Maria en Jac Schijvens zestig jaar getrouwd: 'Zolang je in gesprek blijft, lukt het'
Tijdens de danslessen van leraar Van Loon springt bij Zaal Maenen de eerste vonk over bij Jac en Maria uit Valkenswaard. In 1964 stappen ze in het huwelijksbootje en zestig jaar nadien blikken ze terug op een mooie tijd.
De kamer van het diamanten bruidspaar is gezellig ingericht. Er staan enkele schaalmodellen van stoomtrekkers, op de grond ‘n paar fraaie natuurstenen en twee hanen van keramiek bij het raam. De hond Senna, een dwergschnauzer, wordt tot de orde geroepen en op de achtergrond klinkt stemmige klassieke muziek. Op de bank zit Maria (81). Ze draagt een kleurige blouse en een mooie halsketting. Ze praat heel zachtjes, wrijft af en toe over haar voorhoofd en zegt dat ze alles is vergeten. “Ze is vier dagen per week bij Dagbesteding Wenshof, hier enkele straten verderop”, zegt Jac en hij neemt plaats in een seniorenstoel. In een hoek staat een groot nieuw tv-scherm. “Ik kijk het liefst naar de Formule 1”, zegt de gastheer (84) kordaat.
Verplicht naar de Hofstraat
De relatie tussen Maria en Jac begint -hoe kan het in Valkenswaard ook anders- bij de danszaal. De beide jongelui zijn allebei geboren en getogen in Valkenswaard en de verkeringstijd duurt ongeveer twee en een half jaar. “Wij woonden in die tijd in de Hofstraat maar in het begin woonde ik in één van de huizen bij het benzinestation aan de Eindhovenseweg. “Ik weet nog dat achter in de tuin een schuilkelder werd gebouwd voor de Amerikaanse soldaten, waaronder Jim, Jock en Johnny.” Ook in de Brakenstraat woont het gezin Schijvens. De vader van is Jac privé-chauffeur voor de familie Wolters van de Hofnar Sigarenfabriek. “In de Hofstraat stonden vier huizen van De Hofnar, en Mevrouw Wolters eiste dat ons vader in één van die vier huizen kwam wonen. Toen we gingen trouwen, op 12 juli 1964, trokken we bij ons thuis in, in de Hofstraat. Want ons moeder stierf toen ik veertien was en ons vader dus zat alleen. We bleven daar uiteindelijk bijna vijftig jaar wonen.” Inmiddels woont het bruidspaar elf jaar op het huidige adres.
Op de vraag over zijn beroep begint Jac te glimlachen. Na de lagere school gaat hij naar het plasticfabriekje van Franken, aan de Meerstraat, waar voorheen sigarenbedrijf Bateko gevestigd is. “Daarna kwam ik terecht bij De Hofnar om poppen te draaien. Stillekes ben ik daarna in de autowereld terecht gekomen.” Als Jac zijn eerste auto koopt, bouwt hij ook nog zelf een carrosserie voor een Volkswagen. “En die auto loopt nog steeds, in de buurt van Brugge.” Hij wijst naar drie model-stoomtrekkers, die hij zelf heeft gemaakt en echt lopen. Maria kijkt trots naar de voertuigen en glimlacht. Na twaalf jaar bij Clima in Eindhoven strijkt Jac neer bij Oldtimer BV in Heeze. “Ik verdiende zevenhonderd gulden per maand meer!” Hij restaureert nog een mooie MG en richt zich op Engelse wegmotoren. In de vitrinekast naast hem staan twee mini-exemplaren.
Hardanger en bergkristal
Maria werkt bij de Willem II en later als kinderoppas in een gezin. Ze stapt over naar een winkel in babygoed totdat de eigenaar de zaak sluit en ze in de Willibrorduslaan werk vindt in een winkel. Ook hobby’s heeft Maria. Zo ligt er een fraai kleedje op tafel. “In Oostenrijk heeft ze die techniek geleerd: hardanger.” Apetrots loopt Maria naar de vensterbank. Ze pakt daar een ronde pot en een platte vaas die ze zelf maakte bij De Draaikolk. Ze wijst bovendien naar de twee door haar gemaakte hanen.
Dan brengt Jac enkele groenachtige natuurstenen en een soortgelijke steen die hij zelf aan het slijpen is. “Stenen en stenen slijpen is mijn passie. Op een hobbyclub heb ik het slijpen geleerd van een leraar die tevens goud- en zilversmid was.” Vanaf dat moment stopt hij met zijn werk en gaat de volgende twintig jaar verder met stenen. Zijn hobby wordt uiteindelijk zijn kostwinning. Eén bergkristal heeft Jac voorzien van 365 facetten. De groene stenen blijken van Russische citrien te zijn, en van ’n stuk daarvan slijpt Jac een pegel. “Dat was het enige stuk van dat soort in Nederland”, zegt hij trots. In de vitrinekast staan talloze soorten, maten en modellen natuursteen te pronken.
Op het einde van de interessante ontmoeting gaat het natuurlijk over de beleving van zestig jaar huwelijk. “Het is voor ons een rustige periode geweest. Natuurlijk waren er wel eens onenigheden, maar zolang je met elkaar in gesprek blijft, lukt het.”
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
