De wieg van Mehmet staat in Turkije en roemt de vrijheid in Valkenswaard

Deze week de vierde editie uit de serie over inwoners die in een ander land zijn geboren en nu in Valkenswaard wonen. Centraal in het verhaal van vandaag staat Mehmet Sezgin, die aan het Jorisdal woont. “Via allerlei landen kwam ik uiteindelijk in Nederland aan.”

Gastheer Mehmet (40) vraagt om de schoenen te verwisselen voor pantoffels. De tv staat op NPO1 en de koffie staat al aan. Opvallend veel boeken in een boekenkast en door de open balkondeur komt een stralende najaarszon binnen. Mehmet is ook journalist en vindt het bijzonder om als ‘collega’ Valkenswaard24 op bezoek te hebben. Vanwege zijn beroep is hij gevlucht uit Turkije, uit het gebied dat hij Koerdistan noemt. “Ik mag daar niet in mijn eigen taal schrijven en spreken. De grondwet zegt dat wij als Koerden Turken zijn, terwijl we een andere taal hebben, een andere cultuur en een andere historie.” Volgens Mehmet is er bepaald geen vrijheid in de regio waar hij opgroeide. Hij is geen praktiserend moslim en het wordt voor hem steeds moeilijker onder president Erdogan.

Schaken met zijn vader
Agri is een stad die bekend is vanwege de Ararat, de hoogste berg van Turkije. “Het is niet te vergelijken met bijvoorbeeld Eindhoven. Vanwege de Turkse politiek wordt de stad verwaarloosd. De mensen zijn ‘bergmensen’, heb ik wel eens gelezen. Zij leven vooral van de landbouw en drijven handel over de landsgrens met landen als Armenië, Georgië en Azerbeidzjan.” Mehmet studeert op twee universiteiten en schrijft over de politieke misstanden in Turkije en ziet zich uiteindelijk genoodzaakt om te vluchten. “Ik deed graag paardrijden, wandelde in de natuur, speelde op mijn fluit en schaakte heel graag met mijn vader.” Op zijn 23ste vertrekt hij te voet naar Irak en vliegt via Libanon, Brazilië, de Dominicaanse Republiek en Mexico richting Istanbul, maar blijft in Nederland als hij op Schiphol landt.

Fietsen, koeien en glimlachen
Mehmet: “Alles was weg, mijn familie, mijn taal, mijn cultuur. Ik kwam terecht in het asielzoekerscentrum in Overloon en kreeg in december 2019 deze woning in Valkenswaard.” De statushouder Mehmet wil graag gaan werken en vindt een baan bij XPO in Eindhoven, waar hij een fulltimebaan heeft. Zijn verloofde Songul woont nog in Agri en vraagt hem over Nederland. “Ik zie fietsen, koeien en glimlachen”, zegt hij haar en legt uit dat alleen mensen die in vrijheid leven glimlachen. Om zo snel mogelijk thuis te raken in Nederland gaat hij naar het Taalcafé van Cordaad en volgt les. “Ik fiets dus vijf keer per week op en neer naar Eindhoven, volg mijn cursussen, ga één keer hardlopen in het bos, heb eens per week contact met mijn familie en praat dagelijks met mijn verloofde.”

Valkenswaard ruiken
Mehmet benadrukt dat het hier zo fijn is omdat er vrijheid heerst. Dat je mag zeggen en denken wat je wilt, zonder vervolgd te worden. “Het is een mooi land met veel bossen. Graag ga ik op de fiets omdat je Valkenswaard gewoon kunt ruiken. De geur van de bloemen en de stem van de natuur hier zijn fantastisch”, en hij vertelt over een vogel die op zijn balkon staat te zingen. Hij is nog wel op zoek naar enkele vrienden en vriendinnen, want hij houdt van mensen. Bovendien kan hij op die manier het snelst de Nederlandse taal leren, want de teksten die hij schrijft, zijn nog steeds in het Engels en worden in Amsterdam in het Nederlands vertaald.

Haasten
In zijn vrijetijd kijkt Mehmet vaak naar het Nederlandse journaal of naar films. Hij schrijft artikelen over films en filosofie. Op de vraag wat zijn wensen op dit moment zijn, zegt hij: “Ik zou na de coronatijd willen dat er in Valkenswaard meer sociale activiteiten worden georganiseerd voor kinderen, jonge mensen en ouderen. Een wedstrijd schilderen voor kinderen bijvoorbeeld of hardlopen of zwemmen. In contact met mensen wil ik nog beter leren hoe zij denken over de economie, Wilders, de Islam of over politiek.”

Graag wil hij als journalist op de foto bij de boekenkast met enkele mooie stenen die hij uit Agri mee naar hier heeft gebracht. “Deze komen uit Koerdistan.”
Dan moet hij zich haasten om op tijd bij de Nederlandse les te zijn. De sloffen gaan uit, de pet op, het lesboek onder de arm en even later fietsen twee collega’s richting de Tienendreef. Met een glimlach op beide gezichten.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android