Marian runt een van oudste winkels van Valkenswaard: 'Dit is mijn bezigheid, net zoals dat van mijn ouders'

Marian is de enige werkneemster in haar winkel aan de Luikerweg 2 in Valkenswaard. En dat is al jaren zo. Daarom kent ze elk artikel, weet ze veel over de chemische samenstellingen en verkoopt ze zelfs de morning-afterpil. Desondanks lijkt de tijd er stil te hebben gestaan.

Tegen de winkelpui hangt een lichtreclame voor een pijnstillend en koortsverlagend medicijn. Met grote letters staat er bovendien 'De Vijzel Drogisterij Klassiek homeopaat'. In de twee etalages liggen scheerproducten en staat een reclamebord met de tekst Uw drogist Uw adviseur. Eenmaal binnen in de winkel ruik je de tijd van toen. Een klein hondje meldt zich onmiddellijk en Marian trakteert hem op iets lekkers waardoor hij rustiger wordt. “Ik zal ze in de winkel doen, daar staat ook een mandje, dan gaan wij hier zitten.” Even later is een smalle ruimte waar op een tafeltje al enkele documenten liggen uit de oorlogstijd, de plek voor het gesprek.

Trychloorethyleen en terpentine

“Ik was al foto’s aan het zoeken over het begin. Mijn opa Adrianus Driessen was schilder/behanger. Hij woonde in 1928 op de Parallelweg-West en in het voorhuis verkocht zijn vrouw Marie zalfjes en pillen." Ze verhuizen naar Markt 40 en naderhand naar 44, waar nu Residénce du Marché is. De winkel krijgt de naam De Vijzel en er worden kruiden en chemicaliën los verkocht, zoals petroleum, wasbenzine, zoutzuur en ammonia. “Die grote 60-liter flessenmanden heb ik nog boven staan. We vulden zelf de trychloorethyleen, wasbenzine en terpentine af met een grote trechter.” In 1962 neemt zoon Jan, ook schilder/behanger/glaszetter, de winkel over, samen met zijn vrouw Maria. In 1968 wordt het paar eigenaar van het statige herenhuis Luikerweg 2, wat wordt verbouwd tot een grote winkel. “Deze ruimte heeft hij ook nog helemaal behangen.” Maria en Jan krijgen twee kinderen. In 1981 wordt de verkoop van verfartikelen afgestoten en dochter Marian bekwaamt zich in de drogisterij door het behalen van de nodige diploma’s.

Op één van de foto’s is nog juist het toenmalige telefoonnummer 2400 leesbaar. “Dat nummer heb ik nog steeds, alleen is het nu 040-20122400."

“Inmiddels sta ik nu al 33 jaar in deze winkel”, zegt ze trots en laat enkele documenten en foto’s zien van ver in de vorige eeuw, waaronder een foto met daarop haar vader Jan met zijn broers Ad en Piet en zusje Nelly, met daarachter een Duitse militair. “Vanwege de oorlog is de etalage volledig leeggehaald.” Na even een schitterende houten trap bewonderd te hebben die al sinds 1863 naar de verdiepingen voert, gaat Marian vóór, de zaak in. Onmiddellijk valt het enorme grote aantal producten op in de schappen. Je blik wordt al gauw getrokken naar de typische bruine flessen zoals die vroeger in elke drogisterij of apotheek te vinden waren. De mooiste etiketten zijn daarop te lezen als anijszaad, semen foenugraeci, borax gemalen of Engelsch zout. Op een grote rol inpakpapier staat nog de naam van haar vader J.C. Driessen.

Emaillen plaatje

“Ik heb de drogisterij-opleidingen, heb een boekhouddiploma, ondernemersdiploma, ben klassiek homeopaat, orthomoleculair voedingsdeskundige en nog meer, maar dat staan allemaal in een boekje dat gemaakt is bij het overlijden van mijn moeder Toos Driessen-Scheepers in 2012”, zegt ze en haalt trots een oud emaillen bordje van Pharmacon over de algehele drogist-erkenning. Op de ene plank van de drogisterij staat koperpoets, ernaast zilverpoets en boenwas in allerlei kleuren. “Dat verkochten mijn ouders vroeger ook, dus ik nou ook”, zegt ze. “Wat er niet is, bestel ik in Alkmaar.”

Je kijkt je ogen uit en de vraag rijst of er ook verkocht wordt. “Ik heb klanten uit België, uit de drogisterijwinkel waar ons moeder vroeger werkte bij Parren in Geldrop, mensen die naar Tops gaan, klanten uit Valkenswaard natuurlijk, van de Kempervennen, Duitse en Engelse mensen en noem maar op.” Ze wijst naar meubeloliesoorten, gedistilleerd water, lampenolie en glycerine, paraffine en wonderolie. “Als iemand grote hoeveelheden aceton vraagt, moet ik dat doorgeven aan het ministerie vanwege mogelijke drugsbereiding. Dit aluinpoeder wordt gebruikt bij het inmaken van zilveruitjes of augurken. Anders worden ze zacht.”

Intussen begint het hondje wat te protesteren. Boven op de plank staat tussen de flessen een kleurrijke gaper die natuurlijk het symbool is van de drogist. Op een ander schap staat een iets modernere versie en de gastvrouw vertelt over de historie ervan. Onder de toonbank staat een rol met etiketten van de winkel, een zak met pepermuntjes en een blocnote voor het uitschrijven van rekeningen. “Dit is calciumcarbonaat. Dat is krijt. Wordt gebruikt bij rabarber, om het oxaalzuur te neutraliseren om spierpijn te voorkómen, net als bij veel postelein en het eten van veel groene groenten.” Marian is een wandelende encyclopedie en spreekt over bijzondere producten om een koffiezetapparaat te ontkalken. “Tast het aluminium niet aan.”

Geen vakantie

De winkeljuffrouw geniet van hetgeen ze aan assortiment heeft staan. Dan komt er een klant binnen en vraagt om enkele kleine flesje alcohol. Daarna legt ze uit welke soorten dropjes er in de grote flessen zitten. “Deze zijn zonder gelatine en zonder toevoegingen. Die dropjes kun je kopen op Schiphol en komen ze hier naderhand ook halen. “Deze is leeg; daar moet nog Engelse drop in. Mijn klanten vinden het altijd leuk om mijn winkel te zien.” Marian bestelt als zelfstandige wekelijks voor een paar duizend euro aan goederen en heeft dus geen vakantie. “Dit is mijn hobby, mijn bezigheid, net zoals mijn ouders dat deden.”

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android