Bram Bots: 'Haal uit jouw geloof de dingen die als een richtsnoer kunnen dienen voor je leven'

Al vanaf zijn kleutertijd komt de kerk vaker dan normaal op zijn pad. Bram Bots (1990) neemt voor De Torenvalk alle tijd om te vertellen over zijn ervaringen met geloofsgesprekken, pelgrimages, abdijen en zijn opleidingen. Maar ook over het opsteken van een kaarsje.

Trots laat de gastheer een fraaie boekenkast zien. “Opa was meubelmaker en maakte deze kast. Mijn peetoom schonk mij deze boekenkast zo’n anderhalf jaar geleden.” Behalve interessante boeken over Brabant, kathedralen en zo meer, zie je ook drie guitige in hout uitgesneden hoofdjes. Het linker hoofdje kijkt heel boos, het middelste lacht, terwijl het rechter figuurtje scheel kijkt en wat mismaakt lijkt. “Ook alle boeken van opa staan erin, waaronder exemplaren over meubelstukken.” Al gauw komt er koffie.

Paterskerk

Op tafel ligt een beduimeld boekje zonder kaft, met foto’s van Brabantse kerken en kapellen. “Dit oude boekje kreeg ik van opa Van Beek toen ik drie jaar werd. Ik heb van jongs af aan interesse gehad in kerken en religie. En dat is met dít boekje begonnen.” Opa is dan koster in de St.-Jozefkerk en heeft ook veel met kerken. “Hij bladerde altijd met mij door het boekje en van elke kerk wilde ik wat weten. We konden er uren over praten.” Als Bram met zijn grootouders naar Eindhoven gaat, wil hij steevast naar de Paterskerk met het H.-Hartbeeld op de spits. Bram doet zijn Eerste Communie, vindt het leuk om met zijn grootouders naar de kerk te gaan en wordt hem via de school gevraagd om misdienaar te worden in de Nicolaaskerk. “Frans Brom coördineerde dat, en ik heb uit die tijd warme herinneringen aan hem en aan pastoor Willy Schaar.”

Bram is blij met zijn ‘weekendbaantje’ in de kerk en gaat vaker nadenken over de betekenis van het geloof. Hij verzamelt boeken over kerken, geloof en levensbeschouwing. “Ik sprak er vaak over met onder andere Willy Schaar. Voor mij is het geloof, hoop en de liefde geworden. Het is er voor elkaar zijn, want er is meer tussen hemel en aarde.” Volgens hem zijn we op de wereld om het goede te doen en elkaar vooruit te helpen; er te zijn voor elkaar. “Welk geloof je dan aanhangt, maakt zoveel niet uit “, zo klinkt het in huize Bots. Zijn moeder wordt lector en maakt deel uit van de doopwerkgroep. Ook thuis gaat het vaker over het geloof.

Het gebeurde gewoon

Dan pakt Bram een bakje, haalt er foto’s uit en zegt: “Twee keer ben ik met mijn oma op bedevaart naar Lourdes geweest. Dat was een bijzondere ervaring. Er waren niet alleen ouderen, maar ook jongeren.” Hij legt uit dat hij op school altijd vrijuit spreekt over de bedevaart en zijn interesse in geloof en religie. “Ik ben er nooit op aangekeken of gepest. Ik merkte wel dat ik de enige jongen was die openlijk met geloof bezig was.” Als de jonge Bram op stap gaat, is Willy Schaar soms thuis op bezoek. “Wij gingen hier dan indrinken en Willy sprak dan soms met ons over geloof, op een heel toegankelijke manier.” Bram zegt nooit een zoeker te zijn geweest, “maar het gebeurde gewoon.” Hij voelt zich prettig als misdienaar, als lector en bij gebedsdiensten in Dommelen en in Borkel. Na de middelbare school komt steeds vaker de vraag naar boven: wat geloof ik nou eigenlijk? De vertrouwde wereld wordt wat anders en Bram gaat op een andere manier naar het geloof kijken. “Ik twijfelde of ik priester zou worden, en de priesters Willy Schaar en Adrie Borst adviseerden me om eerst maar eens in de wereld rond te kijken voordat ik een besluit zou nemen.” Gevolg daarvan is dat hij religie en cultuurwetenschappen gaat studeren in Tilburg en Nijmegen. “Daardoor ben ik veel breder gaan denken en heb ik me vaak afgevraagd wat het betekent om lid van de katholieke kerk te zijn. Waarom niet bij de Boeddhisten? Die zijn toch ook met zingeving bezig?”

Voor Bram verschuift religie dan steeds meer richting spiritualiteit, ongeacht wat je gelooft. Iedereen kan volgens hem uit zijn eigen religie of geloof die dingen halen die een soort richtsnoer zijn om vorm en inhoud aan het leven te geven. “Het gaat niet zozeer om de regeltjes, maar om het elkaar verder helpen op moeilijke momenten. Om perspectief aan de ander te bieden.” De laatste jaren merkt hij dat de wekelijkse kerkgang niet meer het belangrijkste is. Een boek van een theoloog of filosoof lezen is voor hem evenzeer een goede beleving van het innerlijke geloof. “Of een zondagochtend samen met mijn vrouw Iris naar de abdij van Averbode gaan om een kaarsje aan te steken en een wandeling te maken.”

Kloosterweekend

Zingeving is volgens Bram nog nooit zó aanwezig geweest als tegenwoordig. “Of je nou naar Santiago wandelt of deelneemt aan een kloosterweekend; tegenwoordig gaat iedereen daar anders mee om.” Laat onverlet dat hij ook kan genieten van de eucharistieviering, al vindt hij de teksten niet altijd even gemakkelijk te begrijpen. “Als je naar de mis gaat, heb je daar ’n uur voor nodig. Als je naar een kloosterweekend gaat, word je echt op jezelf teruggeworpen, waardoor er veel meer gelegenheid is om in stilte over dingen na te denken, of met een ander in gesprek te gaan. Want kloosterlingen kunnen vaak zo goed luisteren.” Maar ook aan het korte moment in een kerk, het even in de stilte zijn, het even een kaarsje opsteken hebben volgens Bram heel veel mensen tegenwoordig behoefte. “Daarom vind ik een open kerk belangrijk, zodat iedereen even kan binnenwippen.”

“Ik heb warme herinneringen aan opa en Willy Schaar, omdat daarmee mijn katholieke periode op een warme manier is begonnen. Ik vind dat de kerk een instituut moet zijn dat niemand uitsluit, vind het fijn om als onderdeel van mijn geloofsbeleving naar de kerk te gaan en heb door studie en ervaring een brede blik op de kerk gekregen.” Hij onderstreept dat hij blij is om lector te mogen zijn en hoopt dat de kerkdeuren nog lang open mogen blijven staan voor mensen die daar iets van zingeving kunnen ophalen.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android