Jan van Bree over zijn markante woning aan De Hegmulder: 'Ik was meteen smoorverliefd'

Het witte pand aan De Hegmulder is niet wijd en zijt bekend. Begrijpelijk, want de straat is geen drukke doorgaande weg en de woning staat best wel in het groen. Maar wel jammer dat het grote publiek geen weet heeft van de schoonheid van dit huis. Valkenswaard24 neemt binnen een kijkje.

Gaat het in deze serie eigenlijk om slechts enkele bijzondere aspecten die de bewoner het vermelden waard vindt, Jan van Bree laat heel graag zijn complete huis zien. “Ik woonde vlakbij, maar had dit huis nog nooit eerder gezien. Ik was hier ook nog nooit geweest. Maar toen ik in 2005 ging kijken omdat het te koop stond, werd ik meteen smoorverliefd. Ik kende de toenmalige eigenaar evenmin: drogist en kunstenaar Pieter Swinnen”, zo vertelt Jan tijdens zijn rondleiding door het huis. Als je de voorschetsen van het huis ziet, de bouwfoto’s bekijkt en de Huiskrant van 4 juni 1988 doorleest, zegt het eigenlijk alles over de leefstijl en de ideeën van Swinnen, die samen met zijn vrouw Tonny de ‘bedenkers’ zijn. Architect Harry Kremers luistert goed naar hun wensen en uiteindelijk verrijst uit het akkerland een huis dat destijds wel het Spaanse huis werd genoemd.

“Het basisontwerp van dit huis heb ik onaangetast gelaten. De marmeren vloer was eerst veel groter, maar ik vond die zo’n koude uitstraling hebben en bovendien akoestisch niet optimaal. Daarom heb ik er tapijt voor in de plaats gelegd.” Jan van Bree studeert oorspronkelijk elektrotechniek aan de HTS, maar enkele jaren later begint hij aan de dagstudie bouwkunde met afstudeerspecialisatie bouwfysica op de TH omdat hij altijd geïnteresseerd is in gebouwen en de inrichting ervan. Het is duidelijk dat hij op De Hegmulder zijn hart kan ophalen. Allereerst is nagenoeg alles wit. Zowel buiten als binnen. In het hele huis zijn slechts drie binnendeuren: één naar het toilet, één voor de meterkast en op de verdieping één naar een werkkamer met een walk-in-kleerkast. Alle andere ruimten staan dus open met elkaar in verbinding. Er zijn drie dubbele toegangsdeuren van buiten naar binnen. Dwars door het huis loopt een klinkerpad met Rijnsteentjes, op de schetstekeningen de corridor genoemd. Jan: “Speciaal aangelegd omdat Pieter Swinnen de auto van dochter Monique, een crêmekleurige Renauld Dauphine, midden in zijn woonkamer parkeerde. Vandaar ook de dubbele toegangsdeuren.” Later komen enkele foto’s op tafel waarop de auto te zien is, die nog regelmatig werd gebruikt. De bestrating loopt door via de dubbele voordeur naar de straat.

Border in de woonkamer

De toiletdeur gaat open en een royale witte ruimte is zichtbaar. “Je moest er goed je kont kunnen keren”, waren de gevleugelde woorden van de bouwheer. In de hoek een paal die opvallend geel is. Jan wijst op de paal buiten, naast de voordeur, die ook geel is. In de huiskamer is een kolossale plantenbak gesitueerd, die nu met planken is afgesloten. “Hier stonden allemaal planten in, waaronder een Ficus van wel vijf of zes meter hoog. Maar de lucht van de border was niet fijn en ik ben als reiziger regelmatig van huis, dus ik heb hem dicht gemaakt.” Aan de witte muur een fel-kleurig schilderij van Swinnen. Voor de leefkuil moet je een stapje naar beneden. Afgezien van de prachtige meubilering is het een knusse hoek. Oorspronkelijk voorzien van een houtkachel, maar inmiddels vervangen door een gaskachel. Van daaruit heb je ook een mooi gezicht naar boven: een vide die wordt bekroond met een doorzichtige koepel die veel licht toelaat. Enkele witte doeken voorkomen de grootste hitte in de zomerdag. Vloerverwarming zowel boven als beneden maakt dit huis uitermate geschikt voor de toepassing van een hybride warmtepomp. Zonnepanelen wekken zoveel stroom op dat het huis energieneutraal is.

Dan gaat de gastheer vóór via de wenteltrap naar boven. De trap is aan een zijde voorzien van een bakstenen halfronde muur. Trots laat Jan de slaapkamer zien: helemaal open, met een luxaflex als gedeeltelijke afscheiding. Inderdaad heeft ook de badkamer geen deur. “Deze witte tegeltjes zijn nog van het begin. Toen ik het ligbad verwijderde, kon ik nog dezelfde tegeltjes kopen.” Van bovenaf heb je een mooi totaaloverzicht: de bestrating, de leefkuil, de grote tafel en de langwerpige lichtkoepel. Licht en ruimte is duidelijk het handelsmerk van de architect geweest, maar ook van de Swinnens. De wijze waarop de woning is ingericht, laat zien dat Jan van Bree een goede smaak heeft. Bijzondere meubels, aparte schilderijen en op meerdere plekken een schaakspel uit uithoeken van de wereld. Op een apart uitbouwtje staat een houten vogelkooi in de vorm van het pand aan De Hegmulder.

Logo op de inrijpoort

Buiten krijgt het schuine lessenaarsdak aandacht. Was het oorspronkelijk ook wit, door de hagelstorm van enkele jaren geleden moet het vervangen worden en zijn dezelfde witte platen niet meer verkrijgbaar. Gelukkig kan de oorspronkelijke aannemer de platen snel vervangen. Een fraaie maar afgestorven olijfboom siert de koer. De inrijpoort bevat oorspronkelijk een levensgrote schildering met een deel van het logo van kunstenaar Swinnen, genaamd Different Faces, maar hangt nu tegen een muur van de binnenplaats. Van voor naar achter en van links naar rechts kun je door de woning heen kijken. Begrijpelijk dat de huidige bewoner meerdere favoriete plekjes heeft om te gaan zitten.

Eenmaal weer binnen komt het grote schetsboek op tafel, met foto’s en tekeningen van Swinnen, als ideeën, om in 1986 de architect op het goede pad te brengen. Een prachtig document, wat Van Bree van Swinnen ontving in 2005. “Ik hoef hier nooit meer weg!”, zegt Jan van Bree. Begrijpelijk.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android