'En dan wit zellufs ik ut nie mir'

Bae mehn in de buert wónt un widduwvrouwke. Un pôr joar trug is hurre mens in inne kihr overleje. Zù af en toe lohp ik us binne vur un baekse koffie. Afijn, ik waar doar wir en ze begos te vertelle daesse dur aeige dik wa vervilde. “ik zit hier ók maer d’n hulle’n dag alihn. Mehn keiner werrikke en as ze afgewerkt zen dan moete ze thuys án de gang en dan nog hebbe ze ók nog keiner ók. Dan schiet ur al nie veul tehd mir over vur mehn” zee ze.

“De lesten tehd hek ók lahst van munne rug en ók mehn aehrum doen zeer. Vrueger in un stohmerey gewerkt en dae kumt ur nou öt. Zwoar waehrik waar dae”, zee ze.

Ik zeg ”bende al langs d’n dokter gewist?” ”Doar goi ik nie hinne", zee ze, “die ken me toch nie haehlepe, verslete is verslete." “Misschien wa oefeninge doen dae oew spiere wa sterrikker worre dan is de pehn ók minder."

Ik ben me doar gek, nee daes ammel flöoewekul, kost nun hohp geld en ge schiet ur niks mee op. “uerst kon ik nog wel us un eindje’n opkuiere, maer dae gi mee munne rug ók al nie mir”

“ge zoud unne scootmobiel kenne ánvroage bae de geminte dan kende toch nog efkes op rits”, zeek. "Over de Malpie nur Börkel, doar godde ekkes opt terras zitte en over de Luykereweg wir trug. Bende toch un tedje van huys af”, waar mehn reactie. “Ik, in zunne scootmobiel? Woar moet ik dae ding loate, kheb ur gin plats vur hier. En mee wie moet ik dan gôn? Ik gôi allihnig nerregus hennen, hurre en opt terras gôn zitte? Ók allihnig zeker.

Nih dae gôi ik nie doen. Daes niks vur men. “Dur zen clubkes in Vallekeswird, die trekke ur mee zun alle’n op öt. En Och, as ge opt terras zit, dur zitte toch aalt mihr mense, dur kende toch mee ánbuerte.” Woagde,n ik wir.

“Ach”, zee ze wir. ”Ik ken die mense van dae clubke nie en um dan zúmar an te sluyte, nih dae vehn ik niks, en op un terras tege,n unne vrimde gôn proate dae li mehn ók nie. Die zalle wel denke.” Nih nih, ik zit hier opgeslote en dur verandert niks, maer jae, ik moet ur vrede mee hebbe, dur is toch niks án te doen.

De mense hebbe’n ut ammel druk en nur ons aoew dur wordt nie nur umgekeke. Zoh zit de wirreld vórt in mekaar. Ondertusse hai ik menne koffie op en zee, ik doe ók wir is op huys án.

Joa dae docht ik al. Gij het ut ók druk netuerlijk. Maer goehd daegge nie zù wehd wegwónt. Ge komt toch nog wel us trug hé, ik vehn dae wellie soame zù gezellig kenne buerte.

Netuerlijk zee ik, maer vurlohpig nie, ik heb ut ók druk.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android