‘Dat truitje staat je leuk’. Hoe deze opmerking op de werkvloer valt bij een vrouwelijke collega ligt aan het ‘type afzender’, én aan de manier waarop die opmerking wordt gebracht. Als een man het vrolijk roept in het voorbijgaan, kun je het als compliment opvatten. Als diezelfde opmerking wordt gemaakt door ‘vieze Cor’ in het kopieerhok, kan het ineens heel anders vallen. Zeker als Cor ondertussen kwijlend in je decolleté staat te blieken.
Ik werk als extern vertrouwenspersoon in bedrijven en geef daar ook trainingen over ongewenste omgangsvormen op de werkvloer. Wat ik dan vaak hoor van mannelijke medewerkers: ‘Ik weet tegenwoordig niet meer wat ik wel en niet mag zeggen tegen vrouwen’. Ik denk dan: het lijkt me allemaal niet zo moeilijk. Er zijn twee basisregels en die zijn toch redelijk simpel, namelijk:
Dat neemt allemaal niet weg dat je als man natuurlijk een vrouwelijke collega kunt (blijven) vragen voor een lunchwandeling (en andersom), en dat je een arm heen kunt slaan om een verdrietige collega. Natúurlijk kan dat, als het maar oprecht is, zonder dubbele agenda. En dat voelen beide partijen meestal feilloos aan.
De twee genoemde regels gelden vanzelfsprekend ook voor vrouwen. Een man vertelde mij dat hij zich heel ongemakkelijk voelde omdat een vrouwelijke collega (één-op-één) verschillende keren tegen hem had gekird: ‘Jee, wat ben je toch groot en sterk. Wat een heerlijke spierballen, zeg!’
Pesten, agressie en geweld, discriminatie en seksuele intimidatie op de werkvloer zijn mijn vakgebied als vertrouwenspersoon. En dat vertrouwenspersonen de laatste jaren zo veel werk hebben, wil zeggen dat er veel loos is op de werkvloer én dat er veel honger is naar kennis over grensoverschrijdend gedrag, zeker na MeToo, The Voice en Matthijs.
De cijfers over grensoverschrijdend gedrag zijn schrikbarend. De psychosociale arbeidsbelasting (PSA) als gevolg van grensoverschrijdend gedrag, is momenteel één van de belangrijkste arbeidsrisico’s. PSA kost de samenleving jaarlijks vier miljard euro en dat is twee derde van de in totaal zes miljard aan werkgerelateerde verzuimkosten. Al met al kost één verzuimdag een werkgever 250 euro.
Dus: reden genoeg om extra aandacht te besteden aan PSA. Zodat medewerkers nooit meer kunnen zeggen: ‘Ik weet niet meer wat nou nog wel en niet mag’.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android