Oud-speler van SV Valkenswaard Didier van Wordragen leeft zijn droom op Curaçao
Amateurvoetbal Eindhoven ging in 2019 in gesprek met ex-voetballer Didier van Wordragen, die in de zomer van 2016 het Nederlands landschap verliet voor een avontuur op Curaçao.
Via Amateurvoetbal Eindhoven uit 2019
We stellen de ex-speler van SV Valkenswaard, PSV, Lommel United, De Valk, DOSL en PSV/av een aantal vragen hoe het hem vergaat op het tropische eiland van de Nederlandse Antillen.
Amateurvoetbal Eindhoven: Even opfrissen, wie is Didier van Wordragen:
Didier van Wordragen: Wat een vraag om mee te beginnen, alweer 45 jaar jong, getrouwd met Deanne en drie kids (Pepijn, Julie en Lotus) en een kleine veertig jaar al met een bal bezig. Rond mijn dertigste was het wel klaar om in een eerste elftal te spelen, fysieke klachten, kids en toch ook een beetje de drukte van een maatschappelijke carrière. Wel heb ik nog af en toe meegedaan met PSV/av 3, leuk elftal met bekende en beruchte jongens.
Inmiddels wonen we met ons gezin reeds drie jaren op Curaçao, deze stap hebben we eigenlijk altijd al willen nemen en tot nu toe bevalt het ons als gezin hier super.
Omschrijf je voetballoopbaan is als ex-betaald voetballer/amateurvoetballer:
Poeh, dat is lastig, als kind was ik eigenlijk altijd al met een bal bezig, ook beïnvloedt door mijn vader die twee jaren in het eerste van PSV en bij FC Eindhoven en Geldrop heeft gespeeld. Veel stages gehad bij profclubs, maar altijd SV Valkenswaard trouw gebleven samen met mijn maatjes daar. We werden letterlijk zeven jaar achter elkaar kampioen in de hoogste jeugddivisies daar. Totdat PSV kwam, dat wilde ik toch echt proberen. Dat was me wel een verandering hoor, maar toch drie fantastische jaren gehad. Daarna - met dank aan Huub Stevens - naar Lommel United gegaan voor twee jaar, dat was echt goed voor mijn ontwikkeling. Andere speelstijlen, veel fysieker trainen en daarnaast ook nog VWO proberen af te maken. Inmiddels woonde ik al samen met mijn huidige vrouw in Valkenswaard en ging ik bij De Valk spelen. Goh, wat hebben we daar gelachen zeg. Tussenstapje naar DOSL gemaakt met een viertal jongens die ook van De Valk af kwamen, nog een jaartje terug naar De Valk en een jaartje bij PSV/av.
Altijd interesse blijven houden in het spelletje waardoor ik zowel voor PSV als voor Lommel United nog scouting werk heb gedaan. Dit ging blijkbaar goed zodat ik daarna ook nog scouting werk heb verricht voor aansprekende clubs als Manchester City, Manchester United, AC Milan, Monaco en Red Bull Salzburg. Klinkt achteraf gemakkelijk, maar namen als Mbappé, Haller, Doan, Lozano, Shaw, Lindelöf en Lainez. Als ik PSV was, zou ik nu voor Edson Alvarez gaan van Club America (Inmiddels Ajax).
Je hoogtepunten als voetballer:
Denk dan toch wel Nederlands kampioen met de B-jeugd bij PSV. Of winnaar van de Otten Cup, was ook heel mooi. Trouwens: het jaar voordat ik naar PSV ging, hebben mijn maatje Mike Brouwers en ik samen het voetvolley kampioenschap van Zuid-Nederland of zo gewonnen, was ook bijzonder.
Je dieptepunten als voetballer:
Dat er geen toekomst meer voor me was bij PSV, had het gevoel dat het kon en dat ik er toentertijd veel voor deed en voor over had. Helaas niet! Daarnaast heb ik bij Lommel United twee keer mijn enkelbanden afgescheurd waardoor het niveau en het fysieke voor mij moeilijk vol te houden was. Cortizone spuiten geprobeerd, operaties en nog van alles, maar kapot is kapot. Heb de jaren erna bij de amateurs vrijwel iedere wedstrijd met pijnstillers moeten spelen, maar ach, het voetballen heeft me ook heel veel plezier gegeven.
De meest bijgebleven voetballers uit de je loopbaan:
Dit is een leuke, maar tegelijkertijd ook een moeilijke. Vanuit mijn amateurjeugdtijd zeker Mike Brouwers, speelde er mee samen bij SV Valkenswaard, wat kon die voetballen. Daar was ik soms jaloers op.
