Horeca Venbergse Watermolen gaat sluiten: 'Ik voelde me ontspannen bij uitgedund terras'

Een bijzonder moment voor de Valkenswaardse gemeenschap en de wijde omgeving: eigenaar Jacq. Rietra verkondigt dat de horeca van de Venbergse Watermolen officieel gaat sluiten op 31 december. En dat de poorten voor het laatst op zondag 30 oktober open zijn voor de gasten. Daarna valt het doek definitief voor wat regelmatig 'het mooiste plekje van Valkenswaard' wordt genoemd.

Het is de eerste koude ochtend van dit najaar en Rosario Rietra zit op de binnenplaats aan een kopje koffie en geniet van haar sigaretje. “Jacq. is nog even naar de bakker; hij komt zó”, zegt ze en loopt mee naar binnen. “Koffie?”, vraagt ze en even later komt Jacq. er bij. “Zullen we op het overdekte terras gaan zitten?”

Gouden jaren

Enkele ogenblikken later vertelt de uitbater de geschiedenis van de watermolen en de bijbehorende horecaonderneming. Vanaf het jaar 1918, toen zijn opa de molen kocht, dat hij failliet ging en zijn vader het bedrijf over nam. “Het was in de tijd dat mijn vader voor een dubbeltje per dag in de Tilburgse haven scheepsladingen rijst moest lossen, van honderd kilo per zak. Hij werd van het oorlogsfront teruggeroepen om te komen helpen op de watermolen en na de tweede oorlog in drie ploegen graan moest malen om in de behoefte van de bevolking te voorzien. Dat waren gouden jaren. Door die stijgende drukte wachtten sommige boeren even bij ons moeder in de huiskamer en kregen dan een borreltje. Zo is de horeca hier eigenlijk ontstaan.”

'Naar de mulder'

Via het karrenspoor weten ook andere mensen voor vertier de weg naar de Venbergse Watermolen te vinden en er wordt al een kratje bier en een kratje limonade gekocht voor de liefhebbers. Nadat de Economische Controledienst uit Den Haag molenaar Rietra aanvankelijk beticht van illegale horeca-activiteiten, komt plots onverwacht alsnog op 30 april 1954 een officiële vergunning Verlof A en B. Jacq.: “Toen werd onze voorkamer omgebouwd tot café, in de bijkeuken kwam de tap met vier krukken eromheen en in de paardenstal kwamen de woonkamer en de slaapkamers, want we waren met acht kinderen thuis. Ons moeder deed het café overdag en ons vader stond ’s avonds achter de tap, nog met zijn molenaarsoverall aan. De mensen zeiden toen niet: 'We gaan naar de Venbergse Watermolen', maar 'We gaan naar de mulder'.”

Paling als hoofdgerecht

Van 1954 tot 1963 werkt zijn vader nog actief op de molen en hij stopte daarmee op zijn 47ste jaar. Er wordt een cafégedeelte bijgebouwd aan het woonhuis en er wordt gelegenheid geboden om paling te bestellen. “We vingen die vissen bij de sluis. Daar zaten twee stalen roosters waar we al vis vingen voor onszelf. Mijn moeder kreeg een recept uit België en bakte vanaf toen paling voor de klanten. Ook werd de paling gestoofd of kreeg men paling in het groen: met kervel en acht verschillende soorten groene kruiden”, zo vertelt de trotste ondernemer. Vanwege het succes ontstaat in 1963-1964 zelfs een camping bij de horeca en de molen, met vijftig staanplaatsen. Tot 1988 doet het woonhuis bovendien dienst als hotel, soms wel voor dertig gasten tegelijk.

Corona

Maar het wordt allemaal wat veel voor Jacq., zijn vrouw Roos en zijn zus Bernadette. In 2000 sluit het restaurant en het hotel wordt beëindigd vanwege nieuwe regelgevingen op het gebied van brandveiligheid. “In plaats daarvan begonnen we met koffietafels, voor feesten en uitvaarten, en we startten met barbecue’s en buffetten. Dat hebben we 25 jaar volgehouden”, aldus Jacq. ,die meer en meer gebukt gaat onder de drukte van zijn onderneming.

De coronatijd lijkt voor hem een godsgeschenk: het aantal stoelen moet terug van 340 naar 200. Zijn hart komt meer en meer bij de watermolen te liggen en het wordt duidelijk dat geen van zijn twee kinderen het bedrijf zal gaan overnemen. “Het uitgedunde terras vond ik zó fijn, ik voelde me veel meer ontspannen.”

In 2019 heeft hij een gesprek met zijn boekhouder om te kijken hoe 365 dagen drukte per jaar kan worden omgezet in totale vrijheid. Na wikken en wegen valt het besluit om 30 oktober voor het laatst gasten te ontvangen en daarna te gaan genieten van de tijd die beschikbaar komt. “Gelukkig hebben we hier nooit geen trammelant gehad, we hadden altijd een goed contact met de klanten uit binnen- en buitenland, maar nu is het mooi geweest.”

Zus zegt ook gedag

Jacq. (67) benadrukt dat hij alles netjes gaat schoonmaken en opruimen in de bergingen en dat er voorlopig nog geen prijskaartje aan zijn bedrijf hangt. “Er komt meer tijd om te klussen in de molen, meer tijd voor onze kleinzoon en meer tijd voor onszelf.” De zus van Jacq. werkt maar liefst 56 jaar in het bedrijf en houdt het eveneens voor gezien. Het zal raar zijn om na 30 oktober over de Venbergen te fietsen of te wandelen, richting De Malpie.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android