Anouk en Ria maken hun eigen corso-werkstuk: 'Veel vrije tijd en trots dat ik het allemaal alleen doe'
Geen groot geweld in een torenhoge tent. Geen kratten bier onder de corsowagen of ijzeren pijpen, wielen of gaas op een hoop. Aan de Statie in Valkenswaard wordt op zeer bescheiden wijze, maar met een grote bezieling gewerkt aan een gevelobject voor het corsoweekend.
Een hoekhuis op de Statie is aan de voorzijde voorzien van bordjes met tekst. Er valt te lezen: Corsogroep Ria en Anouk De Statie nemen u mee Terug in de tijd. Bovendien hangen er enkele namen van lokale ondernemingen. Bewoonster Ria van Santen veegt wat boomblad bijeen en zucht: “Vandeweek gooide iemand zijn schoen in onze dakgoot. Mijn man Anouk haalde hem er weer uit. Het is hier wel vaker wat met dronken mensen.” Dan gaat het over de vijftien plankjes met teksten. “Anouk is timmerman en we zijn bezig voor het corso. Kom gerust kijken.”
Mini-model
Een dag later, als de zomervakantie voor Anouk Sekeris begint, staat hij in de achtertuin in zijn corsotent. Via een glazen douche-deur stap je binnen in een tent van acht meter. Anouk heeft een flesje bier in zijn hand en vol trots showt hij alle elementen die hij aan het maken is voor een gevelversiering naast zijn voordeur. “Wil je een bak koffie?”, en meteen springt Ria in actie. “Dit is het ontwerp”, zegt Anouk en laat een mini-model zien van zes horizontale planken met tekst en met fotolijstjes. Hier liggen plankjes met de namen van de dertien buurtschappen. Zie je? Bij iedere naam komt een foto van een corsowagen uit het verleden.”
Over het hele kunstwerk komt vervolgens een halfronde toog. “Daarop komt te staan: Ria en Anouk nemen u mee terug in de tijd. Want ons thema is: zeventig jaar corso-verleden.” Alle teksten op de borden zijn van uitgezaagde letters. Kleinere letters bestemt de kunstenaar voor de toog. “En dat alles in onze achtertuin, hè. En helemaal alleen! Want dat vind ik de prestatie.” Het koppel Anouk en Ria hebben dus geen corso-wagen voor de stoet. “Wij horen bij de losse objecten, en staan op de site vermeld als nummer één, zoals beloofd.” In de hoek is een klein plateautje ingericht voor het gereedschap: een winkelhaak, zagen, een rolmaat en diverse tubes kit of lijm.
Het is de tweede keer dat Anouk zich inspant voor het corso. “Vorig jaar hadden we één bord: Festival Statie. Dat was zo goed bevallen: zo veel reacties. Dit jaar besloten we om weer mee te doen. Ik werk er vier maanden aan, omdat ik alles alleen doe, hè.” Intussen zet hij enkele tekstborden op hun kant, zodat alles te lezen is . “Zal ik de poort openmaken voor een mooie foto?” Dan opent de gastheer de achterwand van de tent en kijk je op de parkeerplaats van het Kerverijplein. De ogen van Anouk stralen als hij wijst naar de Corso-puzzel die hij tegen de wand van de tent heeft hangen.
Bevlogen
“Nou ben ik nog aan het denken of ik de letters in verschillende kleuren doe. Of dat ik het in één kleur zal houden. Kijk, die puzzel is ook een bonte kermis geworden, dat wil ik eigenlijk ook. Het moet opvallen”, zo klinkt het. Terwijl Ria hem nog ’n vakantie-pilsje aanreikt, wordt op de binnenplaats even verder gebabbeld, want Anouk raakt door zijn bevlogenheid niet uitgepraat. Hij laat de foto’s zien die straks in lijstjes op de gevelversiering komen: corsowagens van diverse buurtschappen uit verschillende jaren. “Hier staat een stapel glaasjes en daarnaast liggen lijstjes die ik nog moet maken en moet schilderen.”
Hoe is het allemaal zo begonnen? Anouk stopt met zijn eigen bedrijf en wordt werknemer. Dan blijkt dat de timmerman zo veel vrije tijd over heeft, dat hij zich verveelt. Kroegbaas Marton stelt hem voor om mee te doen met het corso. “Dan heb je wat te doen.” En vorig jaar doen Ria en Anouk voor het eerst mee door een gevelversiering te maken. “Je hebt dertien wagens en vijftien vaste objecten, waarvan wij er één hebben.” Door de talrijke reacties van vorig jaar wordt het koppel gestimuleerd om nóg twee keer mee te doen. “De buurtschap-stichtingen worden allemaal gesubsidieerd voor een eigen wagen en een eigen vast object. Daarnaast doen nog enkele losse stichtingen mee, zoals de rugbyclub. Wij krijgen gelukkig door de overkoepelende stichting de dahlia’s aangeboden die straks geprikt moeten worden op het kunstwerk. En verder zijn er enkele sponsors, zoals je op de bordjes kunt lezen.”
Prikkers gevraagd
Ria luistert aandacht mee en is tijdens het project vooral belast met de catering voor haar Anouk en voor de PR. “Onze auto kan nu natuurlijk niet in de tuin staan, en dus heeft onze dochter die mee. Want al die weken parkeren op het parkeerterrein hier, wordt anders wel erg kostbaar. Trouwens, op zondag zetten we een verrijdbare biertafel voor ons huis, zelf gemaakt en helemaal in stijl.” Tenslotte gaat het nog even over een essentieel onderdeel van het bord: het prikken van de bloemen. “Er hebben mensen toegezegd, maar het blijft de vraag of ze ook daadwerkelijk kómen. Daarom wil ik nog graag twee strakke prikkers om ons voor ’n paar uurtjes uit de brand te helpen. Dat zou fantastisch zijn! Laat ze me maar bellen: 06-30450657. Ieder uur is meegenomen.”
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
