Ria (88) uit Dommelen schrijft er nog lustig op los: 'Als ik letters zie, lees ik'

Onder haar geboortenaam schrijft Ria van den Eijnde-van Amelsvoort uit Dommelen de prachtigste gedichten en verhalen. De krasse bijna-negentigjarige komt elke dag nog tijd te kort. Vooral aan het schrijven wordt menig uur gespendeerd. In haar huiskamer, maar ook in haar schrijverskwartier vertelt ze aan Valkenswaard24 enthousiast over haar leven en over haar schrijftalent.

Ze geeft echt het gevoel dat je welkom bent. Ria (88) heeft de koffieautomaat al in de aanslag en de koekjes liggen keurig op een schaaltje. Denk niet dat het meteen over poëzie en romans zal gaan. Ze heeft een draaiboekje in haar hoofd: eerst koffie en babbelen, dan de fotogalerij bezichtigen om daarna uit te komen in haar schrijvers-werkkamer. Je weet al meteen dat vijf kwartier niet genoeg zal zijn bij de van oorsprong Bossche Ria, zo boeiend kan ze vertellen. Vol trots showt ze in haar woonkamer de prachtigste koperen kannen, een beddenpan, kandelaars, bakjes en een bloembak die haar vader met de bolhamer maakte, na zijn werkdag als machinist bij de spoorwegen. “Eén van mijn broers is ook begonnen met koperslaan als hobby. Kijk, dát maakte hij”, zegt ze en wijst naar een strakke blinkende koperen schenkkan op de kast. Dan komt een fotoboekje op tafel over haar koninklijke onderscheiding in 2008 en vertelt ze dat haar man in 2013 na een lange periode van verzorging helaas is overleden. Vervolgens geeft ze een inkijk in haar rijk-gevulde leven.

“We woonden met mijn ouders vlak bij de Leonarduskerk in Den Bosch, bij het station. In de oorlog was de kerk doorzeefd en we hebben die weer opgebouwd met het verkopen van speldjes en lotjes. En inmiddels is die kerk afgebroken!” Na zeven jongens wordt Ria geboren en nadien krijgt ze nog twee broers. Inmiddels wonen vier broers in Canada en één zus in Californië.

Ria heeft drie dochters. Karine woont vanwege een verstandelijke beperking op de Rapelenberg en maakt het er heel goed. Ria laat een foto zien van de knappe dochter. “Ik ben lang voorzitter geweest van de landelijke oudervereniging die vroeger voor Het Zorgenkind heette, en inmiddels luistert naar de naam KansPlus.” Dan komt oudste dochter Greetje even door de deur kijken of met ma alles goed is.

Torenvalk

“Ik lees Trouw en het Eindhovens Dagblad en als ik letters zie, lees ik. Bovendien zit ik eigenlijk de hele dag op de elektronica. Ik heb een iPad en een computer; ik schrijf elektronisch. Ik zou niet meer zonder kunnen. Ik zit ook op Facebook. Maar je maakt toch geen artikel van mij?” Dan vertelt Ria dat ze jaren lang interviews heeft afgenomen voor het parochieblad De Kerkvalk. “Ik ben begonnen om wat te schrijven in het parochieblaadje De Mantel van de Martinusparochie. Op den duur zit je in de molen. Ik heb de naam Kerkvalk uitgevonden toen pastoor Van de Vrande tijdens een vergadering een nieuwe naam zocht.” Als je vraagt hoe de schrijverij van Ria begonnen is vertelt ze over de acht jaar kostschool in Schijndel, met Mulo en Kweekschool. “We kregen er slecht Nederlands van Zuster Marie-Servatia, maar ze kon wel mooi zingen. Ik kreeg goede punten voor mijn opstellen en soms mocht ik er één voorlezen.” Na een aantal jaren lid te zijn geweest van de contemplatieve Congregatie van de Kleine Zusters van Jezus van Charles de Foucauld stapt Ria in het onderwijs. Pas in 1985 begint het schrijven, nadat ze na rugklachten vroegtijdig moet stoppen als lerares Frans aan de Willibrordusmavo bij Broeder Antonio.

Uitgepruimd

Dan gaat de gastvrouw vóór via een gang die aan weerszijden boordevol hangt met allerlei foto’s. “Dit zijn mijn opa en opoe, dat mijn oudste dochter en dat één van mijn broers. Dit is België, bij Ieper, waar twee mooie beelden staan. Dit is aan de Dode Zee en daar hangt mijn oudste broer, Kapucijn.” Er hangt een tekening van een verstandelijk gehandicapte jongen en een ingekleurde mandala van dochter Karine .

Op het einde van de gang is de kamer waar Ria haar pennenkunsten vertoont. Ze overhandigt eerst een boekje met als titel ‘Dichten met Vaart’, waarin meerdere gedichten van haar zijn opgenomen. Ze wijst drie boeken aan die ze geschreven heeft.’ Grabbels’ is het boek met bij elkaar geschraapte verhalen die Ria in het verleden schreef. ‘Rakelings’ is een dichtbundel en ‘Marie’ is een verhaal dat ze schreef over een verwerpelijke vrouw. “Dit boek, het Krijthuis, is uitgegeven in 2011 als biografie. Ik schreef het eigenlijk niet om uit te geven, maar voor mezelf om vast te leggen wat ik in mijn jeugd meemaakte.” Dan laat ze het boekje ‘Marcel’ zien, van haar favoriete schrijver Erwin Mortier. “Hier heb ik schrijven van geleerd. Ik heb het boekje uitgepruimd, zal ik maar zeggen.” Aan een bureau staat haar computer. “Ik ben nu bezig met een Kerstverhaal voor in de Torenvalk”, zegt ze en naast schrijfster is Ria ook een geboren vertelster. “Ik leidde vormelingen rond door de St.-Jan in Den Bosch. Schitterend.” Dan houdt ze een vurig pleidooi voor iedereen om verhalen en gedichten in te sturen voor wedstrijden. “Dat is een goede graadmeter voor je werken”, zegt ze, en legt uit dat ze onder haar geboortenaam schrijft omdat schrijven zo persoonlijk is. Al sinds 1985 is Ria lid van het Zuid-Oost Brabants dichters- en schrijversgezelschap Explanade. Ze hoopt dat geïnteresseerde schrijvers en dichters zich ook zullen aansluiten bij dit zinvolle genootschap.

De tijd gaat helaas te snel en enigszins geforceerd moet er een einde komen aan een openhartige ontmoeting met Ria.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android