John en Kitty Mollee vieren gouden jubileum: 'Onweersbuien komen in ieder huwelijk voor'

Hotel Tatenhove in De Koog op Texel vormde in 1970 het decor van de huwelijksreis van John en Kitty Mollee. En het zat dit jaar in de planning om voor hun gouden jubileum er weer heen te gaan. Het liep anders. Ze leggen zich er gelaten bij neer. Want corona trof hen van zeer dichtbij. Kitty’s ouders zijn er dit jaar kort achter elkaar aan overleden. Ze hopen dat het volgend jaar wél lukt om te gaan, evenals het geven van een feest voor familie en vrienden.

Beide geboren in 1948 en getogen in Eindhoven. Beide uit een gezin van vijf kinderen. Op 16- en 17-jarige leeftijd beide op dansles en kregen ze verkering. Vijf jaar daarna, waarvan zo’n twee jaar verloofd, trouwden ze. Het burgerlijk huwelijk werd gesloten in het gemeentehuis in Eindhoven en het kerkelijk in het Clarissenklooster aldaar.

Kitty, die vroeger kort nog als verpleegster heeft gewerkt voordat ze in 1972 beviel van hun zoon Mark, ging later werken bij Valkenhof in Valkenswaard. In het begin voornamelijk als pedicure, later ook in de dagbehandeling. In totaal 28 jaar. Werken in de (bejaarden)zorg en alles wat daarbij komt kijken, vond ze soms best pittig. Thuis was daar een luisterend en waarderend oor van John. Dat laatste wordt meerdere keren herhaald als ‘geheim’ voor 50 jaar huwelijk. “Onweersbuien zijn er overal, dat komt in ieder huwelijk voor. Maar die buien gaan voorbij”, vullen ze aan. “Elkaar waarderen, leren van je fouten en de ander steunen. 50 jaar geleden was de beste dag van m’n leven”, benadrukt John trots.
“We moesten trouwen”, vertelt John en laat even een veelbetekenende stilte vallen. “Want we kregen een huis”, zegt hij met een knipoog er achteraan. Als pasgetrouwd stel zijn ze begonnen aan de Ernst Casimirstraat in Waalre en na meerdere verhuizingen op een gegeven moment in de Haagstraat in Valkenswaard terechtgekomen.

John zit niet stil
John’s werk als vertegenwoordiger voor Schwarzkopf bracht hem langs vele drogisterijen in 35 jaar tijd. Daarvoor had hij diverse baantjes gehad, onder andere in de tabak. Handelen en dingen regelen is iets wat bij hem past.
Ook na zijn pensioen zit hij niet stil. Als lid van de bewonerscommissie van Woningbelang regelt hij zo een paar degelijke stellingskasten voor de leenbibliotheek in het appartementencomplex. “Want wij zijn nog gezond van lijf en leden”, zegt het stel, dat ook nog ongeveer tien jaar in Achel heeft gewoond voordat ze weer terug de grens over kwamen. Medebewoners van hogere leeftijd, kunnen altijd op hun hulp rekenen.

Motorrijden
Ook zijn er nog steeds contacten met motorvrienden als trouwe leden van de motorclub uit Leende. Want wat hen zeer zeker bindt en kenmerkt, is de liefde voor motorrijden. Het heeft hen prachtige avonturen opgeleverd, waarbij het jaarlijks treffen op het Harley Davidson-festival bij het drielandenpunt bij Faakersee een terugkerend hoogtepunt was. Ook in combinatie met hun camper hebben ze veel mooie reizen in Duitsland, Oostenrijk, Italië en Slovenië ondernomen.
Hun ritjes samen op de Harley beperkten zich niet tot Europa alleen. Drie jaar geleden toerden ze nog door het noorden van Amerika, waar ze de Route66 hebben afgelegd.

En dat was niet de eerste keer dat ze Verenigde Staten aandeden. In 1995 naar California en Nevada samen met hun zoon Mark, waarbij een bezoekje naar Alcatraz veel indruk maakte. Daarna vlogen ze door naar het prachtige en romantische Hawaï. Hoewel het eveneens indrukwekkende bezoek aan Pearl Harbor een weinig romantische historie kent.

Fotoboeken aan herinneringen
Tijdens een andere reis, in 2011, is dit reislustige en avontuurlijke stel door vijf staten getrokken. Vele fotoboeken en accessoires herinneren aan hun Harley Davidson-tochten. Er staat nog een ander Amerikaans object in de woonkamer: een nog functionerende jukebox. Deze ochtend wordt voor een van de drie kleindochters het lievelingsliedje van vroeger, Babysitter boogie, gedraaid. Ze genieten volop als opa en oma van en met de kleinkinderen. “Nou ja, klein... dat zijn ze niet meer. Ze zijn nu 20, 18 en 16 jaar”, zeggen ze trots.

Sinds een paar jaar heeft John dusdanig last van zijn rug, dat hij het niet meer verstandig vindt om een zware motor te rijden. Gelukkig kunnen ze terugkijken op schitterende reizen en is op pad gaan met de camper nog mogelijk. Ook in deze tijd is dat gelukkig zo. Het is overduidelijk dat John en Kitty niet stilzitten. Nog geen tijd voor geraniums voor de ramen.

Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android