Bloemenzaak Bloemsierkunst Détifleur in de Valkenstaete sluit op 28 januari definitief haar deuren. Eigenaar Pedro Detillon kijkt achteruit en vooruit en maakt een zeer tevreden indruk. "Er breekt een tijd aan om te ontspannen en van ons pensioen te gaan genieten", zo staat in hun afscheidsbrief die tegen het raam hangt.
Medewerkster Elianne schikt weer een mooi boeket. Dat doet ze al elf jaar en vier maanden. De kaartenrekken zijn bijna leeg, er vallen lege plekken in de bloemenzaak en opvallend genoeg hangt de kerstverlichting nog boven de etalage. “Pedro zal er over tien minuten zijn, maar ik zal vast koffie zetten.” Intussen komt een dame bloemen bestellen vanwege een uitvaart. En inderdaad, na tien minuten komt Pedro Detillon binnen, gekleed in een zwart vest met daarop de naam Bloemsierkunst Détifleur. Op het einde van de zaak staat een smal tafeltje met koffie- en theebekers, paperassen en wat rommel.
Pedro schenkt koffie in en komt zitten. “We zijn in 1984 met een bloemenzaak gestart in Geldrop. De naam Détifleur komt van mijn Frans achternaam Detillon, hè. En we zitten nu 27 jaar hier.” Op de vraag hoe de zaak in het winkelcentrum terecht is gekomen, vertelt hij over zijn goede vriend Eric van den Heuvel, die hem met kerst attendeert op een piepklein winkeltje aan de Passage 26, waar per sé een bloemenzaak in moet komen. Pedro en zijn vrouw Ine komen naar Valkenswaard en beginnen hun tweede zaak. “Maar je moet nooit twee zaken tegelijkertijd hebben, ook geen twee vrouwen, dus na drie maanden stopten we in Geldrop.” Lianne lacht uit volle borst.
Dan stapt Eduard Maes binnen, een vaste wekelijkse klant. “Ik ben helemaal van de leg, als jullie ophouden. Hoe moet dat met mij op vrijdag, straks? Ons moeder vindt het ook heel erg. Jullie bloemen van drie weken geleden staan er nóg, ik snap er helemaal niks van.” Pedro kijkt tevreden en zegt: “Ja, vers hè!”
Samen met zijn vrouw Ine Detillon-van Gerwen wordt de nieuwe winkel opgestart en wordt personeel aangenomen. “In het begin werkte mijn vrouw hier en een personeelslid. Ik deed de inkopen en Geldrop. We hebben later ooit zes man personeel gehad.” Als je vraagt wat de kracht van de winkel altijd geweest is, noemt de bloemenman de goede kwaliteit met een betaalbare prijs. “Ik ga zelf drie keer per week naar de veiling, vroeger in Vleuten, nu in Ede. Ik zet mijn busje helemaal vol met bloemen en kom dan terug naar Valkenswaard. En tulpen zijn mijn favoriete bloemen.” De specialisatie van Pedro is het maken van grafstukken.
Na een jaar komt er naast het kleine winkeltje meer ruimte, aangezien de schoenmaker die ernaast zit, naar de overkant vertrekt. Vervolgens verlaat ook patisserie Van Bragt winkelcentrum Valkenstaete en vindt opnieuw een uitbreiding plaats. “We konden die ruimte al meteen goed gebruiken. Dat mijn vrouw een echte Valkenswaardse is, heeft natuurlijk goed meegeholpen. Bovendien ben ikzelf al vijfentwintig keer mee naar Handel gegaan als voerman, want ik heb ook paarden.” Naast bloemen zijn er in de winkel ook allerlei snuisterijen te koop, zoals kleine kaartjes, potten en vazen. “Vaak komen vertegenwoordigers langs met deze producten en kopen we ze rechtstreeks van hen.”
Ook voor andere zaken in ons land koopt Pedro bloemen op de veiling. “Dat naar die veiling gaan, vind ik eigenlijk het leukst. Dan zit ik ’s morgens op de tribune, koop de bloemen en neem ze even later mee met mijn grote bus.”
In de Valkenswaardse periode is de winkelier ook penningmeester en bestuurslid van de winkeliersvereniging. “Ik regelde best wel veel: Sinterklaas, reclameplaten, kerstversiering en noem maar op.” Pedro levert ook al lange tijd bloemen voor de bloemschikcursus op Kempenhof. “Tegen low budget natuurlijk, want het mag niet veel kosten. Zij zijn altijd zeer dankbaar en positief over de leukste activiteit in het zorgcentrum.”
Het echtpaar Detillon woont in Heeze en kijkt met veel voldoening terug op de periode van hun bloemsierkunst in Valkenswaard. Aan dat alles komt een einde. Ook voor Lianne en Sandra, die inmiddels al vijf jaar in de winkel heeft gestaan.
Op de vraag hoe de komende periode gevuld zal worden, pakt Pedro zijn telefoon en laat spontaan enkele foto’s zien met paarden die een sjees trekken. “Ik heb vier paarden en ga vaak rijden. Het zijn fjorden.”
Dan laat hij meteen ook de tekening zien hoe Valkenstaete er in de toekomst uit zal gaan zien. Want het complex gaat geheel op de schop.” Elianne weet nog niet wat voor werk ze na volgende week zal gaan doen. Op de valreep zegt Pedro nogmaals: “Fijn dat zo veel mensen zo positief reageren nu we gaan sluiten. Dat geeft een fijn gevoel; toch een teken dat je het goed hebt gedaan. 'Fijn voor jullie maar jammer voor ons', hoor ik heel vaak zeggen.”
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android