Ans is verslingerd aan het inrichten van haar poppenhuis en allerlei miniatuurwinkels

Het is echt kunstig werk wat Ans van de Loo-Schuurbiers iedere keer weer maakt. Ze vult op fenomenale wijze de kamertjes van haar poppenhuis. Je raakt niet uitgekeken op het priegelwerk dat tot kunst is verheven.

Ans van de Loo en haar man Theo kijken vanuit hun appartement uit op het Frans Van Bestpark. Theo zit rustig in zijn draaistoel terwijl Ans enthousiast vertelt over de werkgroepen van vrouwenvereniging Viev, over het clubbezoek aan het provinciehuis en over het nieuw opgerichte zangkoor. Theo heeft als zendamateur wat problemen met het zenden en ontvangen, aangezien de muren zo dik zijn. Een superdunne antennekabel ligt troosteloos op het balkon. Onder het genot van koffie met een cupcake laat de gastvrouw haar licht schijnen over haar passie: het poppenhuis.

“Ik heb altijd geknutseld. Ons pap was timmerman in de restauratiebouw. We mochten niet in de werkplaats komen, maar hij zei: hier heb je een plank en spijkers, maak maar een vogelkooike. Even later zaten mijn zus en ik buiten te timmeren.” De moeder van Ans is coupeuse en maakt in de zestiger jaren kleding voor klanten. Zij geeft de meisjes vaak een lapje, spelden, draad en garen en zegt dan: “Er komt dadelijk een klant; maak maar iets voor je pop, je moet jezelf maar even bezig houden.” Van haar vader krijgt ze vooral mee om van niks iets te maken. Jaren later, als ze getrouwd is, krijgt Ans het magazine Doe Het Zelf of het blad Hobbyhandig onder ogen en ziet daarin een poppenhuis: een vierkanten bak met puntdak er op, bedoeld voor kinderen om mee te spelen. “Dát zou ik nou graag willen”, zegt ze tegen Theo: “een poppenhuis.”

Chippendale-stijl

Samen met haar man Theo wordt het eenvoudige poppenhuis gefabriceerd. Intussen ontdekt het echtpaar dat een Veldhovense een boekje heeft geschreven over poppenhuizen. Ans en Theo gaan er heen en raken volledig verslingerd. Er wordt gesproken over een speciale winkel in Vlaardingen, en ook die wordt bezocht. Men verkoopt er kant-en-klare spulletjes, bouwpakketten, poppenhuizen, verlichting, behang, enzovoort. De winkelierster haalt veel van haar producten uit Duitsland, van het merk Mini Mundus, en zegt: “Hier is alles schaal 1 op 12. Denk eerst eens na in wat voor stijl je je huis wilt inrichten. Maak daarvoor allereerst een plan, voordat je iets gaat kopen of maken.” Het Valkenswaardse paar vindt de Chippendale-stijl wel mooi voor meubels en begint te sparen. Intussen zijn ze te vinden op een poppenhuisbeurs in Arnhem en groeit de verzameling van Ans. “In 1990 kreeg ik van een zwager uit Wouw een bouwtekening van een echt Engels huis anno 1795, met de bedoeling het als poppenhuis te gaan bouwen.” De zwager begint in schaal 1:12 dat huis te maken en ’n jaar later komt het eindresultaat na veel zagen en schuren als casco naar Dommelen.

In haar hobbyruimte opent Ans vol trots het fantastische poppenhuis en zegt: “Als je het huis gaat vullen, kom je alles tegen: verven, behangen, elektra realiseren en tegels leggen. Alles wat je bij een groot huis doet, moet hier ook gebeuren. Er zijn er zelfs met stromend water!” Een eerste blik in het poppenhuis doet je verbazen. Er zijn tien vertrekken, die voorzien zijn van alle benodigde meubels, attributen, spulletjes, schilderijen en noem maar op. Er is een slaapkamer met veel speelgoed, een huiskamer met open haard, bureau en zetel, maar ook een dinerkamer met fantastisch gedekte tafel voor zes personen. Een badkamer, compleet met handdoeken, een kledingkamer en zelfs voor de koffers is een speciale plank aangebracht.

Brand in huis

“Natuurlijk is het behang op schaal, maar ook de vloertegels”, zegt Ans en vertelt honderduit over alle figuurtjes, meubeltjes en poppetjes die ze zelf allemaal gemaakt heeft. Hoe inventief Ans is, blijkt uit de wonderlijke verhalen die ze vertelt, want voor elk object heeft ze wel een oplossing gevonden om te maken. “Dit hobbelpaardje komt uit de kerstboom en past perfect. Een kennis maakte een mini-icoon, speciaal voor mijn huiskamertje en in een maïskorrel zat als cadeau een olifant. Daar heb ik zelf een voetje onder gemaakt voor in het huis. We hebben een keer brand gehad in het poppenhuis, want achter het behang zit koperdraad. Er was kortsluiting ontstaan waardoor het ging branden.” Er staat ook een mini-koran, zelf-aangeklede poppetjes, en de houten vloeren heeft Ans gemaakt van gekregen fineer. Het vloerkleed heeft ze zelf geborduurd.

Naast het poppenhuis staan nog enkele losse kunstwerken. Het Marokkaanse winkeltje, een textielwinkel met heel veel lappen, een antiekwinkel en een bruidswinkel met daarin een bruidsfoto van Ans en Theo. Zelfs een Grieks restaurant staat te pronken in de werkkamer.

Dan pakt Theo een grote ronde gele kaas, zoals die vaak ter versiering in de supermarkt ligt. De kaas is opengesneden en Ans is bezig er een miniatuur-kaaswinkeltje in te maken. “Kleine led lichtjes komen in het plafond en ik maak er zelfs muizen in. Ik de toekomst hoop ik nog een kamer na te bootsen uit de Verboden Stad van China. We waren daar eens op vakantie.” Natuurlijk beschikt Ans over de nodige boeken met voorbeelden, suggesties om te bouwen en knutselideeën. De kunstenares lijkt wel een decorbouwer in het klein. “Dát zou ik in het echt wel leuk vinden om te doen”, zo klinkt het. Dan wordt het majestueuze poppenhuis weer gesloten en laat ze een gepersonaliseerde memorybox zien. “Die maakte ik voor mijn zussen, nadat mijn ouders kort na elkaar waren overleden.” Er zit een schaaf in, sieraden, enkele mini-foto’s, lapjes stof, een wijnglaasje en een rozenkransje. Een psycholoog zei eens bij een rouwverwerking: dat doosje is goedkoper dan mijn therapie.

Theo en Ans gaan voor het poppenhuis binnenkort een nieuw bordes maken; of de duizenden uren die ze erin geïnvesteerd hebben, nog niet voldoende zijn.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android