'Jacques van Gerven en Jolande Janssen herinnerden me aan mijn Beatlesvirus'
Het programma van Jacques van Gerven, 'Wa zedde nauw?', brengt me op een schrijfidee. Mijn herinnering gaat terug naar meer dan veertig jaar geleden.
Will you still need me, will you still feed me, when I’m sixty four. Afgelopen week ‘s avonds stapte ik in bed met dit liedje in mijn hoofd. De volgende ochtend stond ik er ook weer mee op. Heb ik vaker dat ik het desbetreffende deuntje niet uit mijn hoofd krijg. Dit keer komt het omdat ik nog naar de VOS heb gekeken. Jacques van Gerven kondigde in 'Wa zedde nauw?' onder andere Jolande Janssen aan met het liedje Als ik taachetig ben (zie de video onderaan dit artikel). Enthousiast bracht deze song uit. De wijs van The Beatles op zijn Vallekeswirds. Met een decor van zonnebloemen op de achtergrond. Haar stralende ogen spraken boekdelen. Schitterend. Zodoende is het ook bij me blijven hangen, denk ik.
Leren waarderen
Hoewel ik meer opgegroeid met jaren '70- en '80-muziek, liggen de hits uit de jaren '60 bij mij nog meer in de smaak. Echter spannen The Beatles de kroon. Heerlijke om te luisteren. She’s leaving home, Here there and everywhere, en Help mag niet achterblijven uiteraard. En When i’m sixty four natuurlijk ook. Te veel om op te noemen.
Dus gebeurt het regelmatig dat iedereen weer mag meegenieten van The Beatles en andere sixties tijdens de vaat na het avondeten. Dat heet ouderwets meezingen. Dit heb ik te danken aan mijn aangetrouwde neef. Hij heeft me met zijn enthousiasme besmet en heb ik deze band leren waarderen. Je mag hem een echte liefhebber noemen van die vier jongens uit Liverpool. Destijds woonde Chris op kamers in Utrecht. Mijn zusje en ik reisden samen per trein naar hem en mijn nichtje toe om er dan tijdens de weekenden te mogen logeren. Onvergetelijke momenten waren het. Heel speciaal. Wat vooral op mijn netvlies staat gegrift, is dat wij met ons tweeën dwars op zijn hoogslaper, op onze buik lagen. We keken toe in afwachting welk plaatje Chris nu weer voor ons opzette. Het was steeds een traktatie.
Speurder
Chris was een speurder in hart en nieren. Indertijd zond de KRO via de radio wekelijks een avondprogramma uit. Wahalla. Dit keer ging de documentaire speciaal over Paul McCartney. Natuurlijk wilde Chris dit vastleggen. Want Paul zou namelijk een dubbelganger zijn van die vorige zanger uit deze band. De eerste bleek omgekomen te zijn door een auto ongeluk. Volgens Theo Stokkink, de presentator zijn er meerdere bewijzen, dat het zo is. De eerste aanwijzing hiervan is dat na de song Strawberry feals for ever een deun klinkt waarop John Lennon de woorden uitspreekt: “I Buried Paul.” Het schijnt dus zo te zijn dat ze Paul daar aan het begraven waren. Daarnaast op the album Abbey Road staat op de cover dat de zangers over een zebrapad lopen. Ringo, George en John dragen schoenen en hebben lange haren. In tegenstelling tot Paul. Die loopt daar met blote voeten en zijn kapsel is kort. Zou volgens Theo ook betuiging moeten zijn. En zo kunnen we doorgaan. Er zijn waarschijnlijk maar weinig mensen die dit ooit gehoord hebben. Maar trouwe fans zoals Chris wel. Maar niemand weet of dat verhaal waar is. 'Urst zien dan geleuven' zeggen we hier.
Nostalgische sferen
Hoe dan ook, ik ben echt besmet met dit 'Beatlesvirus'. En de kans is groot dat ik die nooit meer kwijtraak. Dankzij Jacques en Jolande bevind ik mij weer in nostalgische sferen. Zij hebben mij geïnspireerd om dit stukje te schrijven. Daarom, laat Jacques nog maar heel lang 'Wa zedde nauw?' uitzenden. Dit is één van de manieren om te genieten van kleine dingen en jeugdherinneringen. Die momentjes zijn er genoeg, maar je moet ze wel zien.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
