Jan Eertink van OBS ’t Smelleken was een markante directeur en leraar
Sommige leraren maken zo’n indruk tijdens je schooltijd, dat je ze nooit meer vergeet. Jan Eertink, die jarenlang zowel docent als directeur was op OBS ’t Smelleken in Valkenswaard, was er zo een. Vorige week overleed hij.
Op zijn rode Honda Goldwing, met zijn grote snor en rijzige gestalte, viel Jan meteen op. Je trof hem ook vaak in de pauze’s met een pijp in zijn mond, toen roken op schoolterrein nog toegestaan was. Het stokje overnemend van Henk Jansen in 1981, waar de basisschool nog bij Geenhoven en Aangelag stond.
Daar de school destijds dreigde te verdwijnen vanwege te lage leerlingenaantal (25), groeide ’t Smelleken door actieve beleidsvoering tot 100 leerlingen in 1987. Daar had Jan zich helemaal in vastgebeten. Kort daarvoor was de school verhuisd naar voormalige Paulusschool in de Haagstraat. Zeventien jaar daarna betrokken ze de huidige nieuwbouw aan de Emmalaan, waar Jan nog een paar jaar directeur mocht zijn, voordat hij in 2006 met pensioen ging.
Klein maar fijn
1981 was ook mijn (Bernice Dings) eerste schooljaar op ’t Smelleken. Maar dan als leerling in klas 1, nu groep 3. Omdat de school zo klein was, zaten we met drie groepen in één lokaal. Ook al zaten er weinig kinderen in de klas, het was wel constant switchen van lesprogramma voor de docenten, Wally de Vries en Jan Eertink. Het docententeam werd al gauw uitgebreid, met onlangs jubilerende Lizet van Engelen en Marijke van Asten. Gymleraren Henk Mulder en later Kees Tielemans. Ook overblijfouder Els de Nier hoorde bij het team. Uiteraard zijn er nog meer namen te noemen. Het team breidde zich verder uit. Onder Jans leiding, voortbordurend op wat Henk Jansen bereikt had, was de sfeer heel bijzonder op ’t Smelleken. Het was een grote gezellige familie, met grote betrokkenheid vanuit ouders.
Schoolkampen, musea en theater
Vanwege het overzichtelijke leerlingenaantal gingen we ieder jaar met de hele school op schoolkamp. Mede door de actieve ouderparticipatie, werd een hele week tot in de puntjes verzorgd en een pakkend thema uitgewerkt. Ik herinner me onder andere een Olympische Spelen-kamp in Liessel, thema ‘sprookjes’ in Steensel, waarbij bijvoorbeeld creatieve ouders van textiel een peperkoekenhuis van de heks uit Hans en Grietje nagemaakt hadden. De kampvuren met broodjes bakken, gitaar en de schoolkampliedjes, die ik nu uit mijn hoofd nog ken veertig laar later. Met grote regelmaat gingen we ook naar musea en theater. Culturele activiteiten werden sowieso gestimuleerd door de weekafsluitingen in de hal. Tijdens sommige festiviteiten kwam ook zijn vrouw Ans kijken, al dan niet in gezelschap van hun twee zonen. Zij is in 2018 helaas overleden.
Verteller
Op een dag kregen we een keer een Arabische sjeik op bezoek in school. Dat was Jan in zijn tenue uit Saoedi-Arabië, waar hij gewerkt had eind jaren ’70. Daarover kon hij prachtige verhalen vertellen. Jan was zo een verteller en las ook vaak voor. Mede oud-leerlingen die ik daarover spreek, weten dat nu nog (onder andere De Gebroeders Leeuwenhart van schrijfster Astrid Lindgren). Veel oud-leerlingen kwamen sowieso vaak op bezoek als ze op de middelbare school zaten. Vanwege de fijne sfeer, maar ook voor een gesprekje met Jan en het team. Hij genoot daar ook erg van. Door Jan ben ik zelf leerkracht geworden en naar aanleiding van zijn overlijden, sprak ik vorige week diverse oud-docenten en collega’s die zich allemaal gesteund en geïnspireerd weten door Jans vaderlijke en betrokken leiding. Jan Eertink, een markante man uit Markelo, die veel betekend heeft voor velen in Valkenswaard.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
