In gesprek met Were Di-rector Edward de Gier: 'School is belangrijke stap naar de toekomst'

Op de kalender staat dat 31 januari de jaarlijks terugkerende Dag van de Directeur is. Alle reden om in gesprek te gaan met de directeur van de grootste onderwijsinstelling van Valkenswaard: Edward de Gier van scholengemeenschap Were Di aan de Merendreef. Al staat op het bordje naast zijn kantoordeur geen 'directeur' maar 'rector'.

Buiten bekogelen scholieren elkaar met sneeuw- en ijsballen. Binnen lopen leerlingen kriskras door elkaar in de centrale hal. “Loop maar naar de derde verdieping”, zegt een behulpzame receptioniste en onderweg zijn talloze studenten bezig met lessen. Op de derde verdieping komt Ties je tegen. Samen met zijn klas WHV 21A werkt hij op de gang aan zijn werkstuk ‘Verandering’ tijdens de projecttijd die nu op het lesrooster staat. Een goedlachse Edward de Gier komt aangelopen en loodst je binnen.

Bij een kunstwerk van glas, dat aan de muur hangt, vertelt hij het verhaal over docenten en teamleiders die een aantal studiebijeenkomsten volgden met aansluitend een studiereis naar Venetië. “Het is een Palladio-reis naar de architect Palladio vernoemd. Bekend om prachtige kerken, paleizen, villa's die hij bouwde in de regio Venetië. Venetië is voor ons ook overdrachtelijk van belang om de vele bruggen die daar zijn. In het programma slaan wij bruggen tussen mensen en ervaringen. Bij een terugkomdag kregen de deelnemers dit als cadeau. Het is een platte glazen schaal met daarin verwerkt allerlei afbeeldingen van bruggen.”

Ik ben daar groot gegroeid

Natuurlijk gaat de aftrap van het interview over de vraag hoe Edward rector van de scholengemeenschap is geworden. “Ik zeg wel eens: dingen overkómen me. Ik doe waar ik lol in heb en ben minder met een carrière bezig. Dit is nooit uitgestippeld.” Edward vindt sport leuk, volgt de sportacademie en start met lesgeven op een IVO-Mavo in Oosterbeek. Samen met anderen bouwt hij deze school om tot een Montessorischool. “Ik ben daar groot gegroeid”, zegt de gastheer, omdat hij daar heel goed heeft leren kijken naar wat een kind kan.

Hij groeit uiteindelijk door van gymleraar naar waarnemend directeur en stapt over naar de school Elster Pravo, die net Lorentzcollege was gaan heten. Na enkele jaren als vestigingsdirecteur zoekt Edward een plattere organisatie en volgt intussen een opleiding Master of Management in Education. “Daar heb ik veel bagage gekregen, ik vulde mijn referentiekaders door de grote hoeveelheid achtergrondinformatie die werd aangeboden.” Na een aanstelling aan het Montessoricollege in Nijmegen (“Je ziet wel een beetje wat mij kleurt, hè?”) volgt een benoeming in Brabant als eindverantwoordelijke aan het Fioretti College in Uden. “Dat heette toen algemeen directeur. Daar heb ik leren omgaan met krimpende scholen.” Dan wordt vanuit de onderwijs-koepelorganisatie OMO gevraagd of Edward wil overstappen naar Den Bosch, waar een VMBO wegkwijnt. Hij brengt daar meerdere scholen samen tot één instelling en krijgt behoefte aan een nieuwe uitdaging. Dat wordt Were Di.

Eén gezicht

“Zoveel groen als hier is! Dit is uniek! Dit is misschien wel de mooiste campus van Nederland.” Op de vraag of de sollicitatie tot stand kwam vanwege het groene karakter van de campus, zegt Edward: “Nee, nee, er moet voor mij ook een opdracht aan verbonden zijn, die voor mij een uitdaging is. Wij krijgen nooit echte opdrachten van OMO, maar wel wordt de situatie helder omschreven en volgt daarop de vraag: wat zie je hierin? En waar denk je heen te gaan?” Edward gaat zich inspannen om Were Di als één organisatie te laten opereren. “Niet dat Were Di Havo/VWO iets anders is dan Were Di VMBO”, aldus de onderwijsman, die vanaf nu als rector door het leven gaat. De verschillende gebouwen zijn tot dan toe voor hem een te grote scheiding, en naarmate de tijd vordert, groeien de verschillende onderwijsrichtingen toe naar één Were Di, dankzij professioneel handelen. “Ik vind het ook belangrijk dat als een leerling over het schoolterrein loopt, hij niet op het ene deel heel streng wordt toegesproken en op het andere deel heel soepel. Ook naar de ouders toe moet de school als één geheel naar buiten treden.”

Toekomst in uitvoering

Were Di kan een gezonde school genoemd worden. Er werken ongeveer 335 mensen die zich dagelijks inzetten voor 2376 leerlingen. Vacatures zijn er alleen maar op het einde van het schooljaar, vaak vanwege pensionering. “Als we nu drie vacatures hebben, is het veel.” Op de vraag hoe het komt dat men hier zo graag werkt, somt de rector enkele aspecten op, die er vroeger ook al waren, zoals goed werkgeverschap, scholing en doorgroeimogelijkheden. “Maar we waren ook met z’n allen ’n avond bij Inspiration Point.” Het is duidelijk dat eindverantwoordelijke Edward de Gier wil investeren in het proces van lesgeven van de docenten. Zijn visie deelt hij graag met zijn twee conrectoren en de tien teamleiders, zodat uiteindelijk de gehele organisatie, leiding, docenten, leerlingen en ouders ervan wordt doordrongen dat de school een belangrijke stap naar de toekomst is. “Dat moeten we echt samen doen. Samen met de omgeving en het bedrijfsleven.” Bij het logo van Were Di staat terecht het motto van de scholengemeenschap: 'Toekomst In Uitvoering'.

Sport

Op het bureau van de rector liggen wat mappen, maar ook een knijpfles om iets schoon te maken of te ontsmetten. En de papieren? “Wat aan paperassen op het bureau ligt, is actueel. Wat achter mijn rug op de kast ligt, is archief. Maar het belangrijkste boek is mijn computer”, en de rector start een levensgroot scherm op, dat aan de muur hangt. Onmiddellijk komt ’n eerste document naar voren. Hij trekt vervolgens enkele kasten open en laat zien dat er nauwelijks nog mappen en papieren aanwezig zijn. “Het leven is echt wel digitaal geworden, zeker tijdens en na corona”, zo klinkt het. Een prachtig bronzen beeld van een wielrenner staat op de hoek van het bureau. “Dat is nog van mijn voorganger, maar ik vind het zó mooi.” Dan blijkt dat rector Edward ook graag fietst en in het algemeen graag sport. Ook boeken leest hij met plezier en zijn twee honden vragen in de vrijetijd ook de nodige aandacht.

Hij werpt een blik door het raam en wijst op de verschillende noodlokalen die tussen de gebouwen zijn geplaatst. “In de gebouwen komt ledverlichting en er worden allerlei klimaatvoorzieningen genomen. Een grapje van 4,5 tot 5 miljoen euro. Tijdelijk komen verschillende klassen dan in die units.” De rector laat je verbazen als hij spreekt over een schoolbegroting van 25 miljoen euro. “Bijna niemand heeft in de gaten wat voor een bedrijf dit is.”

Vóór het vertrek wordt de glazen schaal nog even omgedraaid. De achterkant is voorzien van de naam Reisiger, het jaartal 2018. 

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android