Evert heeft eerste deel van Pieterpad erop zitten: 'Het valt mee'

De start in Pieterburen is spannend. Hoe zal het gaan? Zal het allemaal lukken? Ben ik niks vergeten? De kerkklok slaat tien keer en na een persmoment van Trudy met drie camera’s vertrek ik om 10.15 uur. In mijn rechterhand de stok, links de wandelgids en op mijn rug 13 kilo bagage, waaronder een tentje. Ik heb geen enkele ervaring met het lopen van uitgezette paden, dus de combinatie van het boekje en de rood-witte stickers moet me vandaag ongeveer 30 kilometer in de goede richting brengen.

01-05-2021 tot en met 04-05-2021
Startplaats: Pieterburen (Groningen), aankomst dinsdag 4 mei in Sleen, na 116,5 kilometer

Het valt mee. Het boekje is duidelijk, de stickers zijn goed zichtbaar en slechts een enkele keer moet ik improviseren. Maar volgens een wandelaar uit Tilburg hoort dat erbij. “Ik woon in Dordt, maar ben geboren in Eindhoven”, zegt een dame die met de Tilburger buurt. Het zonnetje begint te schijnen en een wijdse blik voltrekt zich voor me. Op het Groningse platteland is nog plaats genoeg, als je de onmeetbare weilanden en akkers ziet. Achter me lopen enkele kwebbelende dames, vóór me een jongere dame. De tocht gaat dwars door velden, langs sloten en kleine kanaaltjes. De Pieterpad-gids geeft interessante informatie en dat maakt het voor mij een stuk boeiender. Over wadgeulen, compensatiebossen en het dorpje Eenrum, met een laat-romaanse kerk.

Technicus
Bij de kerk van Winsum hangt een bordje dat je welkom bent. Vrijwilliger Gerrit vertelt dat het uurwerk twee minuten vóór loopt. “Ik hoor dat je er méér verstand van hebt dan ik. Kom maar mee.” Even later sta ik in de toren bij een eeuwenoud uurwerk dat me doet denken aan de historische klok van Waalre. Gerrit vertelt hier en daar een stukje aangelast te hebben, want hij zegt technicus te zijn. “Ik weet alles over fietsen en bromfietsen, tot brandweerwagens aan toe!” Voordat hij er erg in heeft zijn er al drie minuten voorbij en hij geeft de slinger een ongekende zwieper. Nou loopt het uurwerk één minuut achter..

Gastenkamer als kantoor voor buurvrouw
Bij het eerste overnachtingsadres dat ik opbel, zegt een dame: “Alleenwandelende mannen ontvang ik niet!” Gelukkig is Leny in de stad Groningen coulanter. In haar straat -zo vertelt ze- woont Michiel Meijs, zoon van de bekende communist Fré. De logeerkamer is regelmatig de werkkamer van de buurvrouw. Zij traint coachen en gebruikt daarvoor de gastenkamer als kantoor. Leny vertelt honderduit over haar familie in Boxtel en als ik even later een pizza heb gehaald heeft ze alle gradaties van koninklijke onderscheidingen bestudeerd! Voor het eerst in haar leven overnacht er een decorandus in haar rijtjeswoning. Komende week moet ze echt haar huis poetsen, want haar kritische zoon uit Finland komt enkele dagen over en moppert als de woning niet spic en span is. De eerste dag zit er op: 29,5 kilometer door 40.570 stappen.

Berend Botje
Tijdens dag twee passeer ik niet alleen de Joodse begraafplaats. Ik zie ook struikelsteentjes in het plaveisel en ik passeer de synagoge.
Deze dag doet me meermalen denken aan mijn lagere schooltijd. In de klas hing namelijk een blinde kaart: wel met stippen, maar geen plaatsnamen. Bij Zuidlaren stond een paard getekend vanwege de beroemde jaarlijkse paardenmarkt. Vandaag loop ik over de brink; het hartje van het Drenths dorpje Zuidlaren. Daar werd de handel bedreven en klapten koper en verkoper in elkaars hand. Onze dochter Brigitte herinnert me aan het liedje van Berend Botje die uit ZuidLaren verdween naar Amerika. Een dorpeling bij een Belgische frietkraam vertelt dat slechts nog de jaarmarkt aan deze fameuze inwoner herinnert.

