten afgeven.

Geluksstofje
Mensen die tot nu toe van Joyce Wilbers een motivatie-eendje gekregen hebben, vinden het allemaal een leuk initiatief, zeker ook omdat ze weten welke gedachte erachter zit.
Op de vraag of Joyce weet wat mensen met het motivatie-eendje gaan doen, zegt ze: “Die man van net heeft gezegd ermee in bad te gaan. Anderen zetten het op de kast of laten er hun hondje mee spelen. Iedereen die van mij een eendje heeft gekregen, en mij nadien weer ziet, begint te lachen, al is het maar twee seconden. En dat is wat ik wil, zodat dat stofje even wordt aangemaakt dat je gelukkig maakt. Dat geluksstofje hebben we vanaf maart niet meer gehad. Met zo’n eendje kun je toch een gevoel loskrijgen zonder dat je per se fysiek contact moet hebben. Het is het verlengde van een knuffel.” Deze week vertelt ze haar motivatieverhaal aan burgemeester Anton Ederveen, wetend dat haar actie nu al zo’n succes is geworden.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android