'Mijn ligfiets is geen sociaal apparaat, mijn vrouw vindt er niks aan om mee te fietsen'

Een knalgele ligfiets wordt behendig vanaf de Leenderweg de Karel Mollenstraat Zuid ingestuurd. De bestuurder van het voertuig staat toe om een foto te maken. Enkele weken later interviewt Valkenswaard24 in Leende de bestuurder: Roland Pape.

In een piepkleine maar knusse kantoorruimte vertelt de heer Roland Pape over zijn opvallende velomobiel en laat intussen enkele plaatjes van een website zien. “Deze is in Dronten gemaakt. Je ziet hier een aantal verschillende modellen, ik heb de Strada.” Op de achtergrond klinkt licht-klassieke muziek. De heer Pape koopt deze ligfiets twee jaar geleden. “Daarvoor had ik een Mango, iets kleiner. Die was erg kwetsbaar. Deze is van carbon en kan veel meer hebben.” Normaal schijnen ze geleverd te worden met een derailleur, maar Pape heeft er een 14-versnellingennaaf in laten plaatsen, waardoor de achtertrein heel anders geconstrueerd moest worden om dat voor elkaar te krijgen. “En ik heb er sinds kort ter ondersteuning een elektromotortje in zitten.”

Boeken en tassen

Het verhaal van de ligfiets begint eigenlijk in de periode dat de Rotterdamse politie experimenteert met een ligfiets. “Ik zag dat in 1983 op tv. Het bleek voor hen een onbruikbaar rijwiel te zijn, maar ik ben een echte fietser en van meet af aan geïnteresseerd in zo’n fiets. “Maar vanwege mijn drukke baan komt het er pas in 2003 van om mijn eerste velomobiel te kopen.” Pape is extra gemotiveerd om de ligfiets aan te schaffen omdat hij jurist is. Pape: “Ik sjouw altijd met veel boeken en tassen. Op een fiets is dat niet handig, en nu kan ik ze gewoon naast me neer zetten.” Hij lacht tevreden. “Regenkleding heb je niet meer nodig en je kunt er harder mee vooruit.”

“Je moet er aan wennen om er in te gaan”, zo zegt hij. “Het is een kuip en er zitten geen deurtjes in. Je moet er in- en uitklimmen.” Jurist Pape fietst regelmatig naar Eindhoven voor jurisprudentievergaderingen en naar Veldhoven als lid van Bureau Sociale Raadslieden. “Alles doe ik met de fiets, weer of geen weer. Af en toe pak ik dat ding en rijd ik voor de ontspanning door de bossen. Je kunt niet de hele dag binnen zitten.” Zijn vrouw vindt er niks aan, aan de knalgele fiets. “Het is natuurlijk geen sociaal ding. Samen gaan fietsen is niet prettig. Ik zit laag en zij zit hoog. Helemaal niet gezellig. Misschien koop ik nog eens een gewone fiets.”

De hele wereld over

De ligfiets is bestickerd. Pape: “Vroeger hadden we de Stichting Recht en Wet, waarmee we de zwakkere in de samenleving hielpen. Deze naam stond op de fiets. Die stichting is opgeheven vanwege bemoeizuchtigheid van de overheid en het woord Stichting is daarmee van mijn fiets afgehaald. Maar we blijven mensen gewoon adviseren. Die mensen moeten toch ook geholpen worden??” De naam mr. drs. R.O. Pape is eigenlijk reclame voor de jurist zelf. Als je vraagt of mensen hem vaker staande houden om het voertuig te bewonderen zegt hij: “Ik ben de hele wereld over gegaan, letterlijk. In Eindhoven zijn veel studenten uit allerlei landen en maken foto’s om te versturen.”

Qua onderhoud wordt de fiets regelmatig gesmeerd, volgens de eigenaar. De naaf dient van tijd tot tijd gespoeld te worden en de fietsenmaker van het dorp heeft hem in onderhoud. Het voortandwiel vindt Roland Pape aan de kleine kant. Hij heeft al een nieuw, maar het is een heel gedoe om er eerst de bovenkant helemaal af te halen om er bij te kunnen. “Als ik echt haast heb rijd ik 25 km per uur, maar ik kan gemakkelijk 40 met een ander blad.”

De fiets mag op het fietspad en volgens de politie moet Pape op het fietspad blijven. “Maar zij zijn niet zo op de hoogte want ik hoef niet op het fietspad. De verkeerswet moet wel nodig aangepakt worden, het is een rommeltje en vandaar dat de politie het ook niet begrijpt.”

Twee slobgaten

“Ik heb niet de ambitie afstand te doen van mijn velomobiel. Ik wil jurist blijven tot mijn laatste adem en dus ook de ligfiets tot dat moment blijven gebruiken. Ik moet toch naar Eindhoven kunnen, naar Veldhoven of gaan golfen?” Buiten onder de carport staat het voertuig geparkeerd. Trots geeft Pape uitleg over de stuurinrichting, de richtingaanwijzer, de verstelbare koplamp en klimt vervolgens in het vehicle om de bel te demonstreren die met een koordje bediend moet worden. Een accu dient voor de verlichting. In de bodem twee afgedekte slobgaten, om bij reparatie overal goed bij te kunnen. Met het geluid van een heuse claxon wordt het gesprek beëindigd.

Mooi om te zien hoe bevlogen iemand kan praten over zijn knalgele passie, tot over het bescheiden binnenlampje toe.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android