Gouden paar Elly en Ad van Ham: ‘Heus niet alleen maar zonneschijn’

Vanuit hun penthouse aan de Karel Mollenstraat in Valkenswaard kijkt het gouden bruidspaar Van Ham uit over het Van Bestpark en de Frans van Beststraat. Van feesten zal op 18 november weinig komen, maar Elly en Ad hopen op de dag van het kerkelijk huwelijk, 7 januari 2021, op betere kansen om een gouden feest te vieren. Uit het gesprek met de geboren Eindhovenaren blijkt dat ze in 48 jaar echte Valkenswaardenaren zijn geworden.

Bij de voordeur staat niet alleen het beeld van een golfspeler, ook twee clowns doen je al glimlachen voordat de gastvrouw opent. “Dat doen we expres voor sacherijnige mensen”, zegt ze en de gastheer biedt aan om het parkeerkaartje terug te betalen. Ze wonen nog maar kort hier en komen van het Andreasdal, waar het allemaal wat te groot werd. “Recht tegenover de oude kaarsenfabriek”, vult Ad aan. Na de laatste coronaperikelen van Valkenswaard besproken te hebben, vertelt Elly geboren te zijn in Tivoli en Ad in Tongeren.

Eerste treinmachinist
Ad laat weten dat hij uit een gezin van elf kinderen komt en dat zijn doopnamen afkomstig zijn van de peetoom en peettante: zijn oudste broer en zijn oudste zus. Dan laat hij de fotogalerij zien aan de wand van de studeerkamer. Schitterende foto’s van ouders, grootouders en overgrootouders van zowel Elly als Ad. Maar ook hun twee kinderen en de kleinkinderen hebben een prominente plek aan de wand. “Mijn over-overgrootvader was één van de eerste machinisten op de trein rond 1853, in Den Haag”, en hij wijst naar een fraai portret.

Verkoper en entertainer
Elly komt uit een gezin van drie kinderen en heeft geruime tijd gewerkt op de polikliniek in het oude Sint Jozefziekenhuis. “Maar ook heb ik op het kantoor van een machinefabriek gewerkt en bij een makelaar.”
De staat van dienst van Ad bestaat aanvankelijk uit de verkoop van kleine landbouwmaterialen en later schoolartikelen. De laatste jaren bestaan hoofdzakelijk uit het verkopen van autobussen bij de BOVA. “In 1981 bouwden we bij BOVA nog maar 60 à 70 bussen per jaar. De markt was niet groter dan België en Nederland. Er kwamen nieuwe modellen en vanaf 1985 ben ik ook het buitenland gaan doen. De Muur viel en Polen kwam, en Tsjechië, en ik vond het heerlijk om daar gebruikte autobussen te verkopen.” Smakelijk vertelt Ad over de schitterende periode als verkoper. “We hadden een dubbele taak; niet alleen als verkoper maar ook als entertainer zodra de koop was gesloten.” Kort na de overname door VDL gaat Ad met pensioen.

Vanwege zijn job is Ad in al die jaren nauwelijks thuis. Zelfs de opvoeding van zoon Sergio en dochter Joyce moet hij noodgedwongen voor een groot deel overlaten aan Elly. Uiteindelijk krijgen ze drie kleinzoons en een kleindochter. “Onze zoon heeft een zoon en een dochter. Onze dochter heeft twee zoons, waarvan één uit Sri Lanka. Daar zijn we inmiddels al vier of vijf keer heen geweest en hebben we hem meegenomen”, vertelt een trotse opa.

Les Chats Noirs
Dan gaat het gesprek richting carnaval op de Eindhovensche Golf. Er komt een verzoek van een lid om een carnavalsvereniging op te richten, waardoor de activiteiten op de Golf wat kunnen worden opgevrolijkt. “De naam luidde Les Chats Noirs en onze vriendenclub werd de Raad van Elf. Elly kwam bij de dansmariekes. Enkele jaren later verschoof de club naar het openbaar carnaval waar mijn vriend André Stevens in 1980 prins werd en ik zijn adjudant.” Elly en Ad leren elkaar in de carnavalssetting van de vriendenclub kennen.

Na het huwelijk in 1970 woont het paar kort in Aalst en verhuist al snel naar het Bernardusdal, vervolgens naar het Centiemhof en tenslotte naar het Andreasdal. Tijdens hun huwelijk reizen Elly en Ad heel veel. Het interieur laat zien dat Indonesië meer dan eens één van de bestemmingen is geweest. Daarnaast vult Elly graag haar tijd met fotograferen en het maken van legpuzzels van Anton Pieck. Ook met spelletjes op de computer is de bruid graag bezig.

Claraklooster
”In 2,5 jaar hebben we zes naasten verloren”, zegt Ad, hiermee aangevend dat ook de huwelijksjaren mindere dagen gekend hebben. Na enige discussie over meer geven of meer nemen, komt de trouwfoto op tafel. “We trouwden voor de kerk in het Claraklooster, dat vonden we intiemer dan een grote kerk”, vertelt Elly, waarbij een bevriende priester vanuit de verkennerij de mis deed. Ad: “Wij wilden heel veel geluk en als je een worst meenam naar het Claraklooster, had je de rest van je leven geluk, al heeft ook óns huwelijk niet altijd alleen maar zonneschijn gekend.”

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android