Gepensioneerden van Were Di ontmoeten elkaar: 'Ik wil iedereen weer graag zien'

Deze week vond na drie jaar voor de tweede keer een bijeenkomst plaats voor alle gepensioneerden van Scholengemeenschap Were Di aan de Merendreef in Valkenswaard. Een zeer geanimeerde ontmoeting met medewerkers die pas zeven maanden of al decennialang van hun pensioen genieten.

Meer dan honderd uitnodigingen zijn onlangs de deur uitgegaan aan oud-personeel van de school. Eerst een ‘save the date’ en een maand geleden de echte uitnodiging voor een gezellig samenzijn met een toespraak van de rector, rondleidingen en uiteraard een droogje en een natje. Op 1 maart word je hartelijk verwelkomd in het gebouw HAVO/VWO door conrector Cynthia Veerman. Met tientallen komen de oud-gedienden binnen, een enkeling met rollator. De vrouwen en mannen zijn vaak bekenden van de conrector en ze begeleidt hen behendig naar de grote hal van het gebouw. Daar gonst het van de gesprekken. Er worden handen geschud, gezoend en het ene na het andere verbaasde gezicht doet vermoeden dat men vaak aangenaam verrast is elkaar weer te zien. Was de eerste reünie vier jaar geleden, door corona kwam er de klad in, maar met name Frank Tonnaer heeft zich met anderen ingespannen om het evenement dit jaar weer doorgang te kunnen laten vinden.

Verhalen ophalen

Tonnaer: “Er komen 120 personen. Rector Frans Verhagen zou ook komen, hij is de oudste, maar heeft zich ziek gemeld.” Het zijn niet alleen docenten die present zijn. Ook conciërges, gebouwbeheerders, ICT-mensen en directieleden vullen al snel de vloer. Jac Damen was amanuensis op het voormalige Hertog Jan Collega, waaruit het Were Di is voortgekomen, en zegt: “Frans is twee jaar jonger dan ik, hoor.” Op de vraag waarom Jac speciaal uit Bergeijk is gekomen, zegt hij: “Omdat ik iedereen weer graag wil zien. Het zou trouwens goed zijn om eens te schrijven over het ontstaan van het voortgezet onderwijs in Valkenswaard”, en hij lepelt meteen al enkele middelbare scholen van vroeger op. Aan de zijkant van de hal speelt een deel van het schoolorkest achtergrondmuziek. Aan de bar is volop koffie en thee verkrijgbaar en ook enkele wijnflessen staan in het zicht van de gasten.

“We waren uitgegaan van 70 tot 80 personen en nu zijn het er inmiddels 128. Oud-rector Streng komt ook en kijk, dit is Klazien, de goddelijke secretaresse van oud-directeur van Kaldenborg”, aldus Frank Tonnaer, die in zijn nopjes is bij het zien van al zijn oud-collega’s. “Wat ben ik blij dat de bijeenkomst weer doorgaat”, is volgens hem de meest-gehoorde reactie. Tussendoor schudt hij handen en heet mensen welkom. Hijzelf is inmiddels 38 jaar in dienst als docent beeldende en science-vakken en kent uiteraard menig gast. Henk van Gastel dient zich aan als voormalig gebouwbeheerder en hoofd conciërges. Hij heeft zich 41 dienstjaren ingezet voor de school. Af en toe lopen jonge studenten van het Were Di wat schichtig door de hal, verbaasd over de pensionado’s die de vloer vullen. De zon schijnt door de hoge ramen binnen op de veelkleurige kluisjes die in de hal staan opgesteld. In de verte staan buiten enkele leerlingen met elkaar te kletsen, de fiets aan de hand.

