Gouden bruidspaar Klaassen-Aarts: 'Houd elkaar goed in de gaten, op de juiste manier'

Waalre, 13 oktober 1972. Riky Aarts en Piet Klaassen trouwen voor de wet en voor de kerk. Vandaag vijftig jaar geleden. Het gouden bruidspaar woont aan de Bergstraat in Dommelen en heeft veel te vertellen over het heden en het verleden.

Het is gezellig in de woonkeuken. Op de tafel ligt een ouderwetse zwarte loper met pailletten, al is die onlangs nog gekocht bij een tuincentrum. Een mooie lamp met een uitstraling van vroeger en enkele witte wandtegeltjes met blauwe tekening geven de indruk dat Piet (Petrus, Valkenswaard 1950) en Riky (Hendrika, Waalre1951)) iets speciaals hebben met vroeger. En dan klopt. Maar voordat het gesprek gaat over klederdrachten, klein en groot zilver, heemkundekring en Zijderoute, gaat het over zaal Wernaerts, waar Peter and his Rockets regelmatig muziek maakten, of de Eindhovense Dynamites. Riky: “Het was de eerste keer dat ik naar Valkenswaard mocht. Ik was nog nooit buiten Waalre geweest, want mij vader was veel te bang dat er iets aan mij kwam. Ik mocht wel naar de Instuif in Aalst. Later gingen we overdag naar Eindhoven, maar dat mocht ons vader niet weten.” Piet zegt lachend: “Toen ik haar vader ontmoette, zat hij nog in het cellofaan.”

Busbedrijf

De gouden bruidegom is al die jaren werknemer bij busbedrijf Berkhof. “In de 44 jaar dat ik er werkte was ik elektricien, chef elektro, verwarming en air-condition met veertig mensen onder me. Daarna de laatste tien jaar afleveringsverantwoordelijke.” Als het over de grootste veranderingen in het bedrijf gaat, noemt Piet de elektriciteit in de voertuigen. “Tegenwoordig is alles elektrisch. Er zitten tegenwoordig vier of vijf motoren in een bus. Voor elk wiel één. Die worden aangestuurd door de centrale computer.” Dankzij een gunstige regeling stapt hij op zijn drieënzestigste uit het arbeidsproces. “Alles veranderde zo snel, alle geschuif met volk; ik had er genoeg van. Ik zei tegen die van ons: ik houd er mee op.”

Riky werkt eerst bij Van Dijk als inpakster. “Toen ben ik in Valkenswaard gaan wonen na ons trouwen, en mijn vader zei dat ik moest gaan dienen. Ik werkte op mijn veertiende een blauwe maandag bij een oud echtpaar. Tijdens het poetsen maakte ik een bus leeg op de bleyk. Maar dat bleek de as te zijn van overleden opa.” Piet is geboren op de Leenderweg en vindt het leuk om te vertellen dat zijn gezin nadien in de Blindenstraat ging wonen. “Bende gè ‘ne Valkeswirtse? Nee? Dan witte gè nie waor de Blindenstraot is”, en hij legt uit dat die naam is veranderd in Europalaan. “Het was een doodlopende straat, tot aan de boomgaard van De Laat.” Later in de Ooistraat, de Heidalen en toen we trouwden woonden we ongeveer zes weken in Eindhoven. Nadien kwamen we in de Klappermanstraat, toen naar het Gegraaf, de Eindhovenseweg naast slagerij Wijnen en sinds 2001 wonen we hier aan de Bergstraat.” Riky vertelt dat ze geen kinderen hebben gekregen. “We hebben wel honden gehad, golden retrievers. De eerste heette King en de tweede Rakker.”

China

Op de grond staat een groot boek met informatie over zilver uit Bergen op Zoom. Piet en Riky handelen in antiek als een uit de hand gelopen hobby. In de negentiger jaren zijn ze twee keer naar China geweest. “Het was in de tijd dat je er nog helemaal vrij kon rondlopen. We hebben er geen camera’s en soldaten gezien, toen. De kinderen hadden er een onderbroek aan met een klep. Ze deden hun behoeften boven een open riool. In Peking waren ze al begonnen met het bouwen van torenflats.” Op de website van het echtpaar Klaassen is te zien dat behalve in zilver ook in Chinees antiek wordt gehandeld. “Buiten mijn werk heb ik veel gelezen en mezelf veel aangeleerd over de wereld van antiek. Ik doe ook taxeren”, zo luidt het. Het gouden paar heeft in de afgelopen jaren veel beurzen georganiseerd in Nederland en België. “Maar dat doen we niet meer, dat ligt helemaal op zijn gat, vanwege corona.”

Riky heeft als specialisatie het handelen in antiek speelgoed zoals beren en poppen. Ook restaureerde ze antieke kleding. “Jammer genoeg kan ik niet meer omdat ik niet veel meer kan zien. Maar ik ben nog steeds bij de Nederlandse Kostuumvereniging. Tijdens hun jaarlijkse bijeenkomst sta ik daar met een stand met antieke kleding en sieraden.” Piet pakt een reclamefolder over het museum van Spakenburg. “We zijn daar pas nog naar de visserijdagen geweest. Kijk, die kraplappen verkoop ik ook”, zegt Riky, “en ook de bijbehorende sieraden.” Op de vraag hoe het echtpaar Klaassen aan alle objecten komt, zegt Piet: “Veel mensen hebben spullen van oma’s en weten niet wat ze hebben. Ze bellen regelmatig of we interesse hebben. Maar soms ook wordt gebeld of we na een overlijden een huis leeg willen maken. En dan kom je ook van alles tegen.” Riky drinkt nog eens uit haar theeglas, met daarop de tekst: Riky: Niets is tijdverlies als je van de dag geniet. Gekregen van Tilly Wijnen, die het ook gegraveerd heeft.

Elkaar accepteren

Op het laatst toch even terug naar vijftig jaar huwelijk. Wat is het geheim? Volgens Piet en Riky is het belangrijk om goed met elkaar om te gaan. “Luister naar elkaar en houd elkaar op de goede manier in de gaten. En vraag hoe het gaat met je partner”, zegt Piet. “Riky vindt het belangrijk om elkaar in het huwelijk te accepteren. Ze hebben geen spijt van hun trouwen en gaan er zeker een borreltje op nemen, tijdens een feestje met familie en vrienden. Na afloop van de ontmoeting worden foto’s gemaakt onder de levensboom die in het bovenlicht van de voordeur is aangebracht.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android