Bij PSV toch Jurgen Dirkx, was jonger dan de rest en toch al zo ver. Was mooi om te zien. Overzicht, kop omhoog, goede trap en ook een hele aardige gewone kerel. Ik moet volgens mij zijn ouders nog een lamp betalen die ik na een avondje stappen in Reusel (daar komt Jurgen vandaan) per ongeluk heb gesloopt. Oh ja, en Kees Ploegsma jr. natuurlijk, mijn maatje in de opleiding en die kon je bij wijze van spreken je been breken zonder met zijn ogen te knipperen, mooie trap had ie met zijn linkerbeen en koppen. Ga maar aan de kant.
Bij Lommel zat Mark Hendrix, is me niet bijgebleven omdat ie goed kon voetballen, integendeel zelfs. Maar die gast gaf alles om het voetballen en werkte zich zeven dagen in de week 24 uur per dag een slag in de rondte om het te halen. Daar had ik geen vertrouwen in dat dit zou lukken, eerlijk gezegd, maar wat denk je, die gozer haalt gewoon het nationale elftal van Belgie. Tja...
De broertjes Christina (Giovanni en Ashwin) vergeet ik ook nooit meer, bij De Valk speelden ze samen voorin, wat waren die goed zeg en ook fantastische jongens. Ze pasten zich ontzettend goed aan binnen de groep en scoorden samen denk ik 70 procent van de goals die we maakten. Denk dat ik toen al goed overweg kon met Antillianen.
Wat doe je nu in het dagelijks leven op Curaçao:
Ik ben momenteel Commercieel Directeur van Leanez International Corp., een importeur, exporteur en distributeur van alcoholische dranken, zoals Presidente Beer, Budweiser, Hoegaarden, Leffe, Moet & Chandon, Hennessy, Dom Perignon, Belvedere en Gallo wijnen. Bedrijf is vertegenwoordigd op Curaçao, Aruba en Bonaire en exporteert onder andere eigen likeuren naar de VS, Nederland, Colombia, Panama en de Caribische eilanden. Het bedrijf is een echt lokaal familiebedrijf met ongeveer 120 werknemers die voornamelijk Papiamentu en Spaanstalig zijn. Een leuke uitdagende baan, waardoor ik in aanraking kom met verschillende culturen en best wel wat zie van de regio hier.
Mijn vrouw Deanne runt hier samen met een vriendin een business in het beheren van vakantiewoningen en dit gaat ook goed!
Hoe bevalt het leven daar en waarom heb je Nederland de rug toegekeerd:
Zoals aangegeven, we hebben het hier alle vijf super naar onze zin. Het was niet zo dat Nederland ons tegenstond, maar als gezin emigreren leek ons een uitdaging die we met z'n allen graag aangingen. In eerste instantie zijn we voor een jaar gegaan, we zijn toch met z'n vijven en je weet niet wat er gaat gebeuren. Inmiddels hebben we ons huis in Nederland verkocht en zijn we hier op zoek naar een koopwoning.
Het leven is hier compleet anders dan we gewend zijn in Nederland, totaal andere mindset van wat belangrijk is. Meer leven van dag tot dag. Ook een normale dagindeling is anders, kids beginnen al om 07.00 uur met school tot een uurtje of 12 en zijn dan klaar voor de dag. Wél moeten ze iedere dag weggebracht en opgehaald worden van school en sporten, want op de fiets dat kan hier echt niet, levensgevaarlijk.
Is deze move permanent of keer je in de toekomst weer terug naar Nederland:
Tja, dat weten we niet. Vooralsnog bevalt het ons hier uitstekend. Wel is het zo dat Pepijn nu in 5-VWO zit en over ongeveer twee jaar (hij gaat eerst reizen) in Nederland gaat studeren. En wat Julie en Lotus gaan doen na de middelbare school is ook nog de vraag. We sluiten niet uit dat we wellicht nog gaan verhuizen naar andere eilanden of delen van de wereld, maar waar en wanneer, ik weet het niet. Permanent terug naar Nederland zie ik ons niet meer doen in ieder geval. Da’s dan toch een beetje een antwoord.
