Jeroen van Buul uit Australië: 'Ik praat bitter weinig over Nederland'

In het eerste deel van de serie over Valkenswaardenaren in het buitenland is Jeroen van Buul aan het woord. Hij woont samen met partner Lisa Ericsson en kinderen Sophia en Luke in North South Wales, aan de oostkust van Australië. Buschauffeur Jeroen - ook wel Jerry genoemd - is openhartig over zijn tweede leven in het buitenland.

Jeroen woont vanaf zijn geboorte in 1966 eerst twintig jaar in Valkenswaard aan de Doctor Schaepmanstraat en emigreert in 2002 naar de Australische stad Brisbane. “Ik had geen hekel aan Nederland, het was eerder de uitdaging en het avontuur dat me weggelokt hebben. De natuur, de ruimte en het weer. Het was vanaf mijn negende een jongensdroom”, aldus Jeroen, die zich overigens vandaag nog net zo thuis voelt in Nederland en Valkenswaard als toen hij er wegging.

“Niet dat ik blij ben om weg te zijn uit Valkenswaard. Maar ik heb geen spijt van mijn emigratie, ook al was het zeer zeker geen eenvoudige stap. Want ik mis nog steeds dingen uit Nederland. Uiteraard mijn familie en vrienden en allerlei kleine dingetjes waar je van tevoren niet eens bij stil staat.”
Jeroen geeft een korte opsomming van zijn vroegere Valkenswaardse ervaringen die hij in Australië als heel bijzonder ervaart en in zijn nieuwe thuisland zo mist zoals de Hollandse gezelligheid en het koffie drinken. De diversiteit aan soorten brood, een terrasje pikken en frikandellen. De Hollandse koeken en niet te vergeten de hagelslag. “Hoe plat Nederland wel niet is. Overal heb je stoepen en fietspaden. Geweldig”, laat hij weten.

Loop- en fietsafstand
Valkenswaard staat nog steeds hoog in zijn vaandel. Jeroen: “Ik ben superblij dat ik in Valkenswaard geboren en getogen ben en blij met de herinneringen van mijn jeugd. Het dorpsgevoel spreekt mij enorm aan, de gezelligheid en de vriendelijkheid. Je had als kind best veel vrijheid. Alles was op loop- of fietsafstand. Je kon gaan en staan waar je maar wilde.” De oud-Valkenswaardenaar mijmert graag over kleuterschool De Wip, de Sint-Jansschool, de Willibrordus-mavo en het Hertog Jan College met zijn vijflandentoernooi. En volleyballen, eerst bij Vavoc en later bij Wevoc. “Ik had het zo goed naar mijn zin dat ik vaak dacht dat ik er nóóit weg zou gaan. Maar toen moest ik na de Havo in militaire dienst in Venlo. Ik ging het huis uit en daarmee ook uit Valkenswaard weg. Daarna verhuisde ik naar Nijmegen om te studeren en ben daar blijven hangen. In 1999 zijn we op huwelijksreis naar Australië gegaan en toen we thuiskwamen, hebben we meteen de visa-aanvraagformulieren ingevuld voor emigratie naar Australië. De paperassen waren rond juni 2001 allemaal goedgekeurd.”

Jeroen vraagt zich af of zijn herinneringen nou zo specifiek en uniek zijn voor Valkenswaard. “We hadden de ruimte om op straat te spelen, op het pleintje in de Doctor Schaepmanstraat te voetballen, je had speeltuin Geenhoven, je ging kikkers en salamanders vangen in de sloten bij de boerderij van Van Hoof. Je kon bij iedereen op loopafstand achter door het paadje binnenlopen om met vriendjes te spelen. We gingen als gezin vaak op de fiets naar de Malpie of zwemmen op het Eurostrand. De zomerkermis, het marktplein met alle kroegen er omheen (Pot Belly Pub aan de Markt was onze favoriet) en carnaval. Te veel om op te noemen”, zo schrijft hij.

Twee ‘thuisen’
De laatste keer dat Jeroen met zijn gezin Nederland bezoekt, is rond juni 2019 tijdens een Eurotrip. “Ik probeer ongeveer iedere drie jaar terug te komen. Dat lukt helaas niet altijd. Drie jaar leek me een mooi hiaat waarin je dingen ziet veranderen zonder een losgekoppeld gevoel te krijgen. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik twee ‘thuisen’ heb. Mijn moeders familie woont in Valkenswaard, ik heb nog familie en vrienden in Eindhoven en Nijmegen en mijn schoonzus Beanne woont in Breda. Voor al die mensen kom ik graag terug.”

Jeroen mist in Australië zijn familie en vrienden, zeker ook vanwege een ander sociaal leven in zijn huidige woonomgeving. “Door de afstanden hier leven mensen letterlijk en figuurlijk meer langs elkaar. Vriendschappen sluiten is lastig hier. Australiërs zijn wat dat betreft heel andere dieren dan de Nederlanders. Dat blijft moeilijk. Zeker als je zelf zo’n Brabants gezelligheidsdier bent. Daarbij praat ik bitter weinig over Nederland. Het laatste wat ik wil is dat ik mensen hier de indruk geef dat in Nederland alles beter is. Ik denk trouwens dat Nederlanders daarom heel erg gewaardeerd worden als migranten omdat we goed acclimatiseren en integreren.”

Consequenties
Natuurlijk heeft de emigratie ook zijn schaduwzijde voor Jeroen. “Waar ik liever niet aan denk, is dat mijn moeder een dagje ouder wordt, alleen woont en dat ik zo’n enorm rot-end ver weg zit. Ik wist dat van tevoren, maar dat leek toen nog verre toekomst. Hoewel ik er al twee keer mee te maken heb gekregen toen mijn broer en mijn vader overleden. Dat waren de moeilijke consequenties van mijn besluit.”

Op de vraag wat Jeroen Valkenswaard wil toewensen, noemt hij het coronavirus. “Ik hoop dat heel Nederland het virus snel onder de knie krijgt.”

Hij vindt het leuk om naar aanleiding van dit artikel reacties te ontvangen aan de andere kant van de wereldbol, per brief of via zijn emailadres jeroen.vanbuul@yahoo.com.au

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android