Joke Peels trots op valkeniers Karel en Adriaan Mollen en vereeuwigt ze in een boek
De familienaam Mollen is verweven met Valkenswaard. Er is een straat naar vernoemd en bij een bouwwerk aan de Markt hangt een levensgrote foto van Karel Mollen met een valk. In het Valkerij- en Sigarenmuseum is de naam Mollen vaak terug te vinden en in de heemkundeserie ‘Het leven in Valkenswaard’ krijgt nummer 8 als ondertitel ‘De laatste valkenier, Karel Mollen’. Onlangs is een lijvig boek verschenen over deze Karel Mollen, met als titel ‘Karel Mollen, de laatste valkenier’. Joke Peels-Mollen (90) vertelt honderduit over de nieuwe bloemlezing.
Peels-Mollen zit aan tafel met om haar heen allerlei paperassen. Enkele boekenrekken staan vol interessante titels. Van haar vader Johan Mollen heeft ze de belangstelling voor heemkunde meegekregen en ze is al vanaf 1962 lid van Heemkundekring Weerderheem, waarvan 38 jaar bestuurslid. Ze maakt ook lang tijd deel uit van het 4-mei-comité en zit jaren terug in de straatnamencommissie. Nu is ze samen met anderen bezig met het nieuwe boekje ‘Goed gebekt in eigen dialect’. “Dankzij mijn vader Johan heb ik veel spullen gekregen van de valkerij, afkomstig van mijn opa Karel (1854-1935). Ik heb hem nog even gekend; ik was vijf toen hij stierf.” Het nieuwe boek begint met een voorwoord van burgemeester Anton Ederveen, waarna een openingswoord staat afgedrukt van Michel van Maarseveen, de directeur van Paleis Het Loo. Het boek gaat daarna verder met het leven en werken van valkenier Adriaan (1816-1895), de vader van Karel, en vervolgens staat Karel centraal, als laatste beroepsvalkenier van Europa.
Bestellingenboekje
Het fraaie boek is tot stand gekomen vanwege de verzameling van Joke Peels-Mollen. “Ik wilde alles bewaren voor de familie: foto-albums, huiven, bellen, langveters, brieven, een loer, gereedschap en noem maar op. De Stichting Karel Mollen werd opgericht om alle spullen voor de toekomst te beheren. Bovendien ontstond het verlangen om iets met de spullen te doen. Drie jaar geleden werd begonnen met het samenstellen van een boek over Karel en Adriaan.” Peels loopt naar een kast en komt terug met een oud handgeschreven bestellingenboekje. Daaruit blijkt duidelijk dat de Valkenswaardse valkeniers handeldreven met bijna alle landen van Europa. Ook legt ze enkele oude fotoboeken op tafel en vertelt trots over de personen die op de oude prenten staan afgebeeld.
Op de vraag of Joke Peels-Mollen het boek alleen heeft geschreven, vertelt ze: “Het boek is tot stand gekomen in samenwerking met onze dochter Ingrid Molenaar-Peels (fotografie), onze zoon Robert Peels (redactie). Sophie Peels is de dochter van Robert en deed de desk research. Onze dochter Alice screende de tekst pagina voor pagina.“ Op tafel liggen enkele uitgaven, zowel in het Nederlands als in het Engels. “Meermalen zijn we voor bezoeken naar Engeland geweest. Een broer van Adriaan, Paul, was valkenier in Engeland. We zijn daar nog ontvangen op het landgoed van de honderd jaar geleden overleden Lord Lillford, in het plaatsje Oundle. Geweldig. We hebben in archieven gevonden dat hij daar ook begraven is.”
Unesco
Zo ontstaat de complete geschiedenis over Karel Mollen, valkenier en wereldwijd leverancier van valken en fournituren. Zijn vader Adriaan Mollen is hoofdvalkenier van koning Willem II bij de Royal Loo Hawking Club. Karel wordt bij zijn overlijden alom ‘de laatste valkenier van Europa’ genoemd. Valkerij bestaat uiteraard nog steeds, en is sinds enkele jaren Unesco Werelderfgoed, maar het wordt niet meer uitgevoerd in de historische vorm zoals door Karel en zijn Valkenswaardse voorgangers werd mogelijk gemaakt, met woeste ritten te paard over uitgestrekte velden en heide met in het wild gevangen valken.
“We hebben nu lang genoeg gezocht en hopen dat we niks vergeten zijn”, zegt Peels-Mollen, die zich realiseert dat het boek niet alleen over de valkenier gaat, maar óók over familielid Opa Mollen. Dan vertelt ze op zoek te zijn gegaan naar het originele houten straatnaambord Karel Mollenstraat, en ze vindt het inderdaad terug bij een particulier in het dorp. “Natuurlijk is er een foto van gemaakt, die ook in het boek terug te vinden is.” Dat Karel Mollen ook nog horlogemaker is, blijkt uit enkele kleine instrumentjes die samen met de valkeniersattributen zorgvuldig achter glas worden bewaard. Ja zelfs honing verkoopt de Valkenswaardenaar als imker, in heel Nederland.
Tot en met 21 augustus vindt in het Taxandriamuseum in Turnhout een foto-expositie plaats van fotograaf Inge Peels. Onderwerp: Twee eeuwen Valkerij.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
