Schilderattributen gevat in glas-in-loodraam: 'Het slaat echt op deze winkel'
Winkeleigenaar Harry Geldens (Kardinaal de Jongstraat) heeft in zijn Valkenswaardse verfwinkel niet alleen producten om te schilderen, verven en behangen, maar er prijkt ook een zeer fraai en uniek gebrandschilderd glas-in-loodraam.
“Jammer dat je niet kunt zien wie het raam gemaakt heeft. Ik geloof een zekere Cor van Glasatelier Brabant in Tilburg, rond 1975.” Met trots vertelt Harry Geldens over het gebrandschilderde venster in zijn winkel. Een klant bij de kassa zegt dat hij het een mooi raam vindt. “Het slaat echt op deze winkel”, zegt hij verwonderd. De vader van Harry, Henry, heeft het raam hier geplaatst tijdens een verbouwing. “Ik heb het altijd heel mooi gevonden omdat het écht alle oude schildersgereedschappen laat zien.”
Dan legt hij aan de klant uit wat de afbeeldingen voorstellen. De puimsteen kan volgens Geldens dienen om mee te schuren in natte verven. “Dat is een verzetpotje dat je warm moest stoken om ouderwetse lijnolie en standverven mee warm te maken.” Een afhoudstok heeft aan het einde een knop en wordt vooral bij restauraties gebruikt om op te leunen. Een fraaie glassnijder is eveneens door de glazenier weergegeven. Dit type wordt door de winkelier nog steeds gebruikt om glas te snijden. Ronde verfkwasten, een opvouwbare meetlat en een driehoekige krabber zijn ook nog steeds actueel.
Nog steeds een plamuurmes
Bovenin staat een verfmolen waarin vroeger pigmenten werden vermalen; kleiner gemaakt of gemengd. “Dat kwam er dan onder weer uit en werd vervolgens warm gemaakt.” De brede kwast, een blokwitter genoemd, staat naast een zak witsel. “Vroeger was zo’n zak aan de binnenkant blauw. Gebluste kalk was dat.” Het plamuurmes behoort nog steeds tot het gereedschap van de schilder. Geldens wijst naar lettersjablonen en hij constateert dat die heden ten dage niet meer voorkomen. “Het zijn een S en een F.” Ook een gewone poetsdoek behoort tot het standaardgereedschap, waarmee de gemorste rode en blauwe verf eventueel kan worden weggepoetst. Op de achtergrond staan rollen behang met een figuurtje er in.
De verftube is volgens de eigenaar compositioneel aangebracht. “Een ouderwets pigment misschien, dat vroeger ook in een tube gezeten kan hebben. Tegenwoordig heb je lijnolietubes die je ook gebruikt om schilderijen mee te maken.”
In 1967/1968 begint de vader van Harry op deze plek zijn verfwinkel. Rond 1975 breidt hij de zaak uit. “Ons moeder verkocht hier knutselspulletjes zoals kraaltjes, tubes olieverf en al die dingen meer. Vanwege de heropening deed mijn vader zichzelf dit raam cadeau.” Hij kijkt verliefd naar het kunstwerk en vertelt hoeveel arbeid het gekost moet hebben om een dergelijk raam te maken met een afmeting van 90 bij 110 centimeter.
De klant bij de kassa herinnert zich dat hij ooit veel gekleurde glaasjes mocht meenemen uit een oude kerk. “Ik heb er spijt van dat ik ze ooit weggegeven heb.” Tijdens een bezoekje aan de moeder van Harry Geldens blijkt, dat ook in haar huis een prachtig gebrandschilderd glas-in-loodraam is aangebracht met de vier jaargetijden als onderwerp en met afmetingen 130 bij 160 centrimeter. “Mijn man hield er gewoon van en ik meen dat hij zelf plaatjes had aangeleverd voor het ontwerp van de twee ramen.”
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
