Gouden echtpaar Wils-Teunissen leeft voor hun gezin en voetbal
Vijftig jaar geleden stapten Karin Teunissen en Toon Wils in het huwelijksboortje, na slechts enkele maanden verkering. Op de officiële dag van het burgerlijk huwelijk, 21 januari 2022, kijken ze terug op het wel en wee van vijf decennia.
Op de oprit naast de woning van het bruidspaar staat bescheiden langs de kant de witte auto van de gemeente. Stickers schreeuwen de tekst Visit Valkenswaard, en FF offline in Valkenswaard. Burgemeester Anton Ederveen komt net buiten, neemt afscheid van Toon en Karin en rijdt weg met de dienstwagen. Binnen in huis staan de nodige boeketten bloemen op de grond en in de keuken liggen nog ruikers te wachten op een vaas. Huisgenoot en kleinzoon Willem van de Kimmenade loopt regelmatig naar de voordeur als er weer bloemen of post worden gebracht. “We wonen hier al achtenveertig jaar”, zegt Toon, die uit de doeken doet dat het destijds erg lastig was om de toenmalige huurder uit het huis te krijgen. “Mijn broer en ik kochten samen deze twee woningen van een boer uit Gastel.”
De gastheer wordt geboren in de Korenstraat in 1946 en groeit op als jongste in een gezin van twaalf kinderen. Zijn moeder overlijdt op haar zesenzestigste en na het huwelijk trekt vader bij het jonge echtpaar in. “Karin heeft negentien jaar voor hem gezorgd. En dat heeft ze fantastisch gedaan!” Toon laat een lijstje zien met daarin twee rode harten met een gouden randje. “We zijn op tv geweest in het programma ‘Een gouden hart’ van Tetske van Ossewaarde. Karin ziet het levenslicht in 1951 op de Deelshurk. Toon: “Haar opa was een neef van mijn vader. Ons gezin woonde in de Korenstraat op nummer 15 en haar opa woonde op nummer 13.” Toon en Karin kenden elkaar dus al van jongs af aan. “We kwamen elkaar vaker tegen.” vertelt de bruidegom met een glimlach. “Van de flip die ze toen had mocht ze nog geen frietje kopen, en van mij wel. Zodoende trouwden we binnen drie maanden. Even woonden we nog in een stacaravan en bij mijn broer.”
Schoenen stikken op papier
Op de vraag waar het echtpaar vroeger werkte, heeft Toon het vooral over 28 jaar bij Wijdeven Transformatorfabriek aan de Dijkstraat, waar hij zorgt voor het onderhoud van de machines. Als hij in de WAO komt, begint een geknutsel aan een boot in de haven van Wessem. Karin haalt enkele oude foto’s voor den dag en zegt dat het de bedoeling was om er op te gaan wonen. “Maar Toon kan de kleinkinderen niet missen, dus het is nooit doorgegaan.”
Karin gaat naar de Martinusschool. Haar vader sterft vroeg en haar moeder blijft ‘onverzorgd’ achter. “Ik moest dus gaan werken en ging toen ik 14 werd naar een klasje van schoenfabriek De Komeet in de Hofstraat en leerde daar schoenen te stikken op papier. Maar ik was het zó muug”, zegt ze en komt vervolgens te werken aan de ringmachine bij sigarenfabriek Willem II, al wilde ze het liefst kraamverzorgster of verloskundige worden. Uiteindelijk werkt ze tot het trouwen op meerdere plaatsen in het huishouden, zoals bij Sterken, de eigenaar van de meubelzaak aan de Luikerweg. Na het huwelijk gaat Karin op verschillende plaatsen poetsen, zoals in een gezinsvervangend tehuis in Dommelen en op het Hertog Jan College. Het echtpaar krijgt twee dochters. Als later de kleinkinderen geboren worden, zetten Karin en Toon hun leven volledig in het teken van de kleintjes.
Er zijn zes kleinkinderen en Toon wijst naar Willem, die binnenkort twintig wordt. “De kleinkinderen zijn hier iedere dag. Toen ze klein waren gingen we elke dag met hen wandelen”, zegt Karin. “Ze worden naar school gebracht en gehaald en komen hier eten. Vriendjes mogen meekomen.” Als de kleinkinderen op het voetbalveld zijn, is Toon er ook bij. Het liefst heeft hij, zo zegt Karin, de hele familie bij elkaar, net als vroeger. “We hadden hier kippen en varkens om te mesten. We slachtten die. De slager rookte het vlees van het ene varken en het andere werd klein gemaakt. Dan kwam iedereen van de familie aan één grote tafel om ham te snijden en worst te maken, en iedereen bleef die dag mee eten. Met nieuwjaar kwamen de 36 kleinkinderen van opa samen met de achterkleinkinderen en de twaalf eigen kinderen met aanhang: we moesten het halve huis ombouwen. Jammer dat dat niet meer is.”
Consul en lijnenkalker
Dan komt Voetbalvereniging Valkenswaard op tafel. “Ik ben nooit verder gekomen dan reserve bij het eerste. Toen kreeg ik rotte knieën en ben ik gaan fluiten in de top van de amateurs. Nou ben ik al veertig jaar consul: bij slecht weer keur ik via de KNVB de velden in Dommelen, bij Valkenswaard en bij De Valk. Door de regel is er dan iemand van de gemeente bij. Ik ben gek op voetbal.” Kleinkind Willem bombardeert hij twintig jaar geleden, vlak na zijn geboorte, tot lid van De Valk en van de supportersclub. Willem voetbalt er later en komt bij A1. Nu leert hij voor trainer-coach, is assistent bij het eerste en traint jongens onder de 19. “Hij ligt de hele week bij De Valk als hij niet hoeft te leren.” Dan komt kleinzoon Romano Rijken binnen en zoekt met zijn telefoon een plaatsje in het bankstel. “Hij heeft ook bij De Valk gevoetbald en zit nu bij Una en traint drie keer per week.” ’s Zaterdags zijn zowel Toon als Karin van de vroege morgen tot de late middag op het voetbalterrein te vinden om hun kleinkinderen aan te moedigen. “Tegenwoordig vragen ze af en toe nog of ik lijnen mee wil gaan kalken.” Toon maakt in zijn vrijetijd nog enkele jaren veel muziek met zijn drive-in-discotheek, bij Rio, op campings, bij bruiloften en met carnaval. “Altijd met zijn bek in het nat gezeten, hoor”, zegt Karin.
Als het trouwboekje op tafel komt, is te zien dat het kerkelijk huwelijk werd gesloten in Dommelen door pastoor Van Gastel, op 11 februari 1972. Na enkele anekdotes over de sexuele voorlichting die de pastoor steevast aan aanstaande bruidsparen gaf, wordt het fotoboek opengeslagen met de trouwfoto’s van die dag. Bruid en Bruidegom begeven zich in een witte koets naar de kerk en daarna wordt er gefeest in de Dommelstroom, tegenover de Martinuskerk. Even komt het gesukkel met de gezondheid van Toon nog ter sprake, maar gelukkig is alles ten goede gekeerd. Tenslotte toont het gouden paar de woning die achter in hun tuin staat. Een autogarage die piekfijn is veranderd als volwaardige woning, voor later. Intussen vertellen ze dat ze lange tijd een man met beperking in huis hebben opgenomen. Maar dat is voorbij. Karin en Toon hebben het hart op de goede plek.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
