'Mooiste blokhut die we ooit gehad hebben', aldus Stien van de kampleiding in Valkenswaard

De Katholieke Landelijke Jeugdbeweging KLJ uit Meeuwen (België) is met bijna vijftig personen neergestreken in een blokhut in Valkenswaard. We nemen een kijkje.

Stien en Celine zijn van de leiding en vertellen dat ze altijd vrij laat zijn met het zoeken van een kampplaats. Stien: “Bij ons in de buurt was niet veel meer vrij.” Celine vult aan dat vervolgens het internet geraadpleegd wordt omdat een beetje verder van Meeuwen gezocht moet gaan worden. “Het is ons allerlaatste kamp, want heel de leidinggroep gaat stoppen. Dus dit wordt ons allerlaatste kamp”, aldus Stien, die samen met Celine buiten aan tafel zit bij de laptop. Naast hen een plastic schaal waarin alle fietssleuteltjes zijn verzameld.

“Dit is de mooiste en de chiqueste kampeerplaats die we ooit hebben gehad. Er is heel veel plaats en het past perfect bij ons thema Western. Er is veel schaduw en er zijn voldoende plekjes waar ze naar toe kunnen binnen het terrein”, aldus Celine. “Het is daarom ook zo rustig. Er is bovendien een bos, het centrum is dichtbij, net als het zwembad en de winkels.”

Elke dag staat iedereen om acht uur op. Na het ontbijt zijn er voormiddagactiviteiten. Stien: “Na het middageten is er een uurtje platte rust, maar ze hoeven dan niet per sé op hun bed te liggen. Ze mogen ook spelletjes spelen of wat rondlopen. In de namiddag weer een activiteit, dan eten en weer rusten. Na de avondactiviteit gaan we slapen.”

De tienkoppige leiding is tien dagen hier, en de 31 meisjes, van zes tot dertien, verblijven acht dagen in de Valkenswaardse blokhut. De dametjes zijn naar leeftijd verdeeld in vier groepen. Van het warme weer heeft het Vlaamse gezelschap geen last. “Er zijn genoeg plaatsen met veel schaduw, alleen zijn er veel wespen”, zegt Stien, en ze vindt dat het binnen in de gebouwen ook best wel koel is. Op de vraag of het zwembad al bezocht is, geven ze als antwoord dat ze op de Beekse Bergen geweest zijn, gisteren. “Daar hebben we in de voormiddag gezwommen en in de namiddag de safari gedaan.” En wat was de bijzonderste activiteit tot nu toe? “Voor de oudste groep denk ik de tweedaagse. Toen zijn ze te voet vertrokken naar Eindhoven en daar een overnachting gezocht en daarna weer terug gewandeld tot hier.” De meisjes, een groep van acht met twee leiding, moet dan ergens aanbellen en vragen of ze mogen blijven slapen. “Ze hebben geen geld of voedsel bij zich, dus ze moeten zelf bedelen om geld of eten”, zo luidt het. “Ze waren bij een super leuk gezin terechtgekomen, met een mooi huis. Ze kregen zelfs echte bedden met dekens.” Dan komen twee dames van de leiding aanlopen met een grote schaal au-bain-marie. Er sijpelt wat water uit. “Da’s heet hè!”, roept één van hen.

Zelfgemaakte dans

Dan klinkt een fluitsignaal en rennen alle kinderen naar de centrale plaats. Speciaal voor Valkenswaard24 laat de hele groep een prachtige dans zien, waaraan ook dames van de leiding deelnemen. “De oudste leden hebben dit dansje zelf gemaakt”, zegt Stien trots. Enkele ogenblikken later klinkt muziek uit een speaker en alle grieten leven zich uit met de dans. Ik ben een cowboy, zo klinkt het, en In het bos, in het bos wonen Indianen. Ik wil met je trouwen, en ook Van links naar rechts en nog een keer, zijn melodieën die voor even door de Valkenswaardse bossen klinken.

“Ik kom zelf uit Nederland, uit Heerlen. Ik ben in Meeuwen bij de groep omdat mijn vader op reis is naar Nieuwstad”, zegt één van de meisjes. Mona vindt het een fijn kamp en Lentel weet niet wat het leukste van het kamp was. Misschien wel het verassingsfeestje. Merle heeft met nog ‘n paar meisjes iets voorbereid voor de bonte avond van straks. Maar ze verklappen niet wat ze gaan doen. Het oudste meisje is Maite, veertien jaar, en gaat voor het derde jaar mee op kamp. “Vorig jaar gingen we naar Lanaken. Misschien ga ik later in de leiding van de KLJ”, zegt ze. Over de tweedaagse verklapt ze dat het wel ’n beetje akelig was. “We dachten dat we geen huis gevonden hadden. Sommige mensen waren boos, anderen gaven geld of eten. Maar uiteindelijk zijn we in een villa gaan slapen.”

De maaltijden worden verzorgd door twee ‘kookmoekes’. Zij halen de boodschappen en bereiden het eten. “Wij mogen dan onze voetjes onder tafel schuiven”, zegt Stien met een glimlach. Binnen in het gebouw staan enkele dames boven dampende schalen. Iemand komt met een vijftigtal fricandellen en worden de eerste borden opgeschept. “Blijf je mee-eten?” vraagt een van de kleinsten vriendelijk. In korte tijd zit iedereen aan de eigen groepstafel en wordt rustig afgewacht wanneer een lekker bordje met eten wordt voorgeschoteld. Na de verplichte rust is er een bonte avond. Stien legt uit dat elke groep een dansje of een toneeltje kan voorbereiden. Daarna mogen ze zo lang opblijven als ze willen en sluit de leiding zich op. De hele kampplaats is dan voor de leden. Aan de gezichten van de kinderen te zien vermaken ze zich opperbest op het kampterrein van Scoutinggroep Dick van Toor, aan de Mahonie. Een heerlijke geur van barbecueworstjes trekt tussen de bomen door.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android