Van hunebedden kon je vroeger nauwelijks een echt beeld krijgen. Even later sta ik er bij en vraag me af hoe die kolossale keien ooit op elkaar gezet zijn. Een moeder laat haar kinderen ravotten onder en op de eeuwenoude stenen. Ik meen dat dat al lang verboden is. Vandaag 27,9 km bijgeteld en op een camping in Schipborg voor het eerst mijn tentje opgeslagen.

Het regent zowat de hele nacht. Aan het uitzicht op het water heb ik niks: de tent moet gesloten blijven. Dan maar op tijd gaan slapen; het is om 21.00 uur al stil op Camping De Vledders in Schipborg.

Na de nacht wacht ik tot 07.00 uur en de regen stopt even. Alle huisraad snel onder een afdak en de tent met een oude handdoek afgedroogd. Rond 08.00 uur vertrek ik richting Schoonloo, maar kom uiteindelijk in Grolloo, omdat daar nog een overnachtingsadres is. Onderweg maak ik een praatje met Henk. Hij heeft een tuiniersbedrijf en is bezig op het land. Vooraan staan magnolia’s en op verzoek vertelt hij honderduit over zijn vak. “Toch sterk. Ik zeg altijd tegen iedereen: Brabanders en Belgen lopen zó mijn land op, maken een praatje en zijn geïnteresseerd in waar je mee bezig bent. Hollanders zullen dat nooit doen, zelfs in Grolloo vragen ze me nooit wat ik doe en of het allemaal wel lukt. Ik had voorheen coniferen, maar die staan er rond Valkenswaard zóveel dat ik ben overgestapt op deze heester.”

Onderweg loopt Rein een eindje mee, uit Vierlingsbeek. Zijn dochter woonde tot voor kort in Hamont-Achel. Hij nodigt me meteen uit om eens langs te komen voor koffie, een overnachting of een rondwandeling door Vierlingsbeek.

Valkenswaard en Hamont-Achel
Bij Bas en Greetje in Grolloo gaat het al snel over de sigaren van Duizel, Eersel en Valkenswaard. Bas bereidt zijn vakanties altijd goed voor en zou een prima gids zijn in onze sigarendorpen. Achter zijn huis had zijn opa vroeger een molen, maar later ging het malen verder in de zuivelfabriek en werd de oude molen gesloopt. Hij vertelt over de oorlogsgraven van Grolloo en over het type huizen. Ook allerlei bekende persoonlijkheden komen voorbij. Ik herinner me nog voetbalverslaggever Derksen, dwarsfluitenbouwer Eva Kingma en nog enkele sporters. “De muziek heeft Grolloo ook bekend gemaakt. Heb je een foto gemaakt van het standbeeld van Harry Muskee?” Dat heb ik inderdaad gedaan, niet wetend dat hij lange tijd het gezicht van Grolloo is geweest. Vandaag 32,1 kilometer gestapt.

Maandag 4 mei naar Sleen, na in Grolloo eerst nog de midwinterhoorn geblazen te hebben die de gastheer zelf gemaakt heeft. De weersvoorspellingen zijn vandaag echt uitgekomen; zeer hevige storm, regen en hagel. Slechts op één plek mensen gesproken, in een terrastent bij een restaurant. Mijn regenponcho vandaag wel tien keer aan en uit gedaan. Niet alleen vanwege de neerslag, maar zeker ook als bescherming tegen de stevige wind. Bij de B&B hangt de was nog in de badkamer te drogen, maar de hospita is zeer gastvrij en ziet me graag morgenochtend om 08.30 uur voor het ontbijt. Op de gang hangt een handwerk met de afbeelding van Christus met een lam op de arm en schapen om hem heen. Gisteren lag op het nachtkastje nog de Bijbel. Vandaag 27 kilometer afgelegd. Tot volgende week.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android