‘Die eerste blik vanuit de Nicolaastoren’
Zo maar een dinsdag begin januari. Op verzoek aan mijn collega Evert mag ik mee de Nicolaastoren in Valkenswaard beklimmen.
Na honderd treden zijn we boven. Groot is het hier niet, maar wel bijzonder, zo tussen die klokken in. Ik wil graag een foto maken van het uitzicht over de Markt. Evert zet een klein raampje open. Hier wordt ieder jaar in december snoep naar beneden gegooid op de dag van de onnozele kinderen. Ik laat mijn eerste blik eens over de foto glijden.
Een somber kiekje, zoals het marktplein erbij ligt. Stil en verlaten. De lucht is grijs. Alles is even nat en grauw. Kale bomen. De zon is nergens te bekennen. Kroegen en winkels dicht. Enkel een paar auto’s naast de kant geparkeerd. Nergens is er ook maar iemand te zien. Alsof iedereen zich opgesloten heeft in zijn of haar huis. Hoewel ik hier zelf geen voorstander van ben, kan ik me zo voorstellen dat sommige mensen zo’n dag in bed willen doorbrengen. Het dekbed over hen heen en verder niets met de buitenwereld te maken willen hebben, voor nu. Dit alles komt dus door de velen besmettingen en de lockdown. Dit jaar is weer niet goed begonnen.
Vanzelfsprekend
Ik merk zelf hoe meer ik erbij ga nadenken wat er allemaal mis is, hoe erger het in mijn hoofd wordt. Maar aan de andere kant realiseer ik me dat ik het zelf doe. Ik mag me ook beseffen dat we de twee jaren die achter ons liggen, hebben doorstaan. Steeds meer zie ik in hoe vanzelfsprekend het voorheen allemaal wel was. En velen met mij, vermoed ik zo. Hoe vaak is dit al gezegd? Denk dan aan alle ondernemers die dicht moeten. Ze zetten alleen vraagtekens wanneer ze weer hun werkzaamheden mogen herpakken. Zij zitten met hun handen in het haar. En sta daarnaast ook eens stil bij alle patiënten die op de wachtlijst staan voor een ingreep. Er zullen veel van hen in angst zitten of ze het gaan redden, ja of nee. Oh ja, ik weet dat dit geen nieuws is, wat ik nu vermeld. Ik wil alleen zeggen dat alles het in je hoofd nog somberder kan maken dan dat het al is.
Voilà
Daarom probeer ik dat kiekje in mijn brein uit te gummen. Ik slaag erin dat er een ander plaatje tevoorschijn komt. Voilà! Die zon die achter de wolken zat, is helemaal terug. Ze verspreidt warmte overal. Alles is even fris en groen. Op het plein lopen mensen naar hun bestemming, al pratend en lachend. Sommige van hen brengen een bezoek aan verschillende terrasjes aan de Markt. Op deze manier mogen we er vertrouwen in hebben dat het allemaal weer goed komt.
Tot slot dank ik Evert dat hij tijd heeft gemaakt om me mee te nemen naar de Sint Nicolaastoren.
Download de gratis app van Valkenswaard24 en mis niets → Apple | Android