Ben je daar ook actief in de voetballerij:
Min of meer wel, al kan ik na een wedstrijdje een week niet fatsoenlijk lopen. Ik speel nog zo’n wedstrijd of zeven per seizoen mee met FC De Juristen op het hoogste amateurniveau van het eiland (dit zegt dus echt totaal niets qua niveau). Speel je op zaterdag in 30 graden tegen bijvoorbeeld Jamaican Boys, allemaal van die Jamaican guys van 25 jaar die net zo breed en snel zijn als Usain Bolt. Maar we spelen al drie jaar op rij mee in de play offs om het kampioenschap (niet gewonnen natuurlijk, anders had ik dat wel genoemd).
Ook speel/keep ik nog in de zaal hier, ofschoon de zaal geen zaal is. Het is totaal open met een dakje erop. We spelen op het hoogste niveau en het nationale team reist dit voorjaar af naar Argentinië voor het WK (is geen Futsal, maar de andere bond). Wat wel een prachtig verhaal is, is dat het hier natuurlijk heel hard kan waaien en de zaal is dus open met een ondergrond die bestaat uit soort van puzzelstukken. Nou, we moesten op een donderdagavond spelen, maar ik kreeg een appje rond 17.00 uur dat de wedstrijd niet doorging, omdat de zaal weggewaaid was! Dat kan hier dus gewoon.
Ook help ik mee met de voetbalschool van Uriël Trustfull (oud-speler Sparta en Heerenveen) die hij hier op Curaçao runt. Vorig jaar hebben we het Sparta Soccer Camp en het MLS Soccer Camp gedraaid hier. Deze zomer gaan we zelfs het officiële PSV Soccer Camp organiseren.
Verder speel ik veel Beach-tennis, supergave en leuke sport, en hiermee spelen we ieder jaar met een vertegenwoordiging van Curaçao (onder wie ook mijn zoon Pepijn die een stuk beter is dan ik) het grootste internationale Aruba Beach Tennis Open op Aruba. Google maar eens, ziet er fantastisch uit!
De kids zijn hier gelukkig ook veel aan het sporten, Pepijn voetbalt en beach-tennist, Julie windsurft en hockeyt en Lotus windsurft en doet ook aan beach-tennis.
Zoon Pepijn bereikte zelfs de selectie van Curaçao U15. Hoe gaat het met zijn ontwikkeling:
Dat ging hem heel goed af, helaas is Pepijn vorig jaar een half jaar gestopt met voetballen, omdat ie het gewoonweg niet naar zijn zin had. Was moeilijk voor papa, maar kon het ook heel goed begrijpen, want het sociale aspect rondom voetbal is hier een stuk minder dan hij gewend was in Nederland. In Nederland ga je op zaterdagochtend op je fiets naar het voetbalveld en ga je ’s avonds op de fiets terug. Hier worden de kids een kwartier voor het begin van de wedstrijd met de auto afgezet en meteen na de wedstrijd weer opgehaald. En dan ook nog dat ie de enige 'non papiamentu' sprekende speler was bij het nationale elftal onder 15 werkte ook niet echt bevorderend. Ach, hij is nu weer sinds vier wedstrijden begonnen bij zijn oude club Inter Willemstad in de U17. Ze hebben alles gewonnen en hij is alweer topscoorder van het elftal, dus wellicht zit ook het nationale elftal van de U17 er nog in. Belangrijker nog, hij lacht weer op het veld!
Volg je het Nederlandse amateurvoetbal nog op de voet:
Het voetballen, zowel in Nederland, Europees of in de wereld, blijf ik tot mijn dood volgen. De amateurs volg ik eerlijk gezegd minder, wel volg ik FC Eindhoven en PSV natuurlijk met een vergrootglas. En natuurlijk Lommel en Millwall, die vier clubs hebben iets speciaals voor me. Maar nee, amateurvoetballen volg ik vrijwel niet meer.
Wie wil je nog de groeten doen en kunnen we je binnenkort nog verwachten voor een bezoekje aan Nederland:
De hartelijke groeten aan alle jongens, trainers en begeleiders waarmee ik gespeeld heb gedurende die jaren. Het was lachen! Tot nu toe ben ik de enige van het gezin die nog een keer in Nederland is geweest. Dit zegt al iets, toch? Maar aangezien we met het bedrijf waar ik werkzaam ben ook producten naar Nederland exporteren zal ik wel weer wat vaker in Nederland komen (één keer per jaar). Ook Pepijn gaat dit voorjaar naar Nederland met zijn school om Universiteiten te bezoeken. En natuurlijk woont ook onze familie grotendeels nog in Nederland!
Je levensmotto:
Collect moments, not things
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
