'De liefde blijft' door Wereldlichtjesdag in Dommelen

13 december was het Wereldlichtjesdag. Tamara Schrijvers en Ester van den Hoek waren initiatiefneemsters en gastvrouwen van de bijeenkomst om overleden kinderen te gedenken.

Eerst zou het evenement alleen online plaatsvinden, maar er werd nog een locatie gevonden om met een beperkt aantal mensen samen te komen. In de Belleman in Dommelen zijn kaarsjes aangestoken en de namen van de kinderen opgenoemd die doorgegeven zijn. Tamara en Ester, die ritueelbegeleidster en uitvaartverzorgster zijn, hadden de bijeenkomst zorgvuldig voorbereid. Een indrukwekkende bijeenkomst, afgewisseld met gedichten en fotopresentatie.

Geen woord voor
Het verlies van een kind laat diepe sporen na. Ongeacht leeftijd of oorzaak van overlijden. Er is ook geen woord voor. Wie een partner verliest, is weduwe of weduwnaar. Iemand zonder ouders is een wees. Niet dat deze hoedanigheden minder verdrietig zijn, begrijp me goed. Maar er is dus letterlijk geen woord voor wanneer je kind overleden is. Er is geen enkel woord dat de lading dekt.

Troost
Toch laten gevoelens zich wél weergeven in woorden, tekens en klanken. Emoties verwerken door muziek, kunst en poëzie kan daarbij helpen. Of op een fysieke manier door bijvoorbeeld te wandelen, sporten, gewoon actief bezig zijn. Verdriet laat een blauwdruk achter in je lichaam en op je ziel. Het is erin gekerfd als het ware. Een wond die langzaam heelt met de tijd, maar een litteken blijft over. Je wíl ook niet dat dat litteken verdwijnt, want het geeft een soort ‘bestaansrecht’ aan je verdriet. Een erkenning van je kind, waardoor hij of zij in je gedachten blijft. Ook lotgenotencontact brengt troost door een onderlinge verstandhouding.

Expressie
Diverse vormen van creativiteit helpen bij het vinden van een manier om ermee om te gaan. “Impressie zonder expressie, leidt tot depressie”, zei een bevriend kunstenares ooit tegen me. En die zin heb ik altijd onthouden. Het helpt me als ik ‘vast’ zit in mijn denken. Indrukken die via hoofd, hart en handen een uitweg zoeken om iets te scheppen of creëren. Dit zorgt dat je verdriet een plek krijgt en onderdeel van je leven wordt.

Dichtbij
De zon lijkt minder fel te stralen
Het blad lijkt minder groen
Soms loop ik door het huis te dwalen
En weet niet wat ik moet zeggen of doen
Ook al hoor ik de vogels in de verte wel fluiten
Jìj blijft voor altijd zo klein
Even heb ik je mogen dragen
Even heel dichtbij je kunnen zijn
(gedicht door Bernice Dings, ter nagedachtenis aan Nina)

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android