Vak van geschiedenis veel veranderd

Eén van de gasten is anderhalf jaar geleden gestopt en een andere dame zegt zelf ontslag genomen te hebben. “Maar ik heb de 25 jaar gehaald met geschiedenis geven. Er zullen nog wel problemen komen nu ze geschiedenis tot stiefkindje hebben gemaakt. Nu moet Tim Krabbé anderhalf miljoen knopen sparen om mensen duidelijk te maken dat Joden zijn afgevoerd naar concentratiekampen”, zegt Francoise Dijkema uit Walik, als geschiedenislerares. “Mijn man gaf hier ook geschiedenis. Wij stonden bekend als Dijkema en Dijkepa. In dit nieuwe gebouw ben ik nog nooit eerder geweest, alleen in de gymnastiekzaal.”

Ze eindigt het gesprek met haar ervaring dat ze op het einde van haar carrière haar geschiedenisverhaal niet meer mocht vertellen in de klas. “De kinderen moesten er voortaan zelf aan werken en ik dacht: nou houd ik ermee op. Nu lopen kinderen weg met een diploma waar ze eigenlijk geen recht op hebben. Maar ik hoor wel dat de kinderen het erg naar hun zin hebben op school.” Ook gastheer rector Edward de Gier beweegt zich onder de gasten en ziet veel bekende en onbekende mensen. “Drie jaar is dit niet doorgegaan, maar het is fijn dat de mensen er vanmiddag weer zijn die bij ons hun carrière hebben afgerond.” Een van de gasten tikt de Edward op zijn schouders en zegt: “: Ik moet echt om half zes weer weg.”

Zoals bij een reünie heeft iedere aanwezige een prachtig eigen verhaal. Vooral veel Valkenswaardenaren, maar uiteraard ook mensen ‘van buiten’. De leerlingen van de afdeling Kunst & Muziek geven mooie muziek ten beste. Een van de kersverse gepensioneerde dames, Hendrikje van Woerkum uit Dommelen, vindt de bijeenkomst ook heel bijzonder. “Ik ben op 24 augustus pas met pensioen gegaan als docent Engels en Frans, heb hier 39 jaar gewerkt zijn en er zijn hier vanmiddag mensen waar ikzelf nog les van gehad heb! Ik had het ongelooflijk goed naar mijn zin in mijn tijd. Ze zeggen dat je als docent een roeping moet hebben, en dat is zo. Ik vond het leuk om met die leeftijdsgroep om te gaan door ze te respecteren, naar hen te luisteren en daardoor een band op te bouwen. Dan doen ze alles voor je, en dat heb ik tot het laatste moment gehad.” Achterin zit Jacques van Gerven, die vanaf het Odulphuslyceum Tilburg via Bracbanthavo Boxtel naar de LHNO in Valkenswaard is gekomen, en zo naar het Were Di.

Were Di 3

Dan tikt de rector enkele malen op de microfoon en spreekt de gasten toe. Na een welkom meldt hij dat er128 aanwezigen zijn en blikt hij terug op de eerste keer dat zo’n bijeenkomst werd georganiseerd. “Leuk dat er zo veel positieve reacties kwamen en met vroeg: kan het volgend jaar weer? Maar helaas speelt corona de organisatie parten en konden we dit drie jaar niet vieren. Ik ben blij dat het nu wel kan.” Dan gaat hij nader in op belangrijke gebeurtenissen van de afgelopen jaren. De rector memoreert een nieuwe indeling van de drie gebouwen, wat zeer goed bevallen is voor leerlingen die voor het eerst binnenstappen in de school. “Were Di 3 -een vorm van natuurlijk leren- is doorgegroeid naar het HAV/VWO.” Natuurlijk kijkt de spreker uitvoerig terug naar de bijzondere periode van corona en vertelt over de geldstromen om de school draaiende te houden, soms met hulp van het bedrijfsleven.

Hierna worden de aanwezigen uitgenodigd om de verschillende schoolgebouwen te gaan bekijken, waar docenten klaar staan om ‘hun’ pensionado’s uitleg te geven. Het technieklokaal is favoriet